Текст и перевод песни Marek Grechuta - Żyj Tą Nadzieją

Żyj Tą Nadzieją

Żyj, aby zrywać łańcuchy głuchych ciężkich dni
I nagle płynąć, i myśleć, że się tylko śni
Błądź wśród obłoków marzeń z tą nadzieją,
Że po tobie przyjdą inni i rozgrzeszą cię
Żyj tą nadzieją, co mieli Kolumb albo Bach
Żyj tą radością, dla której Chaplin wdziewał łach
Żyj z tym uśmiechem, który Mona Lisa ma
Żyj tym oddechem, który Maratończyk zna
Żyj poprzez mgły zwątpienia, przecież mimo to
Wieszcz ostrzy pióro swoje, by przekreślić zło
I chociaż wiele przy tym łez w sobie skrył
Pisał, bo wiedział dobrze, że ty będziesz żył
Żył tą nadzieją, co mieli Kolumb albo Bach
Żył tą radością, dla której Chaplin wdziewał łach
Żył z tym uśmiechem, który Mona Lisa ma
Żył tym oddechem, który Maratończyk zna
Żyj, aby tym co żyli spłacić pewien dług
Tym co przed laty brali w sztywne ręce płóg
Dla swoich dzieci, wnuków szykowali świat
Przez tyle długich i niewdzięcznych lat
Żyli tą nadzieją, co mieli Kolumb albo Bach
Żyli tą radością, dla której Chaplin wdziewał łach
Żyli z tym uśmiechem, który Mona Lisa ma
Żyli tym oddechem, który Maratończyk zna
Żyj, chociaż miłość twoja trafia w ślepy mur
Śnij, choć nad głową krążą czarne stada chmur
Błądź po stronicach książek, to ich czerń i biel
Wskażą ci jeszcze niejeden piękny cel
Żyj, aby zrywać łańcuchy głuchych ciężkich dni
I nagle płynąć, i myśleć, że się tylko śni
Błądź wśród obłoków marzeń z tą nadzieją,
Że po tobie przyjdą inni i rozgrzeszą cię
Żyj tą nadzieją, co mieli Kolumb albo Bach
Żyj tą radością, dla której Chaplin wdziewał łach
Żyj z tym uśmiechem, który Mona Lisa ma
Żyj tym oddechem, który Maratończyk zna

Живи этой надеждой

Живи, чтоб рвать цепи глухих тяжких дней,
И вдруг парить, и думать, что это лишь сон.
Блуждай среди облаков мечтаний с этой надеждой,
Что вслед за тобой придут другие и простят тебя.
Живи этой надеждой, что была у Колумба и Баха,
Живи этой радостью, ради которой Чаплин надевал лохмотья.
Живи с той улыбкой, что есть у Моны Лизы,
Живи тем дыханием, которое знает марафонец.
Живи сквозь туман сомнений, ведь, несмотря ни на что,
Поэт точит перо своё, чтоб перечеркнуть зло.
И хоть много при этом слёз в себе он скрыл,
Писал, ведь знал он точно, что ты будешь жить.
Жил этой надеждой, что была у Колумба и Баха,
Жил этой радостью, ради которой Чаплин надевал лохмотья.
Жил с той улыбкой, что есть у Моны Лизы,
Жил тем дыханием, которое знает марафонец.
Живи, чтоб тем, кто жил, отдать определённый долг,
Тем, кто годами брал в огрубевшие руки плуг.
Для своих детей, внуков готовили мир
Сквозь столько долгих и неблагодарных лет.
Жили той надеждой, что была у Колумба и Баха,
Жили той радостью, ради которой Чаплин надевал лохмотья.
Жили с той улыбкой, что есть у Моны Лизы,
Жили тем дыханием, которое знает марафонец.
Живи, хоть любовь твоя попадает в глухую стену,
Мечтай, хоть над головой кружат чёрные стаи туч.
Блуждай по страницам книг, их чернота и белизна
Укажут тебе ещё не одну прекрасную цель.
Живи, чтоб рвать цепи глухих тяжких дней,
И вдруг парить, и думать, что это лишь сон.
Блуждай среди облаков мечтаний с этой надеждой,
Что вслед за тобой придут другие и простят тебя.
Живи этой надеждой, что была у Колумба и Баха,
Живи этой радостью, ради которой Чаплин надевал лохмотья.
Живи с той улыбкой, что есть у Моны Лизы,
Живи тем дыханием, которое знает марафонец.