Drzewo - Lilu перевод на немецкий

Drzewo

Posadziłeś dla mnie drzewo
W tym ogródku na Pielickiej
I na pniu tępym nożykiem
Wystrugałeś moje imię.
Powiedziałeś, że mnie kochasz,
Kiedy spadły pierwsze jabłka
I zostałam twoją żoną,
Szczęście dla mnie jabłka smak ma.

Myślałam, że już jestem kobietą,
A ledwo byłam dziewczyną.
Dom był pełny, drzewo rosło,
Wokół nic się nie liczyło.

Zbudowałeś dla mnie dom,
Biały dom z czerwonym dachem.
Nic nie było nie możliwe,
Kiedy my byliśmy razem.
Słońce zaglądało w okna,
Blask mnie budził obok Ciebie.
W naszym małym, białym domku
Byłam najszczęśliwsza w świecie.

Myślałam, że już jestem kobietą,
A ledwo byłam dziewczyną.
Dom był pełny, drzewo rosło,
Wokół nic się nie liczyło.

Byliśmy najszczęśliwsi,
Kiedy urodziłam syna.
Uczyliśmy go od dziecka słów:
Bóg, Honor i Ojczyzna.
I nastały ciężkie czasy,
Nikt nie wiedział, co nas spotka.
Byłam dzielna, gdy mówiłeś:
Przyszedł czas się rozstać!

Myślałam, że już jestem kobietą,
A ledwo byłam dziewczyną.
Dom był pełny, drzewo rosło,
Wokół nic się nie liczyło.
Teraz wiem, że już jestem kobietą,
A ledwo byłam dziewczyną.
Dom jest pusty, drzewo uschło,
Mój mąż i syn...

Teraz wiem, że już jestem kobietą,
A ledwo byłam dziewczyną.
Dom jest pusty, drzewo uschło,
Mój mąż i syn nie żyją...

Baum

Du pflanztest einen Baum für mich
In jenem Garten an der Pielicka
Mit einem stumpfen Messer im Stamm
Schnitztest du meinen Namen.
Du sagtest, dass du mich liebst,
Als die ersten Äpfel fielen
Da wurde ich deine Frau,
Glück schmeckt für mich nach Äpfeln.

Ich dachte, ich sei schon eine Frau,
Doch war ich kaum ein Mädchen.
Das Haus war voll, der Baum wuchs,
Nichts umher zählte mehr.

Du bautest mir ein Haus,
Weiß mit rotem Dach darauf.
Nichts war uns unmöglich,
Wenn wir zusammen waren.
Sonne schien ins Fenster nun,
Weckte mich an deiner Seite.
In dem kleinen weißen Häuschen
War ich am glücklichsten auf Erden.

Ich dachte, ich sei schon eine Frau,
Doch war ich kaum ein Mädchen.
Das Haus war voll, der Baum wuchs,
Nichts umher zählte mehr.

Am glücklichsten waren wir,
Als ich unsern Sohn gebar.
Wir lehrten ihn von Kindesbeinen:
Gott, Ehre, Vaterland.
Dann kamen schwere Zeiten auf,
Keiner wusste, was uns träfe.
Ich war stark, als du gesagt:
»Jetzt ist Zeit, zu gehen!«

Ich dachte, ich sei schon eine Frau,
Doch war ich kaum ein Mädchen.
Das Haus war voll, der Baum wuchs,
Nichts umher zählte mehr.
Jetzt weiß ich, dass ich eine Frau bin,
Doch war ich kaum ein Mädchen.
Das Haus ist leer, der Baum verdorrt,
Mein Mann und mein Sohn...

Jetzt weiß ich, dass ich eine Frau bin,
Doch war ich kaum ein Mädchen.
Das Haus ist leer, der Baum verdorrt,
Mein Mann und mein Sohn sind tot...