Текст и перевод песни Mahasty - Moj

Moj

منم آن موج بی آرام و سرکش
که سرگردان به دریای فریبم

مرا دیگر رفیق و همدمی نیست
به شهر نابسامانی غریبم

با غرور و با شتاب
بر سینه ی نرم آب
دیوانه می خزیدم
در غایت خودخواهی
در انبوه سیاهی
جز خود نمی شنیدم
خروشان و بسته چشم
با کوله باری از خشم
می رفتم از خشم خود
دنیا ویرانه سازم
در دفتر زندگی
از خود افسانه سازم
اما ز بازی زمان
گمراه و غافل بودم
در اوج پرواز هوای خواهش دل بودم
در سر نبود اندیشه ای
جز فکر ویرانگری
غافل من از افسانه ی طوفان و ساحل بودم

موجم ولی خاموش و خسته
با دست خود در هم شکسته
آری، من آن کوه غرورم
درمانده و از پا نشسته

پیچیده طوفان در وجودم
شد پاره از هم تار و پودم
در لحظه های واپسین
پیک عجل آمد مرا
افتادم و از پا نشستم
بیداد طوفان آنچنان
بر سنگ ساحل زد مرا
چون شیشه ای در هم شکستم
گفتم به خود
ای موج سرگردان که آخر
بنگر به خود چه بودی و اکنون چه هستی
حاصل چه بود از آن غرور بی دلیلت
آخر به دست صخره ی ساحل شکستی

موجم ولی خاموش و خسته
با دست خود در هم شکسته
آری، من آن کوه غرورم
درمانده و از پا نشسته

موجم ولی خاموش و خسته
با دست خود در هم شکسته
آری، من آن کوه غرورم
درمانده و از پا نشسته

موجم ولی خاموش و خسته
با دست خود در هم شکسته
آری، من آن کوه غرورم
درمانده و از پا نشسته

Mine

I am this restless and rebellious wave
Wandering in the sea of deceit

I have no more friend or companion
A stranger in the city of chaos

With pride and haste
Upon the soft breast of water
I crawled like a madman
In the depths of my selfishness
In the midst of darkness
I heard nothing but myself
Roaring and blind
With a load of anger
I went from my anger
To lay waste to the world
In the book of life
To make a legend of myself
But from the play of time
Misled and heedless
At the height of my flight, I was in the air of desire
In my head there was no thought
Except the thought of destruction
Unaware of the legend of the storm and the shore

I am a wave but silent and weary
With my own hand, broken
Yes, I am that mountain of pride
Helpless and fallen

The storm raged within me
My warp and woof were torn apart
In the last moments
The messenger of death came to me
I fell and lay still
The outrage of the storm thus
Beat me on the shore's rock
I broke like glass
I said to myself
Oh, wandering wave, that at last
Look at what you were and what you are now
What was the result of that senseless pride?
After all, you broke at the hand of the shore's cliff

I am a wave but silent and weary
With my own hand, broken
Yes, I am that mountain of pride
Helpless and fallen

I am a wave but silent and weary
With my own hand, broken
Yes, I am that mountain of pride
Helpless and fallen

I am a wave but silent and weary
With my own hand, broken
Yes, I am that mountain of pride
Helpless and fallen