Текст песни Süheyl / Canopus - Köksal Ekinci

Sarı bir nehire dalmak gibidir
Sapsarı bir günün davetinde
Önce bulmaya çalışırsın
Nereye akacak kaynağı nerede
Bir bakmışsın
Tepeler ovalar aşmış
Kıvrıla kıvrıla yorulmamış hiç
Sesinde bir huzur
Tarifsiz bir meltem
Ya o nehir feneri
Yunuslara ne demeli
Bütün gizemiyle karşımda duruyordu
Elimi avuçlarına alsa
Susacaktı dalların hazin sesi
Ya o yaprakların
Titreyen kalbine ne demeli
Düşerken belki üzgün
Büyürken gerçekten mutlu
Orada öyle kalakalmıştım
Tren sesiyle uyanır gibi oldum
Bekleyen bir göz aradım
Kalabalık, koşturma, ter kokusu
Yüzyılları çantasına saklayanlar
Geceleri sırt çantasında taşır diye düşündüm
Bir demet yasemen
Bir şarkıyla çaldı yüreğimde
Ya o beyaz, pembe, mor
Somon rengi Şebboylara ne demeli
İnmek istedim o durakta
Nerede olduğunu bile bilmediğim
O dağların yamacında
Tren sesi hep mi ağlatır
Hasret kavuştu kendine
Biz de kavuşuruz yeter ki bekle beni
Sabah olunca yanında uyanacağım
Biraz daha bekle
Ya o Akasyaların beyazına ne demeli
Dağları aşarken daracık geçitlerden bir diğerine
Bir anlık bir tuhaf iç çekiş
Götürdü içimdeki kederi
Başkaldırdığım tüm zamanlara
Cesaretime hayranlıkla baktım
Çoğalan ezgilere bıraktım kendimi
Ya o Dağ Güllerinin
Şarkısına ne demeli
Sarılmak istedim şu an
Yanına sokulan bir nehir
Derdimi unutturan bir uçurum
Yalnızlığıma anlam katan bir vadi
Dumanlar sisler içinde olsun ne farkeder
Ya o Çiğdemlerin teslimiyetine ne demeli
Gecenin bir yerinde uyandım
Biraz terlemiştim su içmek istedim
Karanlığın içinden duydum o an sesini
Ihlamur Kokar Chiron Şifacıları
Titredi bahçedeki ağaçlar
Etrafa bir çiğ yağmış
Üzerlerine bir öpücük damlamış
Fazlası soldurur
Azı kurutur
Düşündüm yine
İnsan gibi işte
Kalabalıkken hatırlamaz
Başı sıkıştığında yanından hiç ayrılmaz
Ihlamur kokusuna
Yağmur toprağına
Aşkla bağlanmıştır oysa
Acılarını da teraziye koyarlar insanlar
Ne büyük aldatmaca
Sevinçlerini de saklarlar halbuki
Ne iki yüzlü bir bulmaca
Ihlamur Mayıs Hazirana
Kokusu Ihlamura hasrettir
Ihlamur eşi olmadan çiçeklenmiyor biliyor musun
Eşsiz olanlar hep çiçek açtığından olsa gerek
Sarının yeşile
Yeşilin sarıya
Sevdası bu mudur sence