Текст и перевод песни Liesbeth List - Film Zonder Verhaal

Het zijn de handen van mijn moeder
Het is het bidden van mijn vader
Het is een kamer op een zolder
Het zijn de dagen en de jaren
Het zijn de ogen van degenen
Die door de tijd heen zijn verdwenen
Het is het afscheid zonder woorden
Het is de stem die je blijft horen.
Het is een avond in november
Het zijn de bladeren op de stenen
Van de straten en de pleinen
En de sterren die daar schijnen
En je wilt soms dat het weggaat
Maar je weet nu dat het blijft
Steeds meer dagen en gedachten
Opgestapeld door de tijd
Het kunnen beelden zijn of woorden
Het kan stilte zijn of taal
Het zijn flarden van ons leven

Het is een stad daar in het noorden
Het zijn de nachten aan de gracht
Het is een verleden met een toekomst
En de verbeelding aan de macht
Het is een licht dat ik zag branden
In jouw kamer in die stad
En ik durfe niet aan te bellen
Dus ik stond daar de hele nacht
Op een avond in november
Met de bladeren op de stenen
Van de straten en de pleinen
En de sterren die daar schijnen
En je wilt soms dat het weggaat
Maar je weet nu dat het blijft
Steeds meer dagen en gedachten
Opgestapeld door de tijd
Het kunnen beelden zijn of woorden
Het kan stilte zijn of taal
Het zijn flarden van ons leven
Het is een film zonder verhaal

Это руки моей матери.
Это молитва моего отца.
Это комната на чердаке.
Это дни и годы.
Это глаза тех,
Которые исчезли во времени.
Это прощание без слов.
Это голос, который ты постоянно слышишь.
Это ноябрьский вечер.
Это листья на камнях.
Улиц и площадей.
И звезды, что сияют там.
И иногда ты хочешь, чтобы это прошло.
Но теперь ты знаешь, что она осталась.
Все больше и больше дней и мыслей.
Накопленные временем
Это могут быть образы или слова.
Это может быть молчание или язык.
Они-фрагменты нашей жизни.

Это город на севере.
Это ночи на канале.
Это прошлое с будущим.
И воображение в силе.
Это свет, который я видел горящим.
В твоей комнате в этом городе.
И я не смею звонить в колокол.
Так я простоял там всю ночь.
Один ноябрьский вечер.
С листьями на камнях.
Улиц и площадей.
И звезды, что сияют там.
И иногда ты хочешь, чтобы это прошло.
Но теперь ты знаешь, что она осталась.
Все больше и больше дней и мыслей.
Накопленные временем
Это могут быть образы или слова.
Это может быть молчание или язык.
Они-фрагменты нашей жизни.
Это фильм без сюжета.