Текст и перевод песни Marek Grechuta - Niebieski Młyn

Noc rozstrzępiona wronami umyka
Przed coraz wyższą trawą poświtania
By nazwać światło nie trzeba języka
Wystarczy oczu przed nim nie zasłaniać
Nad głową dzieje się niebieski młyn
Karmi nas chlebem światła i snu dziennym miodem
Każda barwa zaczyna się od bieli zim
Każde ciepło na ziemi poprzedzone chłodem
Nasze domy nad brzegiem porywistych rzek
Nasze drogi w pobliżu arsenałów broni
Naprzemian przeklinając i wielbiąc nasz wiek
Coraz wyżej jesteśmy głową w nieboskłonie
Kiedyś gałąź ugięta oznaczała broń
Dziś pod wiatrem się chyli tylko albo ptakiem
Pięść ściśnięta powoli odkształca się w dłoń
Nóż staje się narzędziem a chorągiew znakiem
Nasze domy nad brzegiem porywistych rzek
Nasze drogi w pobliżu arsenałów broni
Naprzemian przeklinając i wielbiąc nasz wiek
Coraz wyżej jesteśmy głową w nieboskłonie
Noc rozstrzępiona wronami umyka
Przed coraz wyższą trawą poświtania
By nazwać światło nie trzeba języka
Wystarczy oczu przed nim nie zasłaniać
Nad głową dzieje się niebieski młyn
Karmi nas chlebem światła i snu dziennym miodem
Każda barwa zaczyna się od bieli zim
Każde ciepło na ziemi poprzedzone chłodem
Nasze domy nad brzegiem porywistych rzek
Nasze drogi w pobliżu arsenałów broni
Naprzemian przeklinając i wielbiąc nasz wiek
Coraz wyżej jesteśmy głową w nieboskłonie

Ночь, разрубленная воронами, ускользает
Впереди все выше и выше посевная трава
Чтобы назвать свет не нужен язык
Только глаза от него не закрывать
Над головой творится синяя мельница
Кормит нас хлебом света и дневным сном медом
Каждый цвет начинается с белого зим
Каждому теплу на земле предшествовал холод
Наши дома на берегу порывистых рек
Наши дороги возле арсеналов оружия
Поочередно проклиная и прославляя наш век
Все выше и выше мы находимся головой в небе
Когда-то согнутая ветвь означала оружие
Сегодня под ветром только или птица
Сжатый кулак медленно деформируется в ладонь
Нож становится инструментом, а знамя-знаком
Наши дома на берегу порывистых рек
Наши дороги возле арсеналов оружия
Поочередно проклиная и прославляя наш век
Все выше и выше мы находимся головой в небе
Ночь, разрубленная воронами, ускользает
Впереди все выше и выше посевная трава
Чтобы назвать свет не нужен язык
Только глаза от него не закрывать
Над головой творится синяя мельница
Кормит нас хлебом света и дневным сном медом
Каждый цвет начинается с белого зим
Каждому теплу на земле предшествовал холод
Наши дома на берегу порывистых рек
Наши дороги возле арсеналов оружия
Поочередно проклиная и прославляя наш век
Все выше и выше мы находимся головой в небе