Текст и перевод песни Magda Umer - Oczy tej małej

Posłuchaj pan, panie podróżny, co się zdarzyło na Próżnej:
żyła tam Jagna dobra i czysta, i chodził do niej Jan kancelista.
Akurat to była niedziela, kręciła się karuzela,
Zabrał tam Jagnę kochanek czuły i całkiem zmącił jej miły umysł.

Oczy tej małej, jak dwa błękity,
Myśli tej małej - białe zeszyty,
A on był dla niej, jak młody bóg,
żebyż on jeszcze kochać mógł...

A lato, jak bywa w Warszawie - młodym służyło łaskawie.
On ją zabierał nieraz na łódki, a ona jego leczyła smutki.
Posłuchaj pan, panie wędrowny: nastał ten dzień niewymowny
- Odszedł bez słowa kochanek podły, na nic się zdały płacz jej i modły.

Oczy tej małej, jak dwa błękity,
Myśli tej małej - białe zeszyty,
A on był dla niej, jak młody bóg,
żebyż on jeszcze kochać mógł...

Pociągi poodchodzą i statki - ona nie wróci do matki.
Kto by uwierzył w całym Makowie, że dla niej światem był jeden człowiek?
Przez niego więc siebie zabiła ta, co z miłości tańczyła...
Bóg jej wybaczył czyny sercowe i lody podał jej malinowe.

Oczy tej małej, jak dwa błękity,
Myśli tej małej - białe zeszyty,
A on był dla niej, jak młody bóg,
żebyż on jeszcze kochać mógł...

Posłuchaj niewierny kochanku, co nienawidzisz poranków:
Wróci do ciebie jeszcze ta trumna, gdzie leży twoja kochanka dumna.
Bo taki, co kochać nie umie - przegra, choć wszystko rozumie.
Bóg cię pokarze swą nieczułością za to, żeś gardził ludzką miłością.

Oczy tej małej, jak dwa błękity,
Myśli tej małej - białe zeszyty,
A tyś był dla niej więcej niż Bóg,
Pokłoń się do jej martwych nóg...

Послушайте, господин путешественник, что случилось на тщетной:
там жила Ягна добрая и чистая, и к ней ходил Иоанн канцелист.
Как раз в воскресенье, крутилась карусель.,
Он отвел туда Ягну ласкового любовника и совсем замутил ее добрый ум.

Глаза этой маленькой, как два синих,
Мысли этой маленькой-белые тетради,
И он был для нее, как молодой бог,
чтобы он еще мог любить...

А лето, как бывает в Варшаве-молодым служило милостиво.
Он не раз брал ее на лодках, а она лечила его горести.
Послушайте, господин странствующий: настал этот день непостижимый
- Ушел, не сказав ни слова, возлюбленный подлый, ни на что не годные ей плач и молитвы.

Глаза этой маленькой, как два синих,
Мысли этой маленькой-белые тетради,
И он был для нее, как молодой бог,
чтобы он еще мог любить...

Поезда ходят и корабли-она не вернется к матери.
Кто бы поверил всему Макову, что для нее в мире был один человек?
Из-за него и убила себя та, что танцевала по любви...
Бог простил ей сердечные поступки и подал ей малиновое мороженое.

Глаза этой маленькой, как два синих,
Мысли этой маленькой-белые тетради,
И он был для нее, как молодой бог,
чтобы он еще мог любить...

Слушайте неверный любовник, что вы ненавидите по утрам:
К тебе вернется еще тот гроб, где лежит твоя любовница.
Потому что тот, кого любить не умеет-проиграет, хотя все понимает.
Бог покарает тебя своей бесчувственностью за то, что ты презирал человеческую любовь.

Глаза этой маленькой, как два синих,
Мысли этой маленькой-белые тетради,
И тыс был для нее больше, чем Бог,
Поклонись ее мертвым ногам...