Текст и перевод песни LEX - T.G.K.

T.G.K.

Η ανεργία οδηγεί στην αφραγκία
Η αφραγκία συχνά οδηγεί στην παρανομία
Θα δεις μάτια να γυαλίζουν για μια ευκαιρία
Όσοι δεν πείστηκαν το βρήκαν μπροστά τους σε μια γωνία
Απ'το '00 ως το '90 όλα είναι σικέ
Για αυτό οι αλήτικες μέρες δεν περάσουν ποτέ
Κι αφού με κόβεις με στυλάκι "πόσα ξες πονηρέ;"
Δράση κάτω απ'το φεγγάρι για να δεις τι ζειπαί
Παίζει εκπροσώπηση για λίγους, αδερφούς όχι φίλους
Δεν παίζει σχέση ουδεμία με τους άλλους του είδους
Προσωπικότητα δικιά μας, όχι λόγια από τρίτους
Άρα σχέση ουδεμία με τους άλλους του είδους
"Κολλημένους" μας λένε, που βλέπουν όλα απόλυτα
Αυτοί γεμίζουν μέτρα να μας πούνε τ'αυτονόητα
Όταν μας βλέπουν βάζουν τα πιο λαμπερά χαμόγελα
Και πέφτουνε στα γόνατα σαν να κρατάμε αυτόματα
Λένε πολλά, κινούνται κομματικά
Αποδεικνύοντας πως δεν είναι δικά μας παιδιά
Δε θα χωρούσαν ποτέ στου στήθους μου τ'αριστερά
Κι αν τους έπαιρνα λεφτά δε θα'τανε δανεικά
Και πάμε ακόμα από τα μέρη που δεν σβήνει η φωτιά
Ώρες ανήσυχες, λόγια και βλέμματα κοφτερά
Φέρομαι απότομα και νιώθω δικαιωμένος μετά
Γιατί έχω νεύρα δίχως λόγο και δε πάω καλά
Με την ψυχή στο στόμα σαν το έργο ζούμε το έργο μας
Μπλεγμένοι στον ιστό της αράχνης μέχρι το τέλος μας
Μαθημένοι να πονάμε για τα θέλω μας
Δεν παίζει στάλα λογικής μες στο μπουρδέλο μας
Ρωτάν τι παίζει με μας και με ποιους είμαστε
Τέχνη για κολλημένους, αυτό είμαστε
Απ'τις καβάτζες, στα πάρκα και τις πλατείες μας
Παλεύουμε σκληρά για να πούμε τις ιστορίες μας
Ρωτάν τι παίζει με μας και με ποιους είμαστε
Τέχνη για κολλημένους, αυτό είμαστε
Ζούμε ακόμα τις μέρες της αλητείας μας
Εφόσον δεν μπορούμε να βρούμε την ηρεμία μας
Δεν θ'ακούσεις να ρωτάνε: "ε που χάθηκες Λεξ;"
Στο δω κι εκεί σκάω κι ακολουθώ μυρωδιές
Έχω συνήθεις κακές από παλιές εποχές
Πριν γίνει μόδα στην πόλη το στυλ απ'τις γειτονιές
Πρέπει να νιώθουν ωραίοι όταν φοράνε ότι έχουν
Η έτσι φεύγει με τα φράγκα τους εάν δεν προσέχουν
Έχω ορέξεις βραδυνές, με τεστάρω ν'αντέχουν[?]
Γιατί αλητεύω από τις μέρες του "Να Τους Δω Να Τρέχουν"
Τελευταια δεν μου παει ο καιρός,
Θελω τα πάρκα που μετρούσε ο σεβασμός σαν χρυσός
Ίσως τις ήμερες που ψηνόσουν όταν ήσουν μικρός,
με αλάνια που αν κώλωνες σε αφήνανε εκτός
Είμαστε ακόμα τα κωλόπαιδα από τη γειτονιά,
όσο οι άλλοι αγκαλιάζονταν ανησυχητικά
Είδα αδέρφια μέσα στα αίματα πριν τα 17,
σε Φάληρο, κέντρο, Ήμια, Καλαμαριά
Άνδρες μας κάνανε οι κόντρες και τα κυνηγητά,
Στριμωγμένοι στην γωνία να μην τρώμε παπά
Όταν ο φόβος είναι σύμμαχος και τα όρια στενά,
Πρέπει με το σκατό στην κάλτσα να μην φας την μαγκιά
Χρόνια 29 που μοιάζουνε με ταινία,
κάποιος με ανάγκασε να αναλάβω την ερμηνεία
Ξέρω τα κόζια πιο καλά και έτσι δεν γίνομαι λεία,
ματώνω beats όσο ποζάρουνε στην φωτογραφία
Και αγχώνονται οι ρουφιάνοι σαν να είμαι οπλισμένο γκάνι,
Ειρηνιστές φωνάζουνε "ο κοντός το παρακάνει
Μα όσοι ξέρουν ξέρουν, είναι άλλο αυτό που κάνει,
Γραμμή προς γραμμή χωρίς τραπέζι και μπουκάλι
Ρωτάν' τι παίζει με εμάς και με ποιους είμαστε
Τέχνη για κολλημένους, αυτό είμαστε
Απ' τις καβάντζες στα πάρκα και τις πλατείες μας
Παλεύουμε σκληρά για να πούμε τις ιστορίες μας
Ρωτάν' τι παίζει με εμάς και με ποιους είμαστε
Τέχνη για κολλημένους, αυτό είμαστε
Ζούμε ακόμα τις μέρες της αλητείας μας,
Εφόσον δεν μπορούμε να βρούμε την ηρεμία μας

