Текст и перевод песни Marco Borsato - Opa

Vroeger zat ik uren op de stoel bij opa
Hij vertelde me dan altijd een verhaal.
Of we gingen samen naar de golven kijken
En de mensen kenden opa allemaal.
Ja ik weet nog hoe we konden blijven lachen
Om een hondje dat daar speelde op het strand.
En dat zomaar naar de golven ging staan blaffen
Of wou vechten met een weggewaaide krant.
En zo liepen we vaak zonder wat te zeggen
Lange einden heel gezellig hand in hand
En dan keek ik om en zag mijn kleine voeten
Naast mijn opa′s grote stappen in het zand.
Maar nu loop ik in m'n eentje want mijn opa loopt niet meer
En ik breng m′n kleine tranen naar die hele grote zee.
Ik zie nog mijn opa liggen als een stille witte pop.
Opa sloot voorgoed zijn ogen en hij slaat ze nooit meer op.
Maar nu loop ik in m'n eentje want mijn opa loopt niet meer
En ik breng m'n kleine tranen naar die hele grote zee.
Ik zie nog mijn opa liggen als een stille witte pop.
Opa sloot voorgoed zijn ogen en hij slaat
Ze nooit meer op.
Duizend golven spoelden over opa′s stappen
Het zijn alleen m′n eigen voeten die daar staan.
Maar ik ken nog zijn verhalen en zijn grappen
En ik weet nog wat ik met hem heb gedaan.
En zo is opa toch een beetje blijven leven
Want herinneringen raak je nooit meer kwijt.
En hij heeft me zoveel goede raad gegeven
Dus hij blijft gewoon m'n opa voor altijd.
En zo liepen we vaak zonder veel te zeggen
Lange einden heel gezellig hand in hand
En dan keek ik om en zag mijn kleine voeten
Naast mijn opa′s grote stappen in het zand.
Maar nu loop ik in m'n eentje want mijn opa loopt niet meer
En ik breng m′n kleine tranen naar die hele grote zee.
Ik zie nog mijn opa liggen als een stille witte pop.
Opa sloot voorgoed zijn ogen en hij slaat ze nooit meer op.
Maar nu loop ik in m'n eentje want mijn opa loopt niet meer
En ik breng m′n kleine tranen naar die hele grote zee.
Ik zie nog mijn opa liggen als een stille witte pop.
Opa sloot voorgoed zijn ogen en hij slaat
Ze nooit meer op.

Я часами сидел в дедушкином кресле.
Он рассказывал мне сказку.
Или мы вместе ходили смотреть на волны.
И все люди знали дедушку.
Да, я помню, как мы могли продолжать улыбаться.
Из-за собаки, которая играла на пляже.
И это просто противостояло лаю волн.
Или хотел драться с бумажкой, которую унесло ветром.
И поэтому мы часто шли молча.
Длинные концы очень уютно идут рука об руку
А потом я оглянулся и увидел свои маленькие ножки.
Кроме больших шагов моего деда по песку.
Но теперь я иду сама по себе, потому что мой дедушка больше не ходит.
И я приношу свои маленькие слезы в это большое море.
Я все еще вижу своего дедушку, лежащего там, словно безмолвная белая кукла.
Дедушка навсегда закрыл глаза и больше никогда их не видел.
Но теперь я иду сама по себе, потому что мой дедушка больше не ходит.
И я приношу свои маленькие слезы в это большое море.
Я все еще вижу своего дедушку, лежащего там, словно безмолвная белая кукла.
Дедушка навсегда закрыл глаза и бьется.
Они никогда не ладят.
Тысячи волн омывали дедушкины ступени.
Там стоят только мои ноги.
Но я помню его истории и его шутки.
И я помню, что я сделала с ним.
Вот так и жил дедушка.
Потому что воспоминания никогда не теряются.
И он дал мне столько хороших советов.
Так что он навсегда останется моим дедушкой.
И поэтому мы часто гуляли молча.
Длинные концы очень уютно идут рука об руку
А потом я оглянулся и увидел свои маленькие ножки.
Кроме больших шагов моего деда по песку.
Но теперь я иду сама по себе, потому что мой дедушка больше не ходит.
И я приношу свои маленькие слезы в это большое море.
Я все еще вижу своего дедушку, лежащего там, словно безмолвная белая кукла.
Дедушка навсегда закрыл глаза и больше никогда их не увидит.
Но теперь я иду сама по себе, потому что мой дедушка больше не ходит.
И я приношу свои маленькие слезы в это большое море.
Я все еще вижу своего дедушку, лежащего там, словно безмолвная белая кукла.
Дедушка навсегда закрыл глаза и бьется.
Они никогда не ладят.