Текст и перевод песни Marco Borsato - Opa

Opa

Vroeger zat ik uren op de stoel bij opa
Hij vertelde me dan altijd een verhaal.
Of we gingen samen naar de golven kijken
En de mensen kenden opa allemaal.
Ja ik weet nog hoe we konden blijven lachen
Om een hondje dat daar speelde op het strand.
En dat zomaar naar de golven ging staan blaffen
Of wou vechten met een weggewaaide krant.
En zo liepen we vaak zonder wat te zeggen
Lange einden heel gezellig hand in hand
En dan keek ik om en zag mijn kleine voeten
Naast mijn opa′s grote stappen in het zand.
Maar nu loop ik in m'n eentje want mijn opa loopt niet meer
En ik breng m′n kleine tranen naar die hele grote zee.
Ik zie nog mijn opa liggen als een stille witte pop.
Opa sloot voorgoed zijn ogen en hij slaat ze nooit meer op.
Maar nu loop ik in m'n eentje want mijn opa loopt niet meer
En ik breng m'n kleine tranen naar die hele grote zee.
Ik zie nog mijn opa liggen als een stille witte pop.
Opa sloot voorgoed zijn ogen en hij slaat
Ze nooit meer op.
Duizend golven spoelden over opa′s stappen
Het zijn alleen m′n eigen voeten die daar staan.
Maar ik ken nog zijn verhalen en zijn grappen
En ik weet nog wat ik met hem heb gedaan.
En zo is opa toch een beetje blijven leven
Want herinneringen raak je nooit meer kwijt.
En hij heeft me zoveel goede raad gegeven
Dus hij blijft gewoon m'n opa voor altijd.
En zo liepen we vaak zonder veel te zeggen
Lange einden heel gezellig hand in hand
En dan keek ik om en zag mijn kleine voeten
Naast mijn opa′s grote stappen in het zand.
Maar nu loop ik in m'n eentje want mijn opa loopt niet meer
En ik breng m′n kleine tranen naar die hele grote zee.
Ik zie nog mijn opa liggen als een stille witte pop.
Opa sloot voorgoed zijn ogen en hij slaat ze nooit meer op.
Maar nu loop ik in m'n eentje want mijn opa loopt niet meer
En ik breng m′n kleine tranen naar die hele grote zee.
Ik zie nog mijn opa liggen als een stille witte pop.
Opa sloot voorgoed zijn ogen en hij slaat
Ze nooit meer op.

Дедушка

Раньше я часами сидел на стуле у дедушки,
Он всегда рассказывал мне истории.
Или мы вместе шли смотреть на волны,
И все люди знали моего дедушку.
Да, я помню, как мы могли смеяться без конца,
Над собачкой, которая играла на пляже.
И которая просто так лаяла на волны,
Или хотела драться с улетевшей газетой.
И так мы часто шли, ничего не говоря,
Долго, уютно, рука об руку,
И тогда я оглядывался и видел свои маленькие ножки,
Рядом с большими шагами дедушки по песку.
Но теперь я иду один, потому что мой дедушка больше не ходит,
И я несу свои маленькие слезы к этому огромному морю.
Я все еще вижу своего дедушку, лежащего как неподвижную белую куклу.
Дедушка навсегда закрыл глаза, и он больше никогда их не откроет.
Но теперь я иду один, потому что мой дедушка больше не ходит,
И я несу свои маленькие слезы к этому огромному морю.
Я все еще вижу своего дедушку, лежащего как неподвижную белую куклу.
Дедушка навсегда закрыл глаза, и он
Больше никогда их не откроет.
Тысячи волн смыли следы дедушки,
Только мои собственные следы остались там.
Но я все еще помню его истории и шутки,
И я помню, что делал вместе с ним.
И так дедушка все еще немного жив,
Ведь воспоминания никогда не исчезают.
И он дал мне так много хороших советов,
Так что он навсегда останется моим дедушкой.
И так мы часто шли, мало говоря,
Долго, уютно, рука об руку,
И тогда я оглядывался и видел свои маленькие ножки,
Рядом с большими шагами дедушки по песку.
Но теперь я иду один, потому что мой дедушка больше не ходит,
И я несу свои маленькие слезы к этому огромному морю.
Я все еще вижу своего дедушку, лежащего как неподвижную белую куклу.
Дедушка навсегда закрыл глаза, и он больше никогда их не откроет.
Но теперь я иду один, потому что мой дедушка больше не ходит,
И я несу свои маленькие слезы к этому огромному морю.
Я все еще вижу своего дедушку, лежащего как неподвижную белую куклу.
Дедушка навсегда закрыл глаза, и он
Больше никогда их не откроет.