Znamię Kaina - PIH , Lukasyno перевод на немецкий

Znamię Kaina

Stań przed lustrem, w oczy powiedz
"Chcesz być wilkiem, czy jedną z owiec?"
Na mej dzielnicy był wieżowiec
Z jego dachu nocą patrzyłem na dzielnice
Jak na dłoni linie papilarne kręte ulice
Puste ławki, kurz na żaluzjach okien kumpli
Rozrzuceni po świecie darzymy się szacunkiem
Jak to w życiu się jednym wiedzie się lepiej, innym gorzej
Specyficzna więź, której przerwać nie możesz
Mój Boże cóżże uczynił, że zamiast łapać wiatr w żagle
Szukałem w sobie winy
Błędy młodości jak wichry chwiały łódką
Sport, dyscyplina do lepszego jutra furtką
Młode lata, rodzice, tranzyt chowała babcia
Dziadek lubił wypić, nie mała w nim oparcia
Pamiętam raz w miesiącu smak chleba z baleronem
Jej uśmiechniętą twarz, gdy wołałem pod balkonem
Pusty dom wieczorem, zmęczony po szkole
Odrabiałem lekcje, odgrzewałem sobie obiad
Anioł Stróż podpowiadał mi
"Idź w swoja stronę"
Nie udało się żyć tak, by niczego nie żałować
Podwórko wciągało, hip hop, nocne życie
Ulica, balety, kobiety, trawa, picie
Wyrwałem się z amoku z zapaleniem trzustki
Gdy nie miałem już co zwrócić do klozetowej muszli
Pierwszy biznes – skup, sprzedaż komórki
Zamykałem późno, chcieli mnie przerobić Ruscy
Hajsu pełna kieszeń i torba telefonów
Na oriencie co dnia, niepewna droga do domu
Potem studia, nocą taksa
Odsypiałem na postojach
Miałem kurwa dość miejskiego żarcia
Na uczelni, mówili mi, że tam nie pasuje
Nie poddałem się, gdy ich widzę, niechęć czuje
Pierdole ich dyplomy, życiowe teorie
Przykuty do koja długo odrabiałem formę
Po dwóch operacjach nogi, sport został w tyle
Kalistenika – prawdziwa siła, dzięki niej żyję
Gdyby nie ambicja, gdzie bym był? Nie wiadomo
Dbaj o szkołę zamiast palić swe marzenia za szkołą
Mówili, że to lipa, ja czułem dumę
Bo nie szedłem na łatwiznę, kierowałem się rozumem
Też chciałem się poddać, rap był gdzieś z boku
Dzięki zapisanym kartkom, znajdowałem spokój
Dziś wracam na dzielnicę, stoję na dachu bloku
Jestem wolny, poświęceniem zapłaciłem okup

Cicha, zimna noc
Pod klatką płacz dorosłych dzieci
Światła karetki, prokurator, chodnik w krwi skrzepy
Spod folii wystająca dłoń od ziemi brudna
Czternaście lat, chłopaczyna, przeznaczenie trumna
Połamany kark, rozrzucone nogi, świat jest straszny
Ostatni znak wysłany w akcie rozpaczy
Tej nocy nie zasnąłem, niewygodne łóżko
Z ułożoną pod głową złych myśli poduszką
Dla tych którzy przedwcześnie odeszli
Wieczny pokój, ocalałem, lecz sam stałem na dachu bloku
Dziewięć- pięć, dziewięć-sześć, od losu zimny prysznic
Miałem dość życia i samobójcze myśli
Każdy z nas wisi przybity na swoim krzyżu
Zakłamane kazania nie dają sensu życiu
Dopadła mnie nostalgia, nie ma miejsca jak dom
Gdy na drzewie za oknem setki obcych, wrogich wron
Nigdy nie bałem się życia, choć wiem bywa jak cyjanek
Znajdowałem szczęście tam, gdzie go nigdy nie szukałem
I był mi obcy ten przywilej bananowca
Jak miałem często pod górę, stary hajsu nie podkopsał
Czułem ten ciężar, pierdolony balast
Zmawiałem sobie Bóg nie może być przy wszystkich naraz
Nieraz słyszałem w mojej głowie obcy głos
Kolejny dzień towarzyszyła mi noc
Często czuję chłód, gdy zamykam oczy
Po ulicach pochód kroczy, w workach na ludzkie zwłoki
Kiedyś byli mi bliscy, dziś nie mam sentymentów
Moje serce martwe dla nich, oni martwi w moim sercu
Z butelką wódki w ręku, skrobię kolejny nekrolog
Nigdy przeciwko swoim osądom, w zgodzie ze sobą
Nikt mi nic nie dał, przyszłość jest teraz
Tu gdzie światła miast zabierają niebu blask gwiazd

Nigdy nie byli mi przyjaciółmi
Za wroga, długa droga
Szedłem tu na własnych nogach
Nikomu z nich nie zawdzięczam nic
Dla nich mogę nosić imię Kain
Nigdy nie byli mi przyjaciółmi
Za wroga, długa droga
Szedłem tu na własnych nogach
Nikomu z nich nie zawdzięczam nic
Dla nich mogę nosić imię Kain

