Текст и перевод песни Marco Borsato feat. Ben Saunders - Dochters - Live

Dochters - Live

Hoor ik een stem die heel zachtjes aan me vraagt
Ben je al wakker, pap?
Kom je gezellig mee naar beneden?
Moet je straks werken of ben je vrij vandaag?
En ga je dan even met mij, op stap?
Ohhh, wat gaat de tijd toch snel
Gisteren nog zag ik haar voor het eerst, lag ze hier in m′n armen
Wat is ze mooi en wat staat de tijd haar goed
Ik knipper m'n ogen en zie hoe ze steeds weer een beetje veranderd is
Maar hoe groot ze ook mag zijn
In mijn ogen blijft ze altijd klein
Kwart over zeven op zondagmorgen
Hoor ik de voordeur heel zachtjes open gaan
En val ik gerust in slaap, ze is thuis
Ik was ′r veel liever op gaan halen, maar ze had me gevraagd of
Ik er niet wilde gaan staan
Ze vind nu inmiddels haar weg, naar huis
En ohh, wat gaat de tijd toch snel
Gisteren nog zag ik haar voor het eerst, lag ze hier in m'n armen
Wat is ze mooi
Wat staat de tijd haar goed
Ik knipper m'n ogen en zie hoe ze steeds weer een beetje veranderd is
Maar hoe groot ze ook mag zijn
In mijn ogen blijft ze altijd klein
En soms, wanneer ik m′n ogen sluit
Lopen we samen op ′t strand,
Haar handje in de mijne
En dan, zet ze de tijd even stil
Is het weer even net als toen
En heeft ze mij weer nodig
Ik hou haar vast
Zoals ze was
Ik hou haar vast
Kwart over zeven op zondagmorgen
Hoort ze mijn stem die haar zachtjes wakker maakt
Vandaag is je grote dag
Wat is ze mooi en wat staat de tijd haar goed
Ik knipper m'n ogen en zie hoe haar hart nu voorgoed van een ander is
Maar waar ze ook mag zijn
In gedachten is ze hier bij mij
In mijn ogen blijft ze altijd klein

Дочери - Живое выступление

Слышу голос, тихонько спрашивающий меня:
"Папа, ты уже проснулся?"
"Пойдем вниз?"
"Тебе сегодня работать или ты свободен?"
"Пойдешь со мной погулять?"
Ох, как быстро летит время.
Будто вчера я впервые увидел её, держал на руках.
Какая же она красивая, и как ей идет время.
Я моргаю, и вижу, как она снова немного изменилась.
Но какой бы взрослой она ни стала,
В моих глазах она всегда останется маленькой.
Четверть восьмого воскресным утром.
Слышу, как тихонько открывается входная дверь.
И я спокойно засыпаю – она дома.
Я бы лучше съездил за ней, но она попросила меня
не встречать её.
Теперь она сама находит дорогу домой.
И ох, как быстро летит время.
Будто вчера я впервые увидел её, держал на руках.
Какая же она красивая.
Как ей идет время.
Я моргаю, и вижу, как она снова немного изменилась.
Но какой бы взрослой она ни стала,
В моих глазах она всегда останется маленькой.
Иногда, когда я закрываю глаза,
Мы вместе гуляем по пляжу,
Её ручка в моей.
И тогда она останавливает время,
И всё снова как прежде,
И я ей снова нужен.
Я обнимаю её,
Такую, какой она была.
Я обнимаю её.
Четверть восьмого воскресным утром.
Она слышит мой голос, тихонько будящий её.
Сегодня твой главный день.
Какая же она красивая, и как ей идет время.
Я моргаю, и вижу, как её сердце теперь навсегда принадлежит другому.
Но где бы она ни была,
В моих мыслях она здесь, со мной.
В моих глазах она всегда останется маленькой.