Текст и перевод песни Marek Grechuta - Slawa I chwala (Mowa CodzIenna)

Slawa I chwala (Mowa CodzIenna)

Mowo codzienna, z której samej sobie
Nikt jeszcze nigdy domu nie zbudował,
Nikt jeszcze nigdy najadł się do syta,
Wypił, przyodział, rzeczy nie kupował.
Jesteś więc tylko pustym skrawkiem ziemi,
Pustym talerzem, dzbanem i nagością,
Kochać cię taką mogą tylko wyludnieni,
Dla których mówić "słyszę" jest radością.
A przecież ciebie ktoś kiedyś wymyślił,
Żeby dla tych, którzy ciebie wybierają,
Było wcale nie gorzej,
Może trochę lepiej,
Od tych, co innych słówek używają.
Nad tym się biedził Chrobry i Batory,
Na czwartkowych obiadach język gościł
Pod zaborem do każdej pieśni skory,
Kiedy był kołkiem w gardle, kiedy pościł.
Tyle słów, z czasem wielka rzeka,
Wszystko z ogromnej ludzkiej cierpliwości,
Bowiem ta mowa wierzy,
Bowiem ta mowa czeka,
Na taką chwilę swej pożyteczności.
Że każdy kto ją uzna jako własną,
Nie będzie musiał stosować uników,
Bo z nią na ustach będzie pieśnią jasną,
Tak zrozumiałą dla innych języków.
Że każdy, kto ją spotka kiedyś w świecie,
Uśmiechnie się i powie "Brawo, brawo!"
Znam ja ten kraj, który ciągle plecie,
Że się zaczęła sławą oraz chwałą.

Glory and Praise (Colloquial Utterance)

O daily speech, from which itself
No one has ever built a home,
No one has ever eaten their fill,
Drank, clothed, or bought things.
So you are just an empty patch of land,
An empty plate, a jug and nakedness,
Only the depopulated can love you like this,
For whom to say "I hear" is joy.
And yet someone once invented you,
So that for those who choose you,
It would be no worse at all,
Perhaps a little better,
Than for those who use other words.
Chrobry and Batory toiled over this,
On Thursday dinners, the language was a guest.
Under the partition, it was ready for any song,
When it was a lump in the throat, when it fasted.
So many words, in time a great river,
All from the vast human patience,
Because this speech believes,
Because this speech waits,
For such a moment of its usefulness.
That whoever recognizes it as their own,
Will not have to resort to evasions,
For with it on their lips they will be a clear song,
So understandable to other languages.
That whoever meets it in the world someday,
Will smile and say "Bravo, bravo!"
I know that country, which constantly weaves,
That it began with glory and praise.