Текст и перевод песни Lavredis Maheritsas & Piluka Aranguren - O Tavros (La Corrida)

O Tavros (La Corrida)

Ώρες ατέλειωτες περίμενα, σ′ αμπάρι σκοτεινό
Άκουγα γλέντια και τραγούδια στην ορχήστρα
Τρίζει η πόρτα και ξεχύνομαι στο φως ν' αναδυθώ
Φανφάρες, τύμπανα και θεατές γύρω απ την πίστα

Απ′ την αρχή κατάλαβα πως πρέπει ν' αμυνθώ
Δεν έχει έξοδο κινδύνου αυτό το μέρος

Κλείσαν τους δρόμους γύρω μου κι εγώ πισωπατώ
Προκλητικός ο χορευτής – θα κλαίει στο τέλος
Δεν πάει καλά αυτός ο κόσμος

Ανδαλουσία μου μακρινή, κάκτοι, λιβάδια δροσερά
Δεν θα μασήσω μπρος στον άθλιο σαλτιμπάγκο

Θα τον τινάξω στον αέρα κι η γυναίκα του πικρά
Σε ματωμένο θα τον ξενυχτήσει πάγκο
Ρε δεν πάει καλά αυτός ο κόσμος

Τρέχω ξοπίσω απ' τα φαντάσματα, ανέμους κυνηγώ
Τα κέρατά μου ακουμπάνε τα πανιά τους

Νιώθω το αίμα που αναβλύζει και το αίμα στον λαιμό
να πέσω θέλουν, να υποταχτώ μπροστά τους

Που ξεφυτρώνουν οι παλιάτσοι; Ποιος τους ρίχνει στην σκηνή;
Κοστούμια χάρτινα παλεύω κι ακροβάτες

Γέρνω στην άμμο την υγρή, Ανδαλουσία μακρινή
Ας σταματούσανε οι μπάντες κι οι παράτες

Ακούω τα γέλια και τα ′όλε′ τους καθώς ψυχορραγώ
σκοπό μακάβριο χορεύουν οι τορέρος

Ανδαλουσία μου γλυκιά στήνουνε γλέντια τρομερά
Πάνω απ' το μνήμα μου στο ξένο ετούτο μέρος

Δεν πάει καλά αυτός ο κόσμος...

The Bull (The Bullfight)

Through endless hours, I've patiently waited, concealed within the darkened hold
Distant strains of revelry and song wafted from the orchestra's fold
Now as the door creaks open wide, I emerge into the glaring light
Fanfares blare and drums resound, spectators encircle the ring's sight

From the outset, I sense the need to stand my ground, defend
No escape from this perilous arena, I'm trapped within its deadly trend

They close in, blocking every path, as I retreat with cautious tread
The provocative dancer, his arrogance belies the tears he'll shed
Oh, this world has lost its way and reason

Andalusia, my distant home, your verdant fields and cacti's gleam
I'll not succumb to this wretched jester's scorn, his taunts a hollow scheme

I'll toss him high into the air, his wife will weep in bitter woe
A bloody spectacle on the cold hard ground, his fate he'll come to know
For this world has lost its way and reason

I charge at phantoms, chase the wind, my horns against the fragile sails
Their flimsy fabric tears beneath the weight of my relentless trails

I feel the crimson lifeblood pour, its warmth now trickling down my throat
Their aim is my demise, my spirit they seek to gloat

Where do these clowns emerge from? Who sends them forth to play their game?
Paper costumes and acrobats, I battle them in vain and shame

I sink into the dampened sand, Andalusia, my distant dream
Oh, let the bands and trumpets cease, their music now a mournful stream

I hear their laughter and their cries, as I lie dying on this foreign ground
A macabre dance performed by matadors, their victory profound

Andalusia, my love, they feast upon my pain with savage mirth
Above my grave in this strange land, they revel in my pointless birth

Oh, this world has lost its way and reason...