Текст и перевод песни Lady Pank - Najcieplejsza zima od tysiąca lat

Najcieplejsza zima od tysiąca lat

Chciałbym każdy z naszych dni
Móc wyświetlić tak jak film
Przeżyć wszystko jeszcze raz (jeszcze raz)
Chciałbym coś od siebie dać
By demonom było lżej
Żyć spokojnie obok nas (obok nas)
Chciałbym nadać słowom sił
Wierzyć że tych trudnych chwil
Nie wpuścimy za nasz próg
Wiem że nie tak łatwo znów
Wybrać jedną z tylu dróg
Zobacz nadal jestem tu

Ja wiem ja wiem ja też tak czasem mam
Ja wiem ja wiem, te myśli
Że już nic nie czeka nas zdarzają się

Ponoć są gdzieś blisko
Lecz nikt dokładnie nie wie gdzie
Wyspy gdzie nie znają łez
Wiem, że tęsknisz do tych lat
Kiedy wystarczało nam
By we dwoje wyjść na dach

Ja wiem ja wiem ty też tak czasem masz
Ja wiem ja wiem, te myśli
Że już nic nie czeka nas zdarzają się

Przyjdzie taki dzień ze znów zaproszą nas
Zatańczymy bez pamięci i bez dat
A na powitanie powszedniego dnia
W najcieplejszą zimę od tysiąca lat

Co bym mógł obiecać ci
Żeby ukołysać strach
Nie dać mu wyrosnąć w nas
Tak by każda twoja myśl
Była mi jak dobry czar
Podróż poza brzegi map

I ta jedna myśl nie daje tylko spać i nie wiem już
I nie wiem co tak ciągle karze nam powracać tu
Przyjdzie taki dzień ze znów zaproszą nas
Zatańczymy bez pamięci i bez dat
A na powitanie powszedniego dnia
W najcieplejszą zimę od tysiąca lat

W najcieplejszą zimę od tysiąca lat

Самая теплая зима за тысячу лет

Я хотел бы каждый наш день
Показать, как будто фильм,
Пережить все еще раз (еще раз)
Я хотел бы что-то отдать,
Чтоб демонам стало легче,
Жить спокойно рядом с нами (рядом с нами)
Я хотел бы словам дать сил,
Верить, что эти трудные дни
Не впустим за наш порог.
Знаю, не так легко опять
Выбрать одну из стольких дорог,
Смотри, я все еще здесь.

Я знаю, знаю, я тоже так иногда чувствую,
Я знаю, знаю, эти мысли,
Что нас больше ничего не ждет, случаются.

Говорят, где-то есть недалеко,
Но никто точно не знает, где,
Острова, где не знают слез.
Знаю, ты скучаешь по тем годам,
Когда нам хватало
Выйти вдвоем на крышу.

Я знаю, знаю, ты тоже так иногда чувствуешь,
Я знаю, знаю, эти мысли,
Что нас больше ничего не ждет, случаются.

Настанет день, и нас снова позовут,
Мы будем танцевать без памяти и без дат,
А навстречу обычному дню,
В самую теплую зиму за тысячу лет.

Что бы я мог тебе обещать,
Чтобы убаюкать страх,
Не дать ему вырасти в нас,
Чтобы каждая твоя мысль
Была мне как добрый знак,
Путешествие за край карты.

И эта одна мысль не дает мне спать, и я не знаю,
И не знаю, что заставляет нас постоянно возвращаться сюда.
Настанет день, и нас снова позовут,
Мы будем танцевать без памяти и без дат,
А навстречу обычному дню,
В самую теплую зиму за тысячу лет.

В самую теплую зиму за тысячу лет.