Текст и перевод песни Liber - Skarby

Skarby

Wszystko kręci się jak pozytywka
W kółko ta sama melodia...

Tak to się kręci, pobudka, marsz do robót
Akordy, nadgodziny
Bez ZUSu, bez wolnych sobót
Zamknięty obwód, w różnym wieku chłopów
Opór! Budowlanka – obóz Robocopów
Połowa bez rokowań
Na dachach zabudowań
Chcą coś zaplanować, chcę coś wyprostować
Zobacz, z rusztowań szczytu nie widać drogi do profitu
Bez sprytu! Nie widać rent, nie widać emerytur
Na tym rysunku zero szacunku, zero ubezpieczeń
Wypłaty cięte jak skretche, jak głowy ścięte mieczem
Anorektyczna kieszeń, stos wyrzeczeń
Bez urlopów i wycieczek
Ospali! Ich praca nie pozwala pospać
Eliminowani! Los nierówno rozdał
Niektórzy nie są zdolni, by wziąć duży rozmach
Niektórzy nie chcą wiedzieć
Zamiast leżeć stanąć można w pionie
A ci co mają chęci, ich szansa tonie
Stworzeni, żeby żyć w ogonie
Gryząc kromkę chleba gdzieś w wagonie
Popadając w agonię
Pogoda dla bogaczy nie jest po ich stronie
Ale nie wszyscy
Nie każdy tutaj wystygł, chociaż
Gaża statysty nie wystarcza na żywot zajebisty
Bywa chłodno, zmarzną dłonie, ale nie zamarznie godność

Gdy zbudzi nas dźwięk potłuczonego szkła
Gdy przejdą fosę i dorwą się do bram
Mamy coś, czego nie zabiorą nam
Gdy wzrok przesłoni gęsta mgła
Mamy swoje skarby
Mamy coś, czego nie zabiorą nam

Tniesz zmęczonym autem polską szosę, a w głowie bitwa
Rzeczywistość nie jest aksamitna, gonitwa
Żeby tu wytrwać odsuniesz od pyska dzieci
Potomkowie ludzi bez nazwiska, bez pozycji
Skryci, gdy się nie ma czym poszczycić
Młody dostaje psychiczny wycisk od koleżków
Którzy mają dzianych rodziców
Co się starają, o to jak ich w mieście postrzegają
Za rasę wyższą, wywyższą przez dorobek
Ojciec nosi sztywno kark i uniesioną głowę
I twarz kamienną, i szyderczy uśmiech
Świni przy korycie od niego nie odróżnię! I bywa różnie
Ale nie przesadź w interesach, w roli prezesa, nowobogackiego szefa
Który się znalazł w swoich wymarzonych strefach
Na głównym forum, gdy na mszy wymienia się sponsorów i dobrodziei
I złodziei, co od poniedziałku przeczą swej idei
Ej! Robactwo robi na twej glebie! Znają ciebie ludzie
Tylko to łączy mnie i ciebie, ale miej świadomość
Dla nich jesteś nikim, sprawiedliwość dorwie cię jak wiking
Weź od córki tę płytę, posłuchaj tej muzyki
Kiedy ci wlecą po długi panowie z ciemnej bryki i wszystko wezmą
My mamy coś, co zostanie na pewno, skarby, których nie dosięgną
To są skarby, których nie dosięgną
Skarby, których nie dosięgną

Gdy zbudzi nas dźwięk potłuczonego szkła
Gdy przejdą fosę i dorwą się do bram
Mamy coś, czego nie zabiorą nam
Gdy wzrok przesłoni gęsta mgła
Mamy swoje skarby
Mamy coś, czego nie zabiorą nam
Gdy zbudzi nas dźwięk potłuczonego szkła
Gdy przejdą fosę i dorwą się do bram
Mamy coś, czego nie zabiorą nam
Gdy wzrok przesłoni gęsta mgła
Mamy swoje skarby
Mamy coś, czego nie zabiorą nam

Сокровища

Всё крутится, как музыкальная шкатулка,
По кругу та же мелодия...

Так всё и вертится: подъём, марш на работу,
Аккорды, сверхурочные,
Без отчислений, без выходных суббот.
Замкнутый круг, мужики разных возрастов,
Сопротивление! Стройка – лагерь Робокопов.
Половина без перспектив,
На крышах зданий
Хотят что-то спланировать, я хочу что-то исправить.
Смотри, с высоты лесов не видно дороги к прибыли,
Без хитрости! Не видно пенсий, не видно спокойной старости.
На этом чертеже ноль уважения, ноль страховок,
Зарплаты режут, как скретчи, как головы, снесённые мечом.
Анорексичный кошелёк, куча лишений,
Без отпусков и поездок.
Сонные! Их работа не даёт им выспаться.
Отверженные! Судьба раздала неравномерно.
Некоторые не способны взять широкий размах,
Некоторые не хотят знать.
Вместо того, чтобы лежать, можно встать,
А у тех, у кого есть желание, их шанс тонет.
Рождены, чтобы жить в хвосте,
Грызя корку хлеба где-то в вагоне,
Впадая в агонию.
Погода для богачей не на их стороне,
Но не все,
Не каждый здесь остыл, хотя
Статистической зарплаты не хватает на шикарную жизнь.
Бывает холодно, мерзнут руки, но не замёрзнет достоинство.

Когда нас разбудит звон разбитого стекла,
Когда они перейдут ров и доберутся до ворот,
У нас есть то, чего у нас не отнять.
Когда взгляд застит густой туман,
У нас есть свои сокровища.
У нас есть то, чего у нас не отнять.

Режешь уставшей машиной по польскому шоссе, а в голове битва,
Реальность не бархатная, гонка,
Чтобы здесь выжить, отодвинешь от рта детей,
Потомки людей без имени, без положения,
Скрытные, когда нечем гордиться.
Молодой получает психологический прессинг от сверстников,
У которых богатые родители,
Которые заботятся о том, как их воспринимают в городе,
За высшую расу, возвышенную своим состоянием.
Отец держит жёстко шею и высоко поднятую голову,
И каменное лицо, и насмешливую улыбку.
Свинью у корыта от него не отличишь! И бывает по-разному,
Но не перегибай палку в делах, в роли президента, новоявленного шефа,
Который оказался в своих заветных сферах,
На главной трибуне, когда на мессе перечисляют спонсоров и благодетелей,
И воров, которые с понедельника отрекаются от своей идеи.
Эй! Чернь работает на твоей земле! Тебя знают люди,
Только это объединяет меня и тебя, но знай,
Для них ты никто, справедливость настигнет тебя, как викинг.
Возьми у дочери этот диск, послушай эту музыку,
Когда за тобой приедут господа из тёмной тачки и всё заберут.
У нас есть то, что останется наверняка, сокровища, до которых им не добраться.
Это сокровища, до которых им не добраться.
Сокровища, до которых им не добраться.

Когда нас разбудит звон разбитого стекла,
Когда они перейдут ров и доберутся до ворот,
У нас есть то, чего у нас не отнять.
Когда взгляд застит густой туман,
У нас есть свои сокровища.
У нас есть то, чего у нас не отнять.
Когда нас разбудит звон разбитого стекла,
Когда они перейдут ров и доберутся до ворот,
У нас есть то, чего у нас не отнять.
Когда взгляд застит густой туман,
У нас есть свои сокровища.
У нас есть то, чего у нас не отнять.