Текст и перевод песни Lukasyno - Bard

Bard

Na ulicy stoi Bard
Gitara jego skarb
Puszka pełna drobnych monet
Tyle dziś talent wart
Świat wypłowiałych barw
Na skórze wiele prawd
Na sercu blizny zdrad
Nikt nigdy nie bił braw
Gra znaczoną talią kart
Mokry bruk latarni blask
Sumienie synów miast
Wie kto wróg kto mu brat
W oczy nie chcą patrzyć mu
W miejscu jakby stanął czas
Horda psów rządna krwi
Niech ich wszystkich trafi szlag
Jak samotny wilk
Jego domem betonowy las
Modny blicht chce go zwabić
Pozbawić szans
Wychowany w świecie zasad
Dobrych ludzi ciemnych branż
Jego świat na zawsze w cieniu
Obce błyski próżny lans
Podwórkowy grajek
Przypomina dawne dni
Opowieści z młodych lat
Które przywołują łzy
Kiedy pisze ręka drży
Głos odmawia posłuszeństwa
Mogą zabrać wolność, nie odbiorą człowieczeństwa
Nikt sie nie zatrzymał, nie poświęcił mu uwagi
Stoi tu od lat
Dobrze wie król jest nagi
Wybrał droge jednak nie wie dokąd droga ta prowadzi
W głębi duszy czasem słyszy jakiś szept "quo vadis"
Miejskie życie w tempie, każdy za pieniędzmi biegnie
Dlaczego przyjacielu dziś odwracasz sie ode mnie
Biała wieża w osi miasta z roku na rok blednie
Dzikie krzewy porosły ulice oplotły ciernie

Bard

On the street stands the Bard
His guitar, his treasure
A can full of small change
That's how much talent is worth today
A world of faded hues
On his skin, many truths
On his heart, the scars of betrayal
No one has ever applauded
He plays with a marked deck of cards
Wet pavement, lantern light
The conscience of the city's sons
He knows who his enemy is and who his brother is
They don't want to look him in the eye
Time seems to have stopped in this place
A horde of dogs eager for blood
May they all be struck by lightning
Like a lone wolf
His home is the concrete jungle
Fashionable blight wants to lure him
Deprive him of his chances
Raised in a world of principles
Good people in shady businesses
His world forever in the shadows
Alien flashes of vain pretense
A street musician
Reminding us of days gone by
Stories from his youth
Which bring tears to his eyes
As he writes, his hand trembles
His voice refusing to obey
They can take away his freedom, but not his humanity
Nobody has stopped, nobody has paid him any attention
He has been standing there for years
He knows that the emperor has no clothes
He has chosen a path, but doesn't know where it leads
In the depths of his soul, he sometimes hears a whisper, "quo vadis"?
City life in a frenzy, everyone chasing money
Why, my friend, are you turning away from me today?
The white tower in the heart of the city fades year by year
Wild bushes have overgrown the streets, thorns entwined