T.G.K.

Unemployment leads to poverty
Poverty often leads to crime
You'll see eyes gleaming for an opportunity
Those who weren't convinced found it in front of them, on a corner
From '00 to '90 everything is fake
That's why the days of rebellion will never pass
And since you're judging me with that style "how much do you know, sly one?"
Action under the moon, so you can see what's going on
There's representation for a few, brothers not friends
There's no connection whatsoever with others of the kind
Our own personality, not words from others
Therefore, no connection whatsoever with others of the kind
They call us "stuck", those who see everything in absolutes
They fill meters to tell us the obvious
When they see us, they put on their brightest smiles
And they fall to their knees as if we're holding automatics
They say a lot, they move politically
Proving that they are not our children
They would never fit in the left side of my chest
And if I took money from them, it wouldn't be borrowed
And we still go from the places where the fire doesn't die out
Restless hours, words and sharp looks
I behave abruptly and feel justified afterwards
Because I have nerves for no reason and I'm not doing well
With our souls in our mouths, we live our work like a play
Tangled in the spider's web until our end
Accustomed to hurting for what we want
There's not a drop of logic in our brothel
They ask what's going on with us and who we are with
Art for the stuck, that's what we are
From the hideouts, to the parks and our squares
We fight hard to tell our stories
They ask what's going on with us and who we are with
Art for the stuck, that's what we are
We still live the days of our rebellion
Since we can't find our peace
You won't hear them asking: "where did Lex disappear to?"
Here and there I pop up and follow scents
I have bad habits from old times
Before the style from the neighborhoods became fashionable in the city
They must feel good when they wear what they have
Or that's how they lose their money if they're not careful
I have late-night cravings, I test myself to see if they can resist[?]
Because I've been wandering since the days of "Watch Them Run"
Lately, the weather doesn't suit me,
I want the parks where respect was counted like gold
Maybe the days when you were getting high when you were young,
with guys who would leave you out if you were a coward
We are still the bastards from the neighborhood,
while the others were embracing worryingly
I saw brothers covered in blood before 17,
in Faliro, center, Imia, Kalamaria
The fights and chases made us men,
Cornered so we wouldn't get screwed
When fear is an ally and the limits are narrow,
You have to avoid showing off, even with shit in your socks
29 years that feel like a movie,
someone forced me to take on the interpretation
I know the tricks better, so I don't become prey,
I bleed beats while they pose in the photo
And the snitches get anxious as if I'm a loaded gun,
Pacifists shout "the short one is overdoing it
But those who know, know, it's something else he's doing,
Line by line without a table and a bottle
They ask what's going on with us and who we are with
Art for the stuck, that's what we are
From the hideouts to the parks and our squares
We fight hard to tell our stories
They ask what's going on with us and who we are with
Art for the stuck, that's what we are
We still live the days of our rebellion,
Since we can't find our peace