Текст и перевод песни Mansour - رادیکال تنهائی

رادیکال تنهائی

قلبی که از حجم تو مملو بود، از عشق به نفرت گذر می کرد
هرچی که هست این عشق یا نفرت، من رو به تو وابسته تر می کرد
چشمی که با تو دل به دریا زد، حالا دلش خونه که برگردی
با رفتنت شاید نمیدونی، که معبدم رو بی خدا کردی
انقد با تو خوب تا کردم، تا اینکه آخر حال تو بد شد
از بس حضورت رو پرستیدم، این خونه تبدیل به معبد شد
توی خلیج چشمای من، با موج های اشک درگیری
تو زیر رادیکال تنهایی، مد می کنی جذرم رو می گیری
از مختصات سرد آغوشم، تنپوش دستای تو رد میشه
آلوده تر میشم به دنیایی که بی تو بودن رو بلد میشه
انقد با تو خوب تا کردم، تا اینکه آخر حال تو بد شد
از بس حضورت رو پرستیدم، این خونه تبدیل به معبد شد

Radical Solitude

A heart that was filled with you, went from love to hate
Whatever this love or hate, made me more dependent on you
Eyes that sailed into the sea with you, now their heart is broken for you to return
You may not know when you leave, that you've made my temple godless
I treated you so well, until finally you felt bad
I worshipped your presence so much, that this house became a temple
In the gulf of my eyes, in a conflict with waves of tears
You're under the radical of loneliness, you pretend to take my root
From the cold coordinates of my embrace, the cover of your hands passes
I become more polluted with the world that learns to be without you
I treated you so well, until finally you felt bad
I worshipped your presence so much, that this house became a temple