Текст и перевод песни Marek Grechuta - Droga Za Widnokres

Droga Za Widnokres

Nie na tym niebie, a i gwiazda nie ta
Weszła mi w szkodę, poraziła oczy
Wół stąpa ciężko, toczy się kareta
Patrzeć, a droga w gęsty las się toczy

W moim lesie, na moim południu
Wrzosy chodzą po rudych pagórkach
I już drzewa jesienią się trudnią
Wiatr się stroi w ich opadłe piórka

U kapelusza powisają dzwonki
Aby okłamać chromość wesołością
Jakby żałobę pisać krojem czcionki
Co na wesele zwykła spraszać gości

Hej, hej, hej, hej, hej, hej, hej, hej, hej, hej, hej, hej

Gdzie jest ten kamień, za który nie sięga
Kolców i pokrzyw rozległy widnokres?
Gdzie trochę ciepła, co u stóp przyklęka
I rękawice osuszy mi mokre?

W moim lesie wygasły już światła
Noc już w coraz większym płaszczu chodzi
Z boku kropli, ostatniej co spadła
Zimy biała gwiazda się urodzi

U kapelusza powisają dzwonki
Aby okłamać chromość wesołością
Jakby żałobę pisać krojem czcionki
Co na wesele zwykła spraszać gości

Hej, hej, hej, hej, hej, hej, hej, hej, hej, hej, hej, hej
Hej, hej, hej, hej, hej
W moim lesie białe ognie płoną
Rosną skrzydła śniegowej zawieji
W moim lesie świt cały ze szronu
W moim lesie jednak zima dmieje

Road Beyond the Horizon

Not in this sky, nor is the star the same
It harmed me, blinded my eyes
The ox walks heavily, the carriage rolls
Look and see how the road leads into the thick forest

In my forest, in my south
Heather walks over the ruddy hills
And now the trees are busy with autumn
The wind adorns itself with their fallen feathers

Bells hang from the cap
To deceive the lameness with joy
As if to write mourning in the style of a font
Which usually invites guests to a wedding

Hey, hey, hey, hey, hey, hey, hey, hey, hey, hey, hey, hey

Where is that stone, beyond which it does not reach
The vast horizon of thorns and nettles?
Where is some warmth that kneels at the feet
And will dry my wet gloves?

The lights have already gone out in my forest
Night walks in an increasingly large cloak
From the side of the drop, the last one that fell
The white star of winter is born

Bells hang from the cap
To deceive the lameness with joy
As if to write mourning in the style of a font
Which usually invites guests to a wedding

Hey, hey, hey, hey, hey, hey, hey, hey, hey, hey, hey, hey
Hey, hey, hey, hey, hey
White fires burn in my forest
The wings of a snowstorm grow
The whole dawn in my forest is made of frost
In my forest, however, winter blows