Pytasz Synku - Lukasyno перевод на немецкий

Pytasz Synku

Noc spowita mgłą, tulą leśne mchy
Wilczy dół dał dom, we wnykach ślady krwi
Nim odejdę stąd, spiszę ostatni list
Podarte klisze, ręka drży, nie liczę lat ani dni
Wiatr nuci pośród drzew pieśń niezłomnych serc
Brać z góry patrzy gdzieś tam czeka też mój kres
Jak rzeka płynę w dół, kłąb myśli - bystry nurt
Uciekam w samotny bój, nocy chłód, wieczysty ból
Ostatni nabój zostałem tu sam
Słyszę echa wystrzałów, krzyk zza żelaznych bram
Zacieram ślad w cieniu lasu, unikam dnia
Płomyk świecy dogrzewa szałas nadziei blask
Pytasz synku jaki jest ten świat
Komu jeszcze możesz ufać
Dzisiaj wróg, wczoraj brat
Na próg domu wkroczy w nowych butach
Do wrót zapuka, chcąc cię oszukać
Jadem plugastw prawdę zbruka
Zdepta twe sny, by mnie odszukać
Na posterunku swym czuwam

Pytasz synku jaki jest ten świat
Komu jeszcze można zaufać?
Tyle przeszło skaleczonych lat
W zamarłych murach pogrzebanej prawdy szukam
Nie pytaj synku czym życie jest, czym klęska
Nim zegar stanie w miejscu zawróci czas
Wsłuchaj się w bicie swego czystego serca
A tajemnice o nas zachowa las

Zabrali mi młodość, więc wziąłem karabin
Zabili mych braci podstępem ich wabiąc
Opluli me imię, rodzinę zabrali
Zapletli mi linę, bym na niej zawisł
Spuścili psy gończe, bandytą nazwali
Jak kroczysz przez życie patrzyłem z oddali
Uczuć skrawki skradałem ukradkiem
W świetle lampy po omacku dotyk twarzy twojej matki
Zachowała mnie w swym sercu, paląc w piecu zdjęcia z ramki
O twym tacie będą mówić brzydko w szkole, wybacz synku
Bo chciałem żyć inaczej, nie mogłem być jak oni
Wolałem zginąć w walce niż skuty gdzieś w niewoli
Na burgundowej kalce obciążyć braci broni
Zbłąkane dusze o nich szepczą więzień - mury
Szumią liście drzew z dali słyszę już ich kroki
Muszę trzymać zimną krew, spojrzeć w ich szkarłatne oczy
Nim odnajdę spokój, zapadnę w sen głęboki
Spiszę ten list synku, abyś kiedyś mógł przeczytać o tym
Kończy się atrament, samotność boli
Nigdy za srebrniki nie rób nic wbrew swojej woli
Nie skruszą fundamentu na którym dom stoi
Sól ziemi krew, krew ziemi sól nie współczuj mej niedoli

Pytasz synku jaki jest ten świat
Komu jeszcze można zaufać?
Tyle przeszło skaleczonych lat
W zamarłych murach pogrzebanej prawdy szukam
Nie pytaj synku czym życie jest czym klęska
Nim zegar stanie w miejscu, zawróci czas
Wsłuchaj się w bicie swego czystego serca
A tajemnice o nas zachowa las

Pytasz synku jaki jest ten świat...
Tyle przeszło skaleczonych lat...
Nie pytaj synku czym życie jest, czym klęska...
Wsłuchaj się w bicie swego czystego serca...

Fragst du, mein Sohn

Nacht, in Nebel gehüllt, Waldmoos birgt mich ein
Die Wolfsschlucht gab mir Heim, Blutfährten in den Schlingen
Bevor ich geh, schreib ich den letzten Brief
Zerrissene Filmstreifen, die Hand zittert, zähle weder Jahre noch Tage
Der Wind singt zwischen Bäumen ein Lied ungebrochener Herzen
Die Brüder schauen von oben, dort wartet auch mein Ende
Wie ein Fluss ström ich hinab, Gedankenwirbel – reißender Strom
Ich fliehe in den einsamen Kampf, Nachtschauer, ewiger Schmerz
Die letzte Patrone, ich blieb hier allein
Hör Schüsse hallen, Schreie hinter eisernen Toren
Verwisch die Spur im Waldesdunkel, meide das Licht
Ein Flämmchen wärmt die Hütte, Hoffnungsglanz
Fragst du, mein Sohn, wie diese Welt ist
Wem du noch trauen kannst
Heut der Feind, gestern noch Bruder
Betritt dein Haus in neuen Stiefeln
Klopft an die Tür, will dich betrügen
Vergiftet die Wahrheit mit Lügen
Zertritt deine Träume, um mich zu finden
Auf meinem Posten halt ich Wacht

Fragst du, mein Sohn, wie diese Welt ist
Wem man noch trauen kann?
So viele verwundete Jahre vergingen
In erstarrten Mauern such ich begrabene Wahrheit
Frag nicht, mein Sohn, was Leben ist, was Niederlage
Bevor die Uhr stillsteht, kehrt die Zeit zurück
Hör auf den Schlag deines reinen Herzens
Und der Wald bewahrt unser Geheimnis

Sie nahmen mir die Jugend, ich griff zum Gewehr
Erschlugen meine Brüder, lockten sie in den Hinterhalt
Besudelten meinen Namen, raubten die Familie
Flochten mir ein Seil, dass ich daran häng
Hetzhunde auf mich, nannten mich Bandit
Während du durchs Leben schrittest, sah ich aus der Ferne
Stückchen Gefühl stahl ich heimlich
Im Lampenlicht tastete ich nach dem Gesicht deiner Mutter
Sie bewahrte mich in ihrem Herzen, verbrannte Bilder im Ofen
In der Schule werden sie hässlich über deinen Vater reden, verzeih, mein Sohn
Ich wollt anders leben, konnte nicht sein wie sie
Lieber fallen im Kampf als gefesselt in Knechtschaft
Auf burgunderrotem Karton die Waffen der Brüder laden
Irrseelen flüstern von ihnen – Gefängnismauern
Blätter rauschen, von fern hör ich schon ihre Schritte
Ich muss kaltblütig bleiben, ihren scharlachroten Blick erwidern
Bevor ich Frieden finde, versink ich in tiefen Schlaf
Schreib diesen Brief, mein Sohn, damit du einst davon lesen kannst
Die Tinte geht zur Neige, Einsamkeit schmerzt
Handel nie gegen deinen Willen für Silberlinge
Sie werden das Fundament nicht brechen, auf dem das Haus steht
Salz der Erde Blut, Blut der Erde Salz, bemitleid mein Leid nicht

Fragst du, mein Sohn, wie diese Welt ist
Wem man noch trauen kann?
So viele verwundete Jahre vergingen
In erstarrten Mauern such ich begrabene Wahrheit
Frag nicht, mein Sohn, was Leben ist, was Niederlage
Bevor die Uhr stillsteht, kehrt die Zeit zurück
Hör auf den Schlag deines reinen Herzens
Und der Wald bewahrt unser Geheimnis

Fragst du, mein Sohn, wie diese Welt ist...
So viele verwundete Jahre vergingen...
Frag nicht, mein Sohn, was Leben ist, was Niederlage...
Hör auf den Schlag deines reinen Herzens...