Текст и перевод песни Magda Umer - Szpetni czterdziestoletni

Szpetni czterdziestoletni

W taki wieczór ani zimny, ani letni
Po ulicach, po zaułkach i po placach
Spacerują sobie szpetni
Spacerują sobie szpetni, czterdziestoletni po swoich pracach
Każdy dawno rozwiedziony, idzie mocno zamyślony
Niczym wdowiec po ideach i po babach
Co pomyśli, to wymyśli
Potem jeszcze mu się przyśni
Bo to taka jest, widzicie, smutna sprawa

Odczuwamy trochę zgagi po tym życiu
Po tym życiu, po przepiciu itp.
Odczuwamy trochę kaca, że co było to nie wraca
Jak ten kochaś, który zginął w sinej mgle

Odczuwamy trochę żalu, że tak wcześnie jest po balu
Chociaż noga się do tańca jeszcze rwie
Chce się tańczyć, chce się walczyć
A tu nagle, "Panie Starszy"
Zamykamy, zamykamy
Tak czy nie?

Powtarzamy bałamutnie, że bywało jeszcze smutniej
Wychylamy pięćdziesiątkę, albo dwie
Zazdrościmy młodszym siostrom
Cytujemy coś z po prostu
Chcemy prawdy, tylko prawdy itp.
Czasem kogoś ktoś spotyka, siwa chandra nagle znika
Ktoś ubiera się w kolczyki z naszych łez
Chwilę jest się w siódmym niebie
Potem wraca się do siebie
Tylko powiedz, tylko powiedz gdzie to jest
Tylko powiedz, tylko powiedz gdzie to jest

Laide quarantaine

En une soirée ni froide ni chaude
Dans les rues, les ruelles et les places
Les laids se promènent
Les laids se promènent, la quarantaine passée, après leur travail
Chacun divorcé depuis longtemps, marche profondément pensif
Comme un veuf d'idées et de femmes
Ce qu'il pense, il l'imagine
Puis il en rêve encore
Parce que c'est comme ça, vous voyez, c'est triste

Nous ressentons un peu de brûlures d'estomac après cette vie
Après cette vie, après avoir trop bu, etc.
Nous ressentons un peu de gueule de bois, car ce qui était ne reviendra pas
Comme cet amoureux qui a péri dans le brouillard bleu

Nous ressentons un peu de tristesse, car le bal est fini trop tôt
Même si le pied a encore envie de danser
On veut danser, on veut se battre
Et soudain, "Monsieur Senior"
On ferme, on ferme
Oui ou non ?

Nous répétons bêtement que ça a été encore plus triste
Nous buvons un cinquante, ou deux
Nous envions nos sœurs cadettes
Nous citons quelque chose de "simplement"
Nous voulons la vérité, rien que la vérité, etc.
Parfois, quelqu'un rencontre quelqu'un, la mélancolie grise disparaît soudainement
Quelqu'un s'habille de boucles d'oreilles faites de nos larmes
Pendant un moment, on est au septième ciel
Puis on revient à soi
Dis-moi seulement, dis-moi seulement où c'est
Dis-moi seulement, dis-moi seulement où c'est