Текст и перевод песