Текст и перевод песни Lukasyno - Pytasz Synku

Pytasz Synku

Noc spowita mgłą, tulą leśne mchy
Wilczy dół dał dom, we wnykach ślady krwi
Nim odejdę stąd, spiszę ostatni list
Podarte klisze, ręka drży, nie liczę lat ani dni
Wiatr nuci pośród drzew pieśń niezłomnych serc
Brać z góry patrzy gdzieś tam czeka też mój kres
Jak rzeka płynę w dół, kłąb myśli - bystry nurt
Uciekam w samotny bój, nocy chłód, wieczysty ból
Ostatni nabój zostałem tu sam
Słyszę echa wystrzałów, krzyk zza żelaznych bram
Zacieram ślad w cieniu lasu, unikam dnia
Płomyk świecy dogrzewa szałas nadziei blask
Pytasz synku jaki jest ten świat
Komu jeszcze możesz ufać
Dzisiaj wróg, wczoraj brat
Na próg domu wkroczy w nowych butach
Do wrót zapuka, chcąc cię oszukać
Jadem plugastw prawdę zbruka
Zdepta twe sny, by mnie odszukać
Na posterunku swym czuwam

Pytasz synku jaki jest ten świat
Komu jeszcze można zaufać?
Tyle przeszło skaleczonych lat
W zamarłych murach pogrzebanej prawdy szukam
Nie pytaj synku czym życie jest, czym klęska
Nim zegar stanie w miejscu zawróci czas
Wsłuchaj się w bicie swego czystego serca
A tajemnice o nas zachowa las

Zabrali mi młodość, więc wziąłem karabin
Zabili mych braci podstępem ich wabiąc
Opluli me imię, rodzinę zabrali
Zapletli mi linę, bym na niej zawisł
Spuścili psy gończe, bandytą nazwali
Jak kroczysz przez życie patrzyłem z oddali
Uczuć skrawki skradałem ukradkiem
W świetle lampy po omacku dotyk twarzy twojej matki
Zachowała mnie w swym sercu, paląc w piecu zdjęcia z ramki
O twym tacie będą mówić brzydko w szkole, wybacz synku
Bo chciałem żyć inaczej, nie mogłem być jak oni
Wolałem zginąć w walce niż skuty gdzieś w niewoli
Na burgundowej kalce obciążyć braci broni
Zbłąkane dusze o nich szepczą więzień - mury
Szumią liście drzew z dali słyszę już ich kroki
Muszę trzymać zimną krew, spojrzeć w ich szkarłatne oczy
Nim odnajdę spokój, zapadnę w sen głęboki
Spiszę ten list synku, abyś kiedyś mógł przeczytać o tym
Kończy się atrament, samotność boli
Nigdy za srebrniki nie rób nic wbrew swojej woli
Nie skruszą fundamentu na którym dom stoi
Sól ziemi krew, krew ziemi sól nie współczuj mej niedoli

Pytasz synku jaki jest ten świat
Komu jeszcze można zaufać?
Tyle przeszło skaleczonych lat
W zamarłych murach pogrzebanej prawdy szukam
Nie pytaj synku czym życie jest czym klęska
Nim zegar stanie w miejscu, zawróci czas
Wsłuchaj się w bicie swego czystego serca
A tajemnice o nas zachowa las

Pytasz synku jaki jest ten świat...
Tyle przeszło skaleczonych lat...
Nie pytaj synku czym życie jest, czym klęska...
Wsłuchaj się w bicie swego czystego serca...

You Ask, My Son

The night is cloaked in mist, embracing forest moss
The wolf's den gave me shelter, traces of blood in its nooks
Before I leave this place, I'll write my last letter
Torn negatives, my hand trembles, I count neither years nor days
The wind sings among the trees, a song of unwavering hearts
My brothers watch from above, somewhere my end awaits too
Like a river, I flow down, a whirl of thoughts – a swift current
I flee into a lonely battle, the night's chill, eternal pain
The last bullet, I'm left alone here
I hear echoes of shots, screams from behind iron gates
I cover my tracks in the shadow of the forest, avoiding the day
The candle's flame warms the hut, a glimmer of hope
You ask, my son, what this world is like
Whom can you still trust
Today an enemy, yesterday a brother
He'll step on your doorstep in new boots
He'll knock on the door, wanting to deceive you
With the venom of filth, he'll stain the truth
He'll trample your dreams to find me
At my post, I stand guard

You ask, my son, what this world is like
Whom can you still trust?
So many wounded years have passed
In the frozen walls, I search for the buried truth
Don't ask, my son, what life is, what defeat is
Before the clock stops, time will turn back
Listen to the beat of your pure heart
And the forest will keep our secrets

They took my youth, so I took a rifle
They killed my brothers, luring them with deceit
They spat on my name, took my family away
They braided a rope for me to hang on
They unleashed the hounds, calling me a bandit
As you walk through life, I watched from afar
I stole scraps of feelings secretly
In the lamplight, I touched your mother's face blindly
She kept me in her heart, burning framed pictures in the stove
They'll speak ill of your father at school, forgive me, my son
Because I wanted to live differently, I couldn't be like them
I preferred to die in battle than chained somewhere in captivity
To burden my brothers in arms with a burgundy chalice
Lost souls whisper about them, the walls of the prison
The leaves of the trees rustle, I hear their footsteps from afar
I must keep my cool, look into their scarlet eyes
Before I find peace, I will fall into a deep sleep
I'm writing this letter, my son, so that one day you can read about this
The ink is running out, loneliness hurts
Never do anything against your will for silver coins
They won't break the foundation on which the house stands
The salt of the earth is blood, the blood of the earth is salt, don't pity my misfortune

You ask, my son, what this world is like
Whom can you still trust?
So many wounded years have passed
In the frozen walls, I search for the buried truth
Don't ask, my son, what life is, what defeat is
Before the clock stops, time will turn back
Listen to the beat of your pure heart
And the forest will keep our secrets

You ask, my son, what this world is like...
So many wounded years have passed...
Don't ask, my son, what life is, what defeat is...
Listen to the beat of your pure heart...