Oczy tej małej - Magda Umer перевод на немецкий

Oczy tej małej

Posłuchaj pan, panie podróżny, co się zdarzyło na Próżnej:
żyła tam Jagna dobra i czysta, i chodził do niej Jan kancelista.
Akurat to była niedziela, kręciła się karuzela,
Zabrał tam Jagnę kochanek czuły i całkiem zmącił jej miły umysł.

Oczy tej małej, jak dwa błękity,
Myśli tej małej - białe zeszyty,
A on był dla niej, jak młody bóg,
żebyż on jeszcze kochać mógł...

A lato, jak bywa w Warszawie - młodym służyło łaskawie.
On ją zabierał nieraz na łódki, a ona jego leczyła smutki.
Posłuchaj pan, panie wędrowny: nastał ten dzień niewymowny
- Odszedł bez słowa kochanek podły, na nic się zdały płacz jej i modły.

Oczy tej małej, jak dwa błękity,
Myśli tej małej - białe zeszyty,
A on był dla niej, jak młody bóg,
żebyż on jeszcze kochać mógł...

Pociągi poodchodzą i statki - ona nie wróci do matki.
Kto by uwierzył w całym Makowie, że dla niej światem był jeden człowiek?
Przez niego więc siebie zabiła ta, co z miłości tańczyła...
Bóg jej wybaczył czyny sercowe i lody podał jej malinowe.

Oczy tej małej, jak dwa błękity,
Myśli tej małej - białe zeszyty,
A on był dla niej, jak młody bóg,
żebyż on jeszcze kochać mógł...

Posłuchaj niewierny kochanku, co nienawidzisz poranków:
Wróci do ciebie jeszcze ta trumna, gdzie leży twoja kochanka dumna.
Bo taki, co kochać nie umie - przegra, choć wszystko rozumie.
Bóg cię pokarze swą nieczułością za to, żeś gardził ludzką miłością.

Oczy tej małej, jak dwa błękity,
Myśli tej małej - białe zeszyty,
A tyś był dla niej więcej niż Bóg,
Pokłoń się do jej martwych nóg...

Die Augen dieses Mädchens

Hören Sie, Herr, geehrter Reisender, was auf der Próżna-Straße geschah:
Dort lebte Jagna, gut und rein, und besuchte sie Jan, der Kanzleischreiber.
Gerade war es Sonntag, drehte sich ein Karussell,
Nahm der zärtliche Liebhaber das Mädchen mit, verwirrte völlig ihren klaren Geist.

Die Augen dieses Mädchens, wie zwei Himmel blau,
Ihre Gedanken - weiße Hefte genau,
Und er war für sie wie ein junger Gott,
Wenn er doch nur lieben noch könnte, ach Gott...

Und der Sommer, wie in Warschau üblich - war zu den Jungen gnädig.
Er nahm sie oft mit auf Bootsfahrten, sie heilte seine trüben Sorgen.
Hören Sie, Herr, geehrter Wanderer: jener schreckliche Tag kam heran -
Ging wortlos fort der niedrige Buhle, vergeblich ihr Weinen und Beten im Falle.

Die Augen dieses Mädchens, wie zwei Himmel blau,
Ihre Gedanken - weiße Hefte genau,
Und er war für sie wie ein junger Gott,
Wenn er doch nur lieben noch könnte, ach Gott...

Züge fuhren ab, Schiffe auch - sie kehrt heim nicht zu ihrer Mutter Brauch.
Wer hätte in Maków (Stad) geglaubt, dass für sie nur ein Mensch die Welt bedeutet?
Durch ihn so tötete sich die Frau, die in Liebe einst tanzte genau...
Gott vergab ihr die Herzenstaten, reichte ihr Himbeereis auf Tellern gerade.

Die Augen dieses Mädchens, wie zwei Himmel blau,
Ihre Gedanken - weiße Hefte genau,
Und er war für sie wie ein junger Gott,
Wenn er doch nur lieben noch könnte, ach Gott...

Hör zu, untreuer Liebster mein, der Morgen bringt dir nur Pein:
Zurück zu dir kehrt jener Sarg, in dem deine stolze Geliebte liegt arg.
Denn wer zu lieben nicht versteht - verliert, obwohl Weisheit er besitzt.
Gott straft dich durch Unbarmherzigkeit, weil du verachtet menschlich Zärtlichkeit.

Die Augen dieses Mädchens, wie zwei Himmel blau,
Ihre Gedanken - weiße Hefte genau,
Und du warst für sie mehr als Gott,
Verneige dich vor ihren toten Füßen sofort!