Текст и перевод песни Marek Grechuta - Hop Szklanke Piwa

Hop Szklanke Piwa

Na skale czarnej, spadającej w morze
Stoi mój zamek
Oplata go galeria w koronki z białego marmuru
W koronki z białego marmuru?
W koronki z białego marmuru?
Tak!
Chciałem coś pisać
Co? co? co? co?
Coś dżwięczy jak daleki gong
Gong, gong, gong
Coś dżwięczy jak daleki gong świątyni
Kiedy? kiedy? kiedy?
Kiedy, kiedy wieczorne niebo migdałowe
Sklepi swą kopułę nad miastem
Nad zrębem planety, pośród gwiezdnej nocy
Szereg alefów w nieskończoność pełznie
I nieskończoność unieskończoniona
Zawiera sama w sobie przez siebie zdradzona
Kłęby, kłęby, kłęby tytanów
I rogate, i rogate widma
Sypią, sypia, sypią gwiazd roje w wydarte otchłanie
Myśl własne wątpia zapuściła szpony
I gryzie siebie sama w swej własnej otchłani
Lecz myśl ta czyja? samo się nie myśli
Tak jak grzmi samo i samo się błyska
Punkt się sprężył w "n" wymiarów przestrzeń
I przestrzeń klapła jak przekłuty balon
Hop, hop, hop szklankę piwa
Hop, hop, hop szklankę piwa
Hop, hop, hop szklankę piwa
Hop szklankę piwa hop!
Dnem mojej duszy jest pierwotna mściwość
A moim herbem jest soczysta larwa
Zdębiałych koni lawiny, lawiny
I oficerów zasmucone miny
Hop, hop, hop szklankę piwa
Hop, hop, hop szklankę piwa
Hop, hop, hop szklankę piwa
Hop szklankę piwa hop!
Ważę ciężary o jakich nie myślał żaden cezar świata
A wszystko ulata, ulata jak wata, ulata jak wata
Hop szklankę piwa hop
Nad zrębem planety pośród gwiezdnej nocy
Szereg alefów w nieskończoność pełznie
I nieskończoność unieskończoniona
Zawiera sama w sobie przez siebie zdradzona
Kłęby, kłęby, kłęby tytanów
I rogate i rogate widma
Sypią, sypią gwiazd roje, wydarte otchłanie
Myśl własne wątpia zapuściła szpony
I gryzie siebie sama w swej własnej otchłani

Hop, Hop, Hop, a Glass of Beer

On a black cliff that descends to the ocean
Stands my castle
A gallery in white marble lace winds around it
In white marble lace?
In white marble lace?
Yes!
I wanted to write something
What? what? what? what?
Something that rings like the gong of a distant temple
Gong, gong, gong
Something that rings like the distant gong of a temple
When? when? when?
When the evening sky, like an almond
Reaches its zenith over the city
Over the edge of the planet in the starry night
An endless series of alephs stretches
And the unending infinity
Contains itself, betrayed by itself
Crowds, crowds, crowds of titans
And horned, horned specters
Scatter, scatter, scatter innumerable stars in the yawning abyss
Thought doubts itself, has cast its claws
And bites itself in its own abyss
But whose thought? nothing thinks by itself
Just as thunder thunders by itself and lightning flashes by itself
A point has expanded into an "n" dimensional space
And space collapsed like a punctured balloon
Hop, hop, hop, a glass of beer
Hop, hop, hop, a glass of beer
Hop, hop, hop, a glass of beer
Hop, a glass of beer, hop!
The depths of my soul is primal vengeance
And my coat of arms is a succulent larva
Avalanches of stunned horses, avalanches
And the mournful faces of officers
Hop, hop, hop, a glass of beer
Hop, hop, hop, a glass of beer
Hop, hop, hop, a glass of beer
Hop, a glass of beer, hop!
I weigh the burdens that no emperor in the world has ever imagined
And everything flies away like cotton, flies away like cotton, flies away like cotton
Hop, a glass of beer, hop
Over the edge of the planet in the starry night
An endless series of alephs stretches
And the unending infinity
Contains itself, betrayed by itself
Crowds, crowds, crowds of titans
And horned, horned specters
Scatter, scatter innumerable stars, in the gaping abyss
Thought doubts itself, has cast its claws
And gnaws at itself in its own abyss