Текст и перевод песни Magdalena Kumorek - Dusza w Niebiosach

Dusza w Niebiosach

Przybyła dusza na klęczkach do nieba w bożą obczyznę
Nie chciała patrzeć na gwiazdy i na wieczności pierwszyznę
Nie chciała ulec weselu, ni nowym jaśnieć obliczem
Ani wspominać nikogo, ani zapomnieć o niczem

I rozpuściła warkocze, i pomyślała w błękicie
Że w niekochanych objęciach przemarnowała swe życie
Bez zdrady i bez oporu, starannie kryjąc swą ranę
Pieściła usta nielube i oczy niemiłowane

I trwała dla nich bezwolna, i kwitła dla nich bezduszna
I przezywała je - losem i była losom posłuszna
I trwała dla nich bezwolna, i kwitła dla nich bezduszna
I przezywała je - losem i była losom posłuszna

A że nie kochała tak tkliwie, a nie kochała tak czule
Że nikt w jej jasnym uśmiechu nie trafił myślą na bóle
Lecz teraz nagle pojęła, że wobec Boga i nieba
Już nic nie wolno ukrywać i nic ukrywać nie trzeba

Śmierć w niej obnaża pośpiesznie prawdę tak długo tajoną
Tą prawdą skrzą się źrzenice, tą prawdą błyska się łono!
I dusza lękiem spłonęła, że wkrótce po jej pogrzebie
Przyjdzie w ślad za nią kochanek, aby odnaleźć ją w niebie

Wyciągnie ku niej ramiona, ziemskiej wyzbyte rozpaczy
I zajrzy w oczy i dawne jej niekochanie zobaczy
Wyciągnie ku niej ramiona, ziemskiej wyzbyte rozpaczy
I zajrzy w oczy i dawne jej niekochanie zobaczy

Soul in Heaven

A soul arrives on her knees in heaven in God's foreign land
She did not want to look at the stars and at eternity's first fruits
She did not want to succumb to the wedding, nor to shine with a new face
Nor to remember anyone, nor to forget about anything

And she let down her braids, and thought in the blue
That in unloved embraces she had wasted her life
Without betrayal and without resistance, carefully hiding her wound
She caressed unloved lips and unloved eyes

And she remained for them without willpower, and blossomed for them without a soul
And she called them - fate and was obedient to fate
And she remained for them without willpower, and blossomed for them without a soul
And she called them - fate and was obedient to fate

And that she did not love so tenderly, and that she did not love so gently
That no one in her bright smile hit on the idea of pain
But now she suddenly understood that before God and heaven
It is no longer permissible to hide anything and nothing needs to be hidden

Death in her hastily exposes the truth so long hidden
This truth sparkles with pupils, this truth flashes with the womb!
And the soul was consumed with fear, that soon after her funeral
Her lover will come to find her in heaven

He will reach out to her, free from earthly despair
And he will look into the eyes and see her old unloved
He will reach out to her, free from earthly despair
And he will look into the eyes and see her old unloved