Добавлять перевод могут только зарегистрированные пользователи.
Lãng Đãng Chiều Đông Hà Nội
Gedankenverlorener Winternachmittag in Hanoi
Chiều
đông
sương
giăng
phố
vắng
Winternachmittag,
Nebel
bedeckt
die
leere
Straße
Hàng
cây
lặng
câm,
hát
câu
mặc
trầm
Die
Baumreihe
schweigt,
summt
ein
melancholisches
Lied
Ta
còn
chờ
ai,
nhạt
phai
sắc
nắng
Auf
wen
warte
ich
noch,
das
Sonnenlicht
verblasst
Giờ
em
mong
manh
như
khói,
Jetzt
bist
du
flüchtig
wie
Rauch,
Giờ
ta
nắng
đã
chiều
rồi
Für
mich
ist
die
Sonne
schon
untergegangen
Tình
xưa
giờ
như
chiếc
lá
bay
đi
phương
nào,
tan
tác
muôn
nơi
Die
alte
Liebe
ist
nun
wie
ein
Blatt,
das
davongeweht
ist,
überallhin
verstreut
Chợt
nhớ
ngày
ấy,
khi
em
qua
phố
một
chiều
Plötzlich
erinnere
ich
mich
an
jenen
Tag,
als
du
an
einem
Nachmittag
durch
die
Straße
gingst
Trao
cho
ta
ấm
nụ
hôn
dại,
và
vòng
tay
khao
khát
mong
manh
Gabst
mir
einen
warmen,
unschuldigen
Kuss
und
eine
zarte,
sehnsüchtige
Umarmung
Chiều
nay
mình
ta
lang
thang
trên
phố
nhạt
nhòa
Heute
Nachmittag
irre
ich
allein
durch
die
verblassende
Straße
Sương
giăng
trắng
niềm
mong
chờ
Nebel
breitet
sich
weiß
aus,
meine
Sehnsucht
wartet
Chợt
chiều
đông
lạnh
giá
đến
bơ
vơ...
Plötzlich
kommt
der
kalte
Winternachmittag,
so
verlassen...
Оцените перевод
Оценивать перевод могут только зарегистрированные пользователи.
Внимание! Не стесняйтесь оставлять отзывы.