Skrzydła - Lukasyno перевод на немецкий

Skrzydła

Kiedyś znalazłem pod blokiem ptaka
Miał złamane skrzydło i spętane nogi
Miotał się biedak w odmętach świata
Łza w oku chłopaka kto mu to zrobił

Wniósł go do domu i włożył w karton
Mroźna noc zimy luna w nowiu
Łopot i szelest nie dały mu zasnąć
Późna godzina smog dusił miasto za oknem szaro mgła szeptem nocy

Wyszedł na balkon okryty kocem
Usiadł i oparł się o balustradę
Nastała cisza przyjaciel zasnął
Ostatnia podróż w dłoni zostało tylko kilka okruchów chleba usnęli razem

Kiedyś przestałem wierzyć że dobro wraca
Kumpel mi mówił bardziej opłaca się krzywda na drugim
Co wieczór do swego skromnego gniazda powracam
On gdzieś w ukryciu na drugim końcu świata spłaca swe długi

Nim się wzniesiemy jak ptaki musimy nauczyć się żyć jak ludzie
Łatwiej jest ranić niż kogoś unieść wierzyć że ranny kiedyś pofrunie
Spoglądam z nadzieją w górę na promienie słońca które dziurawią chmurę
Tam raj dla mych sióstr i braci błękitne niebo polećmy kluczem

Nie mogą zabrać mi marzeń ni wymazać tego co w sercu żywe
Nie podetną mi skrzydeł

Odwrócą głowy gdy spadasz tylko lustro patrzy w oczy prawdziwie
Nie podetną mi skrzydeł

Nie mogą zawrócić rzeki zatamować źródła które w nas bije
Nie podetną mi skrzydeł

Nie czas zawracać chcę nadal latać by złapać wiatr muszę wzbić się wyżej
Nie podetną mi skrzydeł

Ptaki wabi się ziarnem ludzi srebrem
Marne jest wszystko to czego sam unieść nie zdołam
Staję się tym czym się karmię nie chcę nic więcej
Czyste powietrze otwarta przestrzeń przejrzysta woda

Wszędzie gdzie ważą szmal tam szczypta obłudy
Tutaj gdy śnisz ktoś szybko cię ze snu obudzi
Dlaczego brat bratu z zazdrości by oko wyłupił
Pniesz się do góry chcą cię zawrócić cieszą gdy szlak po drodze gubisz

Nie będzie już nigdy samotny kto choćby raz zaprzyjaźnił się z bólem
Czekając na wynik na onkologii, przyjażnie weryfikuje
Optymizm praktykuje, harmonia łagodność szacunek
Niepewność ciężko samotnie unieść, zły czas z pamięci kasuje

Czy ptak ze złamanym skrzydłem pozostanie ptakiem
Przyodziej wilczą skórę, zaczną się bać, podejdą z dystansem
Wokół upadli aniołowie, ja, szukam schronienia w sobie
Fejm ani sława, flesze ni brawa, nie były nigdy tym czego pragnąłem

Wokaliza: Ooooo...

Nie mogą zabrać mi marzeń ni wymazać tego co w sercu żywe
Nie podetną mi skrzydeł

Odwrócą głowy gdy spadasz tylko lustro patrzy w oczy prawdziwie
Nie podetną mi skrzydeł

Nie mogą zawrócić rzeki zatamować źródła które w nas bije
Nie podetną mi skrzydeł

Nie czas zawracać chcę nadal latać by złapać wiatr muszę wzbić się wyżej
Nie podetną mi skrzydeł

Flügel

Einst fand ich einen Vogel unter dem Block
Er hatte einen gebrochenen Flügel und gefesselte Beine
Der arme Kerl zappelte in den Wirren der Welt
Eine Träne im Auge des Jungen, wer hat ihm das angetan

Er trug ihn ins Haus und legte ihn in einen Karton
Eisige Winternacht, Mond im Neumond
Flügelschlag und Rascheln ließen ihn nicht schlafen
Späte Stunde, Smog würgte die Stadt draußen grauer Nebel, Geflüster der Nacht

Er ging auf den Balkon, in eine Decke gehüllt
Setzte sich und lehnte sich an das Geländer
Es wurde still, der Freund war eingeschlafen
Die letzte Reise in der Hand blieben nur noch ein paar Brotkrumen sie schliefen zusammen ein

Einst hörte ich auf zu glauben, dass Gutes zurückkommt
Ein Kumpel sagte mir, es lohnt sich mehr, anderen wehzutun
Jeden Abend kehre ich zu meinem bescheidenen Nest zurück
Er irgendwo versteckt am anderen Ende der Welt begleicht seine Schulden

Bevor wir uns wie Vögel erheben, müssen wir lernen, wie Menschen zu leben
Es ist leichter zu verletzen als jemanden zu trauen zu glauben, dass der Verletzte eines Tages fliegt
Ich schaue hoffnungsvoll zu den Sonnenstrahlen, die die Wolken durchdringen
Dort ist das Paradies für meine Schwestern und Brüder der blaue Himmel, lasst uns im Schwarm fliegen

Sie können mir meine Träume nicht nehmen noch auslöschen, was im Herzen lebendig ist
Sie werden mir die Flügel nicht stutzen

Sie wenden den Kopf, wenn du fällst nur der Spiegel sieht dir wahrhaftig in die Augen
Sie werden mir die Flügel nicht stutzen

Sie können den Fluss nicht umkehren die Quelle nicht stoppen, die in uns schlägt
Sie werden mir die Flügel nicht stutzen

Keine Zeit umzukehren ich will weiterfliegen um den Wind zu fangen muss ich höher steigen
Sie werden mir die Flügel nicht stutzen

Vögel lockt man mit Körnern Menschen mit Silber
Wertlos ist alles, was ich selbst nicht tragen kann
Ich werde, wovon ich mich ernähre ich will nichts mehr
Reine Luft, offene Weite, klares Wasser

Überall, wo Geld wiegt, gibt's eine Prise Heuchelei
Hier weckt dich jemand schnell aus dem Traum
Warum würde ein Bruder dem anderen aus Neid ein Auge ausstechen
Du kletterst nach oben sie wollen dich zurückholen freuen sich, wenn du den Weg verlierst

Niemand wird jemals einsam sein, wer sich wenigstens einmal mit dem Schmerz anfreundete
Wartend auf das Ergebnis in der Onkologie, überprüft Freundschaften
Übt Optimismus, Harmonie, Sanftmut, Respekt
Unsicherheit ist schwer allein zu tragen, schlechte Zeiten löscht das Gedächtnis

Bleibt ein Vogel mit gebrochenem Flügel ein Vogel
Zieh ein Wolfsfell an, sie werden Angst haben, mit Abstand kommen
Umher gefallene Engel, ich suche Schutz in mir
Ruhm noch Ehre, Blitzlichter noch Applaus waren nie, was ich ersehnte

Vokalise: Ooooo...

Sie können mir meine Träume nicht nehmen noch auslöschen, was im Herzen lebendig ist
Sie werden mir die Flügel nicht stutzen

Sie wenden den Kopf, wenn du fällst nur der Spiegel sieht dir wahrhaftig in die Augen
Sie werden mir die Flügel nicht stutzen

Sie können den Fluss nicht umkehren die Quelle nicht stoppen, die in uns schlägt
Sie werden mir die Flügel nicht stutzen

Keine Zeit umzukehren ich will weiterfliegen um den Wind zu fangen muss ich höher steigen
Sie werden mir die Flügel nicht stutzen