Текст и перевод песни Lady Pank - Pokuta

Pokuta

Czasami myślę, że to co miało się wydarzyć
Zdarzyło się już temu jakiś czas
Nie pocieszają mnie leki, które muszę zażyć
I z czym nie mieszać by spokojnie spać

Świadomość, że nie muszę nic obezwładnia bez litości
Gdy w sufit niby w niebo wbijam wzrok
Wnet słyszę znany głos, co mam zrobić dziś z miłości?
Odwracasz dnem do góry rzeczy ton

I nagle znowu chce się żyć, do góry toczyć głaz
Znów zacząć wierzyć w siebie
Tak nagle chce się wstać by iść
I zamiast płynąć wpław, przeskoczyć czasu rzekę

Na czworo dzielę włos, szukam wszystkich za i przeciw
Nie umiem dalej radzić sobie z tym
I mój wewnętrzny głos, mówi, "Stary, ty masz dzieci"
Nie trzeba mądrzeć, żeby zostać kimś

Świadomość, że zdobyłem coś i wszystkiego nie straciłem
Upewnia w nie istnieniu własnych wad
Na szczęście jesteś ty i cię jeszcze nie zabiłem
Widocznie jestem tej pokuty wart

I nagle znowu chce się żyć, do góry toczyć głaz
Znów zacząć wierzyć w siebie
Tak nagle chce się wstać by iść
I zamiast płynąć wpław, przeskoczyć czasu rzekę
I nagle znowu chce się żyć, do góry toczyć głaz
Znów zacząć wierzyć w siebie (ooo)
Tak nagle chce się wstać by iść
I zamiast płynąć wpław, przeskoczyć czasu rzekę

Искупление

Порой мне кажется, что всё, что должно было случиться
Случилось давным-давно уж с нами
Не утешают лекарства, что я вынужден глотать,
И не смешивать ни с чем, чтоб спать спокойно.

Осознание, что ничего не должен, парализует без жалости,
Когда я в потолок, как в небо, устремляю взгляд.
И тут же слышу голос твой знакомый: "Что мне делать с любовью сей?"
Ты переворачиваешь всё с ног на голову.

И вдруг опять мне хочется жить, катить на гору камень,
Поверить в собственные силы вновь.
Так вдруг мне хочется встать и идти,
И вместо того, чтобы плыть, перепрыгнуть через реку времени.

Я мучаюсь сомненьями, ищу все "за" и "против",
Не знаю, как мне справиться с этим всем.
И голос мой внутренний твердит: "У тебя же дети, старик,"
Не нужно умничать, чтоб кем-то стать.

Осознание того, что я достиг чего-то и не всё потерял,
Уверяет в отсутствии пороков.
К счастью, есть ты, и я тебя ещё не убил,
Видать, достоин я этого искупления.

И вдруг опять мне хочется жить, катить на гору камень,
Поверить в собственные силы вновь.
Так вдруг мне хочется встать и идти,
И вместо того, чтобы плыть, перепрыгнуть через реку времени.
И вдруг опять мне хочется жить, катить на гору камень,
Поверить в собственные силы вновь (ooo).
Так вдруг мне хочется встать и идти,
И вместо того, чтобы плыть, перепрыгнуть через реку времени.