Текст песни Rajastan Gülü - Köksal Ekinci

Sandığından daha büyük bir hayat içinde
Kaçırılan fırsatlar dehlizinde
Devrilen koca ağaçlar
Yakılan nice kitaplar
Kim demiş ağaçlar hiç ağlamaz diye
Gözümle gördüm Akasyanın gözlerindeki acıyı
Bilince binlerce yıllık insan tarihini
Zor dedi, kanıyor bak dedi çiçeklerim
Utandım kendimden
Başım öne eğilir gibi oldu
Dur ağlama dedi
Köklerimde ikimize de yetecek bolca su var
Dersini öğrenemeyen herkes
Okulu suçluyor isyan ederken
Varsa başka bir yolu
Sor o zaman
Bütün bunların anlamı ne
Ben neyim
Ben kimim
Ben nerdeyim
Küskün bir Kavak göz kırptı bana
Gitme ne olur şimdi dedi
Uzun bir gövdem var yaslan
Dinlenirsin belki
Ne içten bir davettir yaşamın her durağı
Dokunmayı anlatır
Sessizlik
Sessizlik çok seslidir
Tüm geri kalan sesler ise
Konuşmayı bilmeyenlerin
Dinlemeyi beceremeyenlerin gürültüsüdür
Bekle dedi bir Pınar
Karışmış her şey birbirine
Çözmek istedikçe
Yanlışları benimsemiş herkes
Yanlış olduğunu bile bile
En kolayıdır zaten
Baktıklarını yok saymak
Gördüklerini hiçe saymak
Sorularda Özne gizlenir bazen
Yanıtlarda zamir
Tam olarak böyle halimiz
Sıfatlardan suretlerden
Asılları seçemiyoruz
Aslolanı bi türlü göremiyoruz
Kelebek bilir ömrünün süresini
O yüzden de çiçekleri dolaşır
Tek tek bütün gün
Yıldızlar da öyle biliyor musun
Bilir ışığının ne kadar güçlü olduğunu
Ve ne kadar süreye yayıldığını
O yüzden de tüm menzilleri dolaşır
Sırayla tek tek
Bi bilmeyen İnsan
Bi bilemeyen İnsan
Sardı beni kanında
Yazdı beni kanımla
Yanımda yerin
En karanlıkta bile
Sardı beni kanımla
Yazdı beni kanıyla
Yanımda yerin
Yanımda evin
Yanımda evin
Yanımda yerin