Текст и перевод песни Maryla Rodowicz - Niesmak

Niesmak

Nieśpiesznie wschodzi ozimina
I serce boli przed wieczorem
Ostatni ludzie wyszli z kina
Świecą latarnie, krzywe, chore
I na przystanku pustym, nudnym
Śpiesznie zapinam płaszcz pod szyję
Cios był śmiertelny i okrutny
A przecież niewątpliwie żyję
Żyję, żyję i kwitnę
Bliznę pokryje blizną
A moje oczy błękitne
Zachłysną się znów zachłysną
I dobrze tak i tak trzeba
I wolno tak i należy,
Zanim się wejdzie do nieba,
Trzeba przez chwilę nie żyć
Ostatni tramwaj gości zabiera,
Chyba ich było znów za dużo
Cieć mi otwiera bramę nierad
I miłość ciągle pachnie różą
I w mym pokoju starym, lichym
Śpiesznie rozdziewam się z bielizny
I w ciszy tej sposobem cichym,
Znów bolą blizny, stare blizny
Żyję, żyję i tańczę, w sercu jeszcze ochota
Biały kwiat pomarańczy i tęsknota, tęsknota,
I dobrze tak i tak można
Kto mi to kiedyś policzy
Że byłam tak nieostrożna
Życie puszczając ze smyczy.
Żyję, żyję i kwitnę
Bliznę pokryję blizną
A moje oczy błękitne,
Zachłysną się znów zachłysną,
I dobrze tak i tak trzeba
I wolno tak i należy
Zanim się wejdzie do nieba
Trzeba przez chwilę nie żyć

Bad Aftertaste

Winter wheat rises leisurely
And my heart aches before evening
The last people have left the cinema
The streetlights glow, crooked and sick
And at the bus stop, empty and dreary
I hurriedly button my coat up to my neck
The blow was deadly and cruel
And yet I undoubtedly live
I live, I live and I blossom
I'll cover a scar with another scar
And my blue eyes
Will choke and choke again
And it's good and it's necessary
And it's slow and it's right,
Before one enters heaven,
One must not live for a while
The last tram takes in its riders,
There were too many of them again, I guess
Father opens the gate for me reluctantly
And love still smells like roses
And in my old, shabby room
I hurriedly strip out of my clothes
And in this silence in a quiet way,
My scars, old scars, ache again
I live, I live and I dance, there's still joy in my heart
White orange blossom and longing, longing,
And it's good and it's possible
Who will ever count up for me
That I was so reckless
Letting life off its leash.
I live, I live and I blossom
I'll cover a scar with another scar
And my blue eyes,
Will choke and choke again,
And it's good and it's necessary
And it's slow and it's right
Before one enters heaven
One must not live for a while