Текст и перевод песни Marek Grechuta - Żyj Tą Nadzieją

Żyj Tą Nadzieją

Żyj, aby zrywać łańcuchy głuchych ciężkich dni
I nagle płynąć, i myśleć, że się tylko śni
Błądź wśród obłoków marzeń z tą nadzieją,
Że po tobie przyjdą inni i rozgrzeszą cię
Żyj tą nadzieją, co mieli Kolumb albo Bach
Żyj tą radością, dla której Chaplin wdziewał łach
Żyj z tym uśmiechem, który Mona Lisa ma
Żyj tym oddechem, który Maratończyk zna
Żyj poprzez mgły zwątpienia, przecież mimo to
Wieszcz ostrzy pióro swoje, by przekreślić zło
I chociaż wiele przy tym łez w sobie skrył
Pisał, bo wiedział dobrze, że ty będziesz żył
Żył tą nadzieją, co mieli Kolumb albo Bach
Żył tą radością, dla której Chaplin wdziewał łach
Żył z tym uśmiechem, który Mona Lisa ma
Żył tym oddechem, który Maratończyk zna
Żyj, aby tym co żyli spłacić pewien dług
Tym co przed laty brali w sztywne ręce płóg
Dla swoich dzieci, wnuków szykowali świat
Przez tyle długich i niewdzięcznych lat
Żyli tą nadzieją, co mieli Kolumb albo Bach
Żyli tą radością, dla której Chaplin wdziewał łach
Żyli z tym uśmiechem, który Mona Lisa ma
Żyli tym oddechem, który Maratończyk zna
Żyj, chociaż miłość twoja trafia w ślepy mur
Śnij, choć nad głową krążą czarne stada chmur
Błądź po stronicach książek, to ich czerń i biel
Wskażą ci jeszcze niejeden piękny cel
Żyj, aby zrywać łańcuchy głuchych ciężkich dni
I nagle płynąć, i myśleć, że się tylko śni
Błądź wśród obłoków marzeń z tą nadzieją,
Że po tobie przyjdą inni i rozgrzeszą cię
Żyj tą nadzieją, co mieli Kolumb albo Bach
Żyj tą radością, dla której Chaplin wdziewał łach
Żyj z tym uśmiechem, który Mona Lisa ma
Żyj tym oddechem, który Maratończyk zna

Live in Hope

Live to break the chains of silent heavy days
And suddenly float, and think you're only dreaming
Wander among the clouds of dreams with this hope,
That others will come after you and absolve you
Live by the hope that Columbus or Bach had
Live with the joy for which Chaplin put on rags
Live with the smile that Mona Lisa has
Live with the breath that the marathon runner knows
Live through the fogs of doubt, for even so
The poet sharpens his pen to cross out evil
And although he hid many tears within
He wrote, because he knew well that you would live
He lived by the hope that Columbus or Bach had
He lived with the joy for which Chaplin put on rags
He lived with the smile that Mona Lisa has
He lived with the breath that the marathon runner knows
Live to repay those who lived with a certain debt
Those who long ago took the threshold in stiff hands
For their children, grandchildren, they prepared the world
Through so many long and ungrateful years
They lived by the hope that Columbus or Bach had
They lived with the joy for which Chaplin put on rags
They lived with the smile that Mona Lisa has
They lived with the breath that the marathon runner knows
Live, though your love hits a blank wall
Dream, though black flocks of clouds circle overhead
Wander through the pages of books, their black and white
Will show you another beautiful goal
Live to break the chains of silent heavy days
And suddenly float, and think you're only dreaming
Wander among the clouds of dreams with this hope,
That others will come after you and absolve you
Live by the hope that Columbus or Bach had
Live with the joy for which Chaplin put on rags
Live with the smile that Mona Lisa has
Live with the breath that the marathon runner knows