Kainsmal

Stell dich vor den Spiegel, sag es direkt ins Gesicht
"Willst du ein Wolf sein oder eines der Schafe?"
In meinem Viertel stand ein Hochhaus
Von seinem Dach aus schaute ich nachts auf die Straßen
Wie auf einer Handfläche, verschlungene Straßenlinien
Leere Bänke, Staub auf den Jalousien der Kumpels
Verstreut in der Welt, respektieren wir uns
Wie im Leben, manchen geht's besser, anderen schlechter
Eine besondere Bindung, die du nicht brechen kannst
Mein Gott, was habe ich getan, statt den Wind in den Segeln zu fangen
Suchte ich die Schuld in mir
Jugendsünden wie Stürme, die das Boot schwankten
Sport, Disziplin, eine Tür zu einem besseren Morgen
Junge Jahre, Eltern, Transit, versteckt von Oma
Opa mochte es zu trinken, gab wenig Halt
Ich erinnere mich an den Geschmack von Brot mit Fleischwurst
Ihr lächelndes Gesicht, wenn ich unter dem Balkon rief
Leeres Haus am Abend, müde von der Schule
Machte Hausaufgaben, wärmte mir Essen auf
Ein Schutzengel flüsterte mir zu
"Geh deinen Weg"
Es gelang mir nicht, so zu leben, dass ich nichts bereue
Der Hof zog mich an, Hip-Hop, Nachtleben
Straße, Ballette, Frauen, Gras, Saufen
Ich riss mich aus dem Rausch mit einer Bauchspeicheldrüsenentzündung
Als ich nichts mehr hatte, was ich in die Klomuschel spucken konnte
Erstes Business – Handyankauf, Verkauf
Machte spät zu, Russen wollten mich fertigmachen
Tasche voller Geld und ein Beutel voller Handys
Täglich im Osten, unsicherer Weg nach Hause
Dann Studium, nachts Taxi
Schlief auf Parkplätzen
Ich hatte die Schnauze voll von Stadtessen
An der Uni sagten sie, ich passe nicht hin
Gab nicht auf, wenn ich sie sehe, spüre Abneigung
Ihre Diplome, Lebensweisheiten, scheiß drauf
Festgekettet an der Koje, büßte ich lange ab
Nach zwei Bein-OPs blieb der Sport hinter mir
Calisthenics – echte Kraft, dank ihr lebe ich
Wäre da nicht der Ehrgeiz, wo wäre ich? Keine Ahnung
Kümmere dich um die Schule, statt Träume hinter ihr zu verbrennen
Sie sagten, es sei Müll, ich fühlte Stolz
Denn ich wählte nicht den einfachen Weg, der Verstand führte mich
Ich wollte auch aufgeben, Rap war nur am Rande
Dank beschriebener Seiten fand ich Frieden
Heute kehre ich ins Viertel zurück, stehe auf dem Dach
Ich bin frei, mit Hingabe bezahlte ich den Preis

Stille, kalte Nacht
Unterm Treppenhaus weinen erwachsene Kinder
Krankenwagenlicht, Staatsanwalt, Blutgerinnsel auf dem Bürgersteig
Unter Folie ragt eine Hand, schmutzig vom Boden
Vierzehn Jahre, ein Junge, Bestimmung Sarg
Gebrochener Nacken, gespreizte Beine, die Welt ist grausam
Letztes Zeichen gesendet in Verzweiflung
In dieser Nacht schlief ich nicht, unbequemes Bett
Mit einem Kissen aus schlechten Gedanken unter dem Kopf
Für die, die zu früh gingen
Ewige Ruhe, ich überlebte, doch stand allein auf dem Dach
95, 96, eiskalte Dusche des Schicksals
Ich hatte genug vom Leben und von Selbstmordgedanken
Jeder von uns hängt an seinem Kreuz
Verlogene Predigten geben dem Leben keinen Sinn
Nostalgie überkam mich, kein Ort wie Zuhause
Wenn draußen am Baum Hunderte fremde, feindliche Krähen
Ich fürchtete nie das Leben, obwohl es manchmal wie Zyankali
Ich fand Glück dort, wo ich es nie gesucht
Fremd war mir das Privileg des Bonzen
Wenn mein Weg oft bergauf ging, hat Papa kein Geld gestohlen
Ich spürte das Gewicht, verdammte Last
Ich redete mir ein, Gott kann nicht für alle da
Manchmal hörte ich fremde Stimmen
Ein weiterer Tag, begleitet von Nacht
Oft fühle ich Kälte, wenn ich die Augen schließe
Auf Straßen zieht ein Zug in Säcken mit Leichen
Früher waren sie mir nah, heute keine Sentimentalität
Mein Herz ist tot für sie, tot in meinem Herzen
Mit einer Wodkaflasche kratze ich einen weiteren Nachruf
Nie gegen meine Urteile, im Einklang mit mir
Niemand gab mir was, Zukunft ist jetzt
Wo Stadtlichter den Sternen den Glanz nehmen

Sie waren nie meine Freunde
Als Feind, langer Weg
Ich ging auf eigenen Beinen
Ich verdanke niemandem was
Für sie kann ich den Namen Kain tragen
Sie waren nie meine Freunde
Als Feind, langer Weg
Ich ging auf eigenen Beinen
Ich verdanke niemandem was
Für sie kann ich den Namen Kain tragen