Текст и перевод песни Marinella - To Louloudi

To Louloudi

Πες πως είσαι ένα λουλούδι
ντελικάτο ευωδιαστό
και φυσούσε ένας αέρας
μ′ανεξήγητο θυμό

Δεν θα έμπαινες στον κόπο
όπως τώρα να ρωτάς
πού να βρω έναν άλλον τόπο
- έλα εσύ να με κρατάς

Θα φιλιόσουνε στην τρέλα
δίχως στάλα λογική
να ξεσπόυσε ότι ξεσπάει
κι ίσως νά'σουνα εκεί

Την επόμενη την ώρα
μ′όλα γύρω ή και χωρίς
αχ αυτό που φτάνει τώρα
ν'αποφύγεις δεν μπορείς
δεν μπορείς

Χέρι χέρι εσύ που βάφεις
κάθε αυγή τον ουρανό
και τ'απόγευμα που απλώνει
για σεντόνι δειλινό

Πες πως ήσουν σκαλοπάτι
ένα ασήμαντο σκαλί
λίγο έξω από το παλάτι
ή μια απόμερη αυλή

Δεν θα γύρευες να βγαίνες
δεν θα ζήλευες να μπεις
για το σχέδιό σου μένεις
στην καρδιά της αστραπής

Χέρι χέρι εσύ που βάφεις
κάθε αυγή τον ουρανό
και τ′απόγευμα που απλώνει
για σεντόνι δειλινό

Ελα μάθε μου ν′αντέχω
στην ζωή τ'αληθινό
να λυγίζω να μην έχω
πιο γερό απ′ το τρυφερό

To Louloudi

Suppose you are a flower,
A delicate and fragrant one,
And a wind was blowing,
With unexplained rage.

You wouldn't bother to
Ask, as you do now,
Where to find another place.
- Come, hold me,

You would kiss madly,
Without a shred of logic.
Whatever was going to happen would happen,
And maybe you would be there.

The next hour,
With or without everything,
Ah, what is about to happen
You cannot avoid,
You cannot avoid it.

Hand in hand, you who paint
The sky every dawn,
And the evening, which spreads
Like a twilight sheet.

Imagine you were a step
An insignificant step,
Just outside the palace
Or a secluded courtyard.

You wouldn't try to leave,
You wouldn't envy those who entered.
You would remain in your place
At the heart of the lightning.

Hand in hand, you who paint
The sky every dawn,
And the evening, which spreads
Like a twilight sheet.

Come, teach me to endure
The truth of life,
To bend, to have nothing
Stronger than tenderness.