Roozegar - Leila Forouhar перевод на немецкий

Roozegar

یه روزگار یه وقتی
نه غصه بود نه سختی
میشد نشست تو آفتاب
در سایه درختی
میشد نوازشی کرد
ز عشق ستایشی کرد
حتی میشد با دشمن
دوستانه سازشی کرد

نوش نوش باده مون بود
شعر و ترانه مون بود
زندگی رو می ساختیم
هر جور اراده مون بود

شاه و پیاده مون بود
ناز و افاده مون بود
زندگی رو می ساختیم
هر جور اراده مون بود

یه روزگار یه وقتی
نه غصه بود نه سختی
میشد نشست تو آفتاب
در سایه درختی
میشد نوازشی کرد
ز عشق ستایشی کرد
حتی میشد با دشمن
دوستانه سازشی کرد

بهار رفت و خزون شد
قحطیه سایه بون شد
فصل شکستن گل
به دست باغبون شد
به دست باغبون شد

در گذر دقایق
نه دریا موند نه قایق
نه قلب زندگی زد
برای قلب عاشق
در باغ پر شقایق
برای قلب عاشق
در باغ پر شقایق

یه روزگار یه وقتی
نه غصه بود نه سختی
میشد نشست تو آفتاب
در سایه درختی
میشد نوازشی کرد
ز عشق ستایشی کرد
حتی میشد با دشمن
دوستانه سازشی کرد

نوش نوش باده مون بود
شعر و ترانه مون بود
زندگی رو می ساختیم
هر جور اراده مون بود

شاه و پیاده مون بود
ناز و افاده مون بود
زندگی رو می ساختیم
هر جور اراده مون بود

یه روزگار یه وقتی
نه غصه بود نه سختی
میشد نشست تو آفتاب
در سایه درختی
میشد نوازشی کرد
ز عشق ستایشی کرد
حتی میشد با دشمن
دوستانه سازشی کرد

Zeitgeist

Es war einmal eine Zeit
Da gab es weder Kummer noch Mühsal
Man konnte in der Sonne sitzen
Im Schatten eines Baumes
Man konnte zärtlich sein
Die Liebe preisen
Sogar mit dem Feind
Konnte man freundschaftlich Frieden schließen

Wein war unser Nektar
Poesie und Lieder waren unser
Wir gestalteten das Leben
So wie wir es wollten

König und Bauer waren unser
Anmut und Stolz waren unser
Wir gestalteten das Leben
So wie wir es wollten

Es war einmal eine Zeit
Da gab es weder Kummer noch Mühsal
Man konnte in der Sonne sitzen
Im Schatten eines Baumes
Man konnte zärtlich sein
Die Liebe preisen
Sogar mit dem Feind
Konnte man freundschaftlich Frieden schließen

Der Frühling ging und der Herbst kam
Es herrschte Mangel an Schatten
Die Zeit des Blumenbrechens
Kam durch die Hand des Gärtners
Durch die Hand des Gärtners

Im Lauf der Minuten
Blieb weder Meer noch Boot
Noch schlug das Herz des Lebens
Für das Herz des Liebenden
Im Garten voller Mohnblumen
Für das Herz des Liebenden, mein Lieber
Im Garten voller Mohnblumen

Es war einmal eine Zeit
Da gab es weder Kummer noch Mühsal
Man konnte in der Sonne sitzen
Im Schatten eines Baumes
Man konnte zärtlich sein
Die Liebe preisen
Sogar mit dem Feind
Konnte man freundschaftlich Frieden schließen

Wein war unser Nektar
Poesie und Lieder waren unser
Wir gestalteten das Leben
So wie wir es wollten

König und Bauer waren unser
Anmut und Stolz waren unser
Wir gestalteten das Leben
So wie wir es wollten

Es war einmal eine Zeit
Da gab es weder Kummer noch Mühsal
Man konnte in der Sonne sitzen
Im Schatten eines Baumes
Man konnte zärtlich sein
Die Liebe preisen
Sogar mit dem Feind
Konnte man freundschaftlich Frieden schließen