Текст и перевод песни Marek Grechuta - Nad zrebem planety

Nad zrębem planety, pośród gwiezdnej nocy
Szereg alefów w nieskończoność pełznie
I nieskończoność unieskończoniona
Zawiera sama w sobie przez siebie zdradzona
Kłęby, kłęby, kłęby tytanów
I rogate, i rogate widma
Sypią, sypią, sypią gwiazd roje w wydarte otchłanie
Myśl własne wątpia zapuściła szpony
I gryzie siebie sama w swej własnej otchłani
Lecz myśl ta czyja? samo się nie myśli
Tak jak grzmi samo i samo się błyska
Punkt się sprężył w "n" wymiarów przestrzeń
I przestrzeń klapła jak przekłuty balon

Над срубом планеты, среди звездной ночи
Ряд алефов бесконечно ползет
И бесконечность
Содержит само по себе преданное
Холки, холки, холки титанов
И рогатые, и рогатые призраки
Спят, спят, спят Звездные РОИ в выдранную бездну
Мысль собственные сомнения отрастила когти
И кусает себя в своей собственной бездне
Но мысль эта чья? сам не думает
Как гремит гром, так и вспыхивает
Точка сжалась в " N " размеров пространство
И пространство закрылось, как проколотый воздушный шар