Текст и перевод песни Lucky Fonz III - Was Ik Maar Een Robot

Was Ik Maar Een Robot

Was ik maar een robot met een luikje in mijn hart
Waarop iedereen kon zien waar ik van hou
Dan zag je daarop woorden zoals koffie of muziek
Maar altijd stond er ook het woordje 'jou'

En dan hoefde je niet te twijfelen aan wat ik zo vaak heb gezegd
En misschien komt er ooit nog wel een keer de dag
Dat ik onder de douche vandaan kom en in m'n ogen wrijf
Om de woorden die ik in de spiegel zag

M, E, Z, E, L, F
Bijna niet te lezen maar het staat er echt
M, E, Z, E, L, F
Hele kleine letters maar alle zes

En dan had ik ook een poortje aan de achterkant van mijn hoofd
Waar ik mezelf mee kon aansluiten op de TV
En dan kon ik m'n gedachten van een afstandje bekijken
En het liefste keek jij dan met me mee

En dan zaten we op de bank zo met een zakje chips erbij
En dan zeiden we zo lachend tegen elkaar
Wat je daar doet is typisch jou
En wat je daar doet dat slaat nergens op
En wat je daar doet dat is een beetje raar

En misschien kan ik dan een keer naar bed
Zonder te hoeven denken, ah ik ben slecht
Ik kan niet eens bedenken wie of wat ik ben
Geen wonder dat er niemand is die mij kent

En wat ik ook wel kan gebruiken is een soort van microfoon
Niet een gewone maar één om anderen mee op te nemen
En in m'n oren dan een speakertje dat alles dan vertaalt
Naar een taal waarin ze zeggen wat ze menen

En dat dan blijkt dat ik al die tijd me heb verloren in een strijd
Omdat ik dacht het zal wel heus niet waar zijn
Toen die keer dat jij me zei dat ik geen robot hoef te zijn
En dat je toch wel van me hield ook als ik raar ben

Oh mijn lieve lieve schat
Er komt een dag dat ik hier om lach
Help je me dan herinneren aan wat ik toen wou
Toen ik zei dat ik een robot wilde zijn voor jou...

(Voor jou...)

Если бы я был роботом

Если бы я был роботом с окошком в сердце,
Чтобы все видели, что я люблю,
Ты бы увидела там слова, такие как "кофе" или "музыка",
Но всегда было бы там и слово "ты".

И тебе бы не пришлось сомневаться в том, что я так часто говорил,
И, может быть, однажды наступит день,
Когда я выйду из душа и протру глаза,
Чтобы разглядеть слова, которые я увидел в зеркале.

С, А, М,
Едва читаемые, но они точно там.
С, А, М,
Очень мелкие буквы, но все три.

И ещё у меня был бы порт на затылке,
Чтобы я мог подключиться к телевизору,
И наблюдать за своими мыслями со стороны,
И лучше всего, если бы ты смотрела вместе со мной.

И мы бы сидели на диване с пакетиком чипсов,
И смеясь, говорили друг другу:
"То, что ты делаешь, это так похоже на тебя",
"А то, что делаешь ты, вообще лишено смысла",
"А это немного странно".

И, может быть, тогда я смог бы лечь спать,
Не думая: "Ах, какой же я плохой",
"Я даже не могу понять, кто я такой",
"Неудивительно, что меня никто не знает".

А ещё мне бы пригодился своего рода микрофон,
Не простой, а такой, чтобы записывать других,
И наушники, которые переводили бы всё,
На язык, где слова значат именно то, что значат.

И тогда бы оказалось, что всё это время я сражался впустую,
Потому что думал: "Да быть не может, чтобы это было правдой",
Когда ты сказала, что мне не нужно быть роботом,
И что ты всё равно будешь меня любить, даже если я странный.

Ах, моя дорогая, дорогая,
Наступит день, и я буду смеяться над этим,
Напомнишь мне тогда, чего я хотел,
Когда говорил, что хочу быть роботом для тебя...

(Для тебя...)