Текст и перевод песни Marek Grechuta feat. Anawa - Nie Dokazuj

Było kiedyś w pewnym mieście wielkie poruszenie,
Wystawiano niesłychanie piękne przedstawienie,
Wszyscy dobrze się bawili, chociaż był wyjątek.
Młoda pani w pierwszym rzędzie wszystko miała za nic,
Nawet to że śpiewak śpiewał tylko dla tej pani,
I gdy rozum tracił dla niej, śmiała się, klaskała.
W drugim akcie śpiewak śpiewał znacznie już rozważniej,
Młoda pani była jednak ciągle niepoważna,
Aż do chwili, kiedy nagle, nagle wśród pokazu,
Padły słowa...
Nie dokazuj, miła nie dokazuj,
Przecież nie jest z ciebie znowu taki cud,
Nie od razu, miła nie od razu,
Nie od razu stopisz serca mego lód!
Nie dokazuj, miła nie dokazuj,
Przecież nie jest z ciebie znowu taki cud,
Nie od razu, miła nie od razu,
Nie od razu stopisz serca mego lód!
Innym razem zaproszony byłem na wernisaż,
Na wystawy późną nocą w głębokich piwnicach,
Czy to były płótna mistrza Jana, czy Kantego?
Nie pamiętam tego...
Były tam obrazy wielkie, płótna kolorowe,
Z nieskromnymi kobietami szkice nastrojowe,
Całe szczęście, że naturą martwą jednak były,
Nie dokazuj, miła nie dokazuj,
Przecież nie jest z ciebie znowu taki cud,
Nie od razu, miła nie od razu,
Nie od razu stopisz serca mego lód!
Nie dokazuj, miła nie dokazuj,
Przecież nie jest z ciebie znowu taki cud,
Nie od razu, miła nie od razu,
Nie od razu stopisz serca mego lód!
Była także pewna chwila, której nie zapomnę,
Był raz wieczór rozmarzony i nadzieje płonne,
Przez dziewczynę z końca sali podobną do róży,
Której taniec w sercu moim święty spokój zburzył...
Wtedy zdarzył się niezwykły, przedziwny wypadek,
Sam już nie wiem jak to było,
Trudno opowiadać...
Jedno tylko dziś pamiętam,
Jak jej zaśpiewałem...
"Usta milczą, dusza śpiewa,
Usta milczą, świat rozbrzmiewa!"
Lecz dziewczyna nie słuchała,
Tańcem już zajęta,
W tańcu komuś zaśpiewała to co tak pamiętam...
"Nie dokazuj, miły nie dokazuj,
Przecież nie jest z ciebie znowu taki cud,
Nie od razu, miły nie od razu,
Nie od razu stopisz serca mego lód!"
Nie dokazuj, miła nie dokazuj,
Przecież nie jest z ciebie znowu taki cud,
Nie od razu, miła nie od razu,
Nie od razu stopisz serca mego lód!

Когда-то в каком-то городе был большой переполох.,
Был поставлен невероятно красивый спектакль,
Все веселились, хотя было исключение.
Молодая дама в первом ряду все имела даром,
Даже то, что певец пел только для этой дамы,
И когда разум терялся для нее, она смеялась, хлопала в ладоши.
Во втором акте певец пел гораздо более благоразумно,
Однако юная леди была по-прежнему легкомысленна,
До того момента, когда вдруг, внезапно среди шоу,
Слова пропали...
Не докажешь, милая не докажешь,
Ты же не чудо.,
Не сразу, мила не сразу,
Ты не растопишь сердце мое!
Не докажешь, милая не докажешь,
Ты же не чудо.,
Не сразу, мила не сразу,
Ты не растопишь сердце мое!
В другой раз меня пригласили на вернисаж,
Для ночных выставок в глубоких подвалах,
Это были полотна мастера Иоанна или Канте?
Не помню такого...
Там были картины большие, холсты цветные,
С нескромными женщинами капризные эскизы,
Счастье, что натура мертвая все-таки была,
Не докажешь, милая не докажешь,
Ты же не чудо.,
Не сразу, мила не сразу,
Ты не растопишь сердце мое!
Не докажешь, милая не докажешь,
Ты же не чудо.,
Не сразу, мила не сразу,
Ты не растопишь сердце мое!
Был также момент, который я не забуду,
Был когда-то вечер мечтательный и Надежда горящая,
Девушка в конце зала, похожая на Розу,
Которой танец в сердце моем преисполнил покой...
Тогда произошел необычный, странный несчастный случай,
Я не знаю, как это было.,
Трудно рассказывать...
Одно только сегодня помню,
Как я ей спел...
"Губы молчат, душа поет,
Рот молчит, мир ревет!"
Но девушка не слушала,
Танцами уже заняты,
В танце она спела то, что я помню...
"Не докажешь, добрый не докажешь,
Ты же не чудо.,
Не сразу, милый, не сразу,
Ты не растопишь сердце мое!"
Не докажешь, милая не докажешь,
Ты же не чудо.,
Не сразу, мила не сразу,
Ты не растопишь сердце мое!