Текст и перевод песни Lukasyno - Skrzydła

Kiedyś znalazłem pod blokiem ptaka
Miał złamane skrzydło i spętane nogi
Miotał się biedak w odmętach świata
Łza w oku chłopaka kto mu to zrobił

Wniósł go do domu i włożył w karton
Mroźna noc zimy luna w nowiu
Łopot i szelest nie dały mu zasnąć
Późna godzina smog dusił miasto za oknem szaro mgła szeptem nocy

Wyszedł na balkon okryty kocem
Usiadł i oparł się o balustradę
Nastała cisza przyjaciel zasnął
Ostatnia podróż w dłoni zostało tylko kilka okruchów chleba usnęli razem

Kiedyś przestałem wierzyć że dobro wraca
Kumpel mi mówił bardziej opłaca się krzywda na drugim
Co wieczór do swego skromnego gniazda powracam
On gdzieś w ukryciu na drugim końcu świata spłaca swe długi

Nim się wzniesiemy jak ptaki musimy nauczyć się żyć jak ludzie
Łatwiej jest ranić niż kogoś unieść wierzyć że ranny kiedyś pofrunie
Spoglądam z nadzieją w górę na promienie słońca które dziurawią chmurę
Tam raj dla mych sióstr i braci błękitne niebo polećmy kluczem

Nie mogą zabrać mi marzeń ni wymazać tego co w sercu żywe
Nie podetną mi skrzydeł

Odwrócą głowy gdy spadasz tylko lustro patrzy w oczy prawdziwie
Nie podetną mi skrzydeł

Nie mogą zawrócić rzeki zatamować źródła które w nas bije
Nie podetną mi skrzydeł

Nie czas zawracać chcę nadal latać by złapać wiatr muszę wzbić się wyżej
Nie podetną mi skrzydeł

Ptaki wabi się ziarnem ludzi srebrem
Marne jest wszystko to czego sam unieść nie zdołam
Staję się tym czym się karmię nie chcę nic więcej
Czyste powietrze otwarta przestrzeń przejrzysta woda

Wszędzie gdzie ważą szmal tam szczypta obłudy
Tutaj gdy śnisz ktoś szybko cię ze snu obudzi
Dlaczego brat bratu z zazdrości by oko wyłupił
Pniesz się do góry chcą cię zawrócić cieszą gdy szlak po drodze gubisz

Nie będzie już nigdy samotny kto choćby raz zaprzyjaźnił się z bólem
Czekając na wynik na onkologii, przyjażnie weryfikuje
Optymizm praktykuje, harmonia łagodność szacunek
Niepewność ciężko samotnie unieść, zły czas z pamięci kasuje

Czy ptak ze złamanym skrzydłem pozostanie ptakiem
Przyodziej wilczą skórę, zaczną się bać, podejdą z dystansem
Wokół upadli aniołowie, ja, szukam schronienia w sobie
Fejm ani sława, flesze ni brawa, nie były nigdy tym czego pragnąłem

Wokaliza: Ooooo...

Nie mogą zabrać mi marzeń ni wymazać tego co w sercu żywe
Nie podetną mi skrzydeł

Odwrócą głowy gdy spadasz tylko lustro patrzy w oczy prawdziwie
Nie podetną mi skrzydeł

Nie mogą zawrócić rzeki zatamować źródła które w nas bije
Nie podetną mi skrzydeł

Nie czas zawracać chcę nadal latać by złapać wiatr muszę wzbić się wyżej
Nie podetną mi skrzydeł

Однажды я нашел птицу под блоком
У него было сломанное крыло и скованные ноги
Бедолага в помутнении мира
Слеза в глазах парня, который сделал это с ним

Он принес его в дом и положил в картонную коробку
Холодная ночь зимы Луна в новолуние
Лязг и шорох не давали ему уснуть
Поздний час смог душил город за окном серым туманом шепот ночи

Он вышел на балкон, укрывшись одеялом
Он сел и прислонился к перилам.
Наступила тишина, друг заснул.
Последнее путешествие в руке осталось всего несколько хлебных крошек они уснули вместе

Однажды я перестал верить, что добро возвращается.
Приятель мне говорил, что выгоднее навредить другому
Каждый вечер я возвращаюсь в свое скромное гнездо.
Он где-то в тайне на другом конце света расплачивается своими долгами

Прежде чем мы взлетим, как птицы, мы должны научиться жить как люди.
Легче ранить, чем кого-то поднять, полагая, что раненый когда-нибудь сломается.
Я с надеждой смотрю вверх на лучи солнца, которые пронизывают облако
Там рай для моих сестер и братьев.

Они не могут отнять у меня мечту или стереть то, что живет в моем сердце.
Они не перережут мне крылья.

Они повернут головы, когда ты упадешь только зеркало смотрит в глаза по-настоящему
Они не перережут мне крылья.

Они не могут повернуть реку, чтобы остановить источник, который бьется в нас.
Они не перережут мне крылья.

Не время разворачиваться я хочу продолжать летать чтобы поймать ветер я должен взлететь выше
Они не перережут мне крылья.

Птиц зовут зерном людей серебром
Все, что я могу унести, - это ничтожно.
Становится тем, чем кормлю я ничего больше не хочу
Чистый воздух открытое пространство прозрачная вода

Везде, где весят деньги, там щепотка лицемерия
Здесь, когда вы мечтаете, кто-то быстро разбудит вас от сна
Зачем брату из зависти глаз выколоть
Ты двигаешься вверх они хотят повернуть тебя они радуются, когда тропа по пути ты теряешься

Никогда больше не будет одиноко, кто хоть раз подружился с болью
Ожидая результата по онкологии, дружески проверяют
Оптимизм практикует, гармония мягкость уважение
Неуверенность трудно в одиночку нести, плохое время из памяти стирает

Будет ли птица со сломанным крылом оставаться птицей
Одень волчью шкуру, они начнут бояться, подойдут на расстояние
Вокруг пали ангелы, я, ищу прибежища в себе
Фейм, ни слава, ни аплодисменты, никогда не были тем, чего я хотел

Вокализ: Ooooo...

Они не могут отнять у меня мечту или стереть то, что живет в моем сердце.
Они не перережут мне крылья.

Они повернут головы, когда ты упадешь только зеркало смотрит в глаза по-настоящему
Они не перережут мне крылья.

Они не могут повернуть реку, чтобы остановить источник, который бьется в нас.
Они не перережут мне крылья.

Не время разворачиваться я хочу продолжать летать чтобы поймать ветер я должен взлететь выше
Они не перережут мне крылья.