Текст и перевод песни Maryla Rodowicz - Kiedy Się Dziwić Przestanę

Kiedy się dziwić przestanę
Gdy w mym sercu wygaśnie czerwień
Swe ostatnie, niemądre pytanie
Niezadane w połowie przerwę

Będę znała na wszystko odpowiedź
Ubożuchna rozsądkiem maleńkim
Czasem tylko popłaczę sobie
łzami tkliwej, głupiej piosenki

By za chwilę wszystko, wszystko zapomnieć
Kiedy się dziwić przestanę
Będzie po mnie, będzie po mnie
Będzie po mnie, będzie po mnie
Będzie po mnie, po mnie

Kiedy się dziwić przestanę
Zgubię śpiewy podziemnych strumieni
Umrze we mnie co nienazwane
Co mi oczy jak róże płomieni

Dni jednakim rytmem pobiegną
Znieczulone, rozsądne, żałosne
Tylko życia straszliwe piękno
Mnie ominie nieśmiałą wiosną

Za daleko jej będzie do mnie
Kiedy się dziwić przestanę
Będzie po mnie, będzie po mnie
Będzie po mnie, będzie po mnie
Będzie po mnie, po mnie

Będzie po mnie, będzie po mnie
Będzie po mnie, będzie po mnie
Będzie po mnie, po mnie
Będzie po mnie, będzie po mnie
Będzie po mnie, będzie po mnie
Będzie po mnie, po mnie

Kiedy się dziwić przestanę
Lżej mi będzie i łatwiej bez tego
Scichną szczęścia i bóle wyśmiane
Bo nie spytam już nigdy - dlaczego?

Błogi spokój wyrówna mi tętno
Gdy się życia nauczę na pamięć
Wiosny czułej bolesne piękno
Pożyczoną poezją zakłamię

I nic we mnie, we mnie
Nic koło mnie, koło mnie
Kiedy się dziwić przestanę
Będzie po mnie, będzie po mnie
Będzie po mnie, będzie po mnie
Będzie po mnie, po mnie

Когда я удивлюсь, я перестану
Когда в моем сердце угаснет красный
Свой последний глупый вопрос
Неудовлетворенный в середине перерыва

Я буду знать ответ на все
Бедная разумом малым
Иногда я просто плачу.
слезами нежной, глупой песни

Чтобы через минуту все, все забыть
Когда я удивлюсь, я перестану
Будет после меня, будет после меня
Будет после меня, будет после меня
Будет после меня, после меня

Когда я удивлюсь, я перестану
Я потеряю пение подземных потоков
Умрет во мне что неназванное
Что мне глаза, как розы пламени

Дни, однако, в ритме бегут
Анестезированный, разумный, жалкий
Только жизнь страшная красота
Я пропущу застенчивую весну

Слишком далеко она будет до меня
Когда я удивлюсь, я перестану
Будет после меня, будет после меня
Будет после меня, будет после меня
Будет после меня, после меня

Будет после меня, будет после меня
Будет после меня, будет после меня
Будет после меня, после меня
Будет после меня, будет после меня
Будет после меня, будет после меня
Будет после меня, после меня

Когда я удивлюсь, я перестану
Мне будет легче и легче без этого
Scichną счастья и боли wyśmiane
Потому что я больше никогда не буду спрашивать-почему?

Блаженное спокойствие уравнивает мой пульс
Когда я выучу жизнь наизусть
Весной нежной болезненной красоты
Заимствованная поэзия

И ничего во мне, во мне
Ничто рядом со мной, рядом со мной
Когда я удивлюсь, я перестану
Будет после меня, будет после меня
Будет после меня, будет после меня
Будет после меня, после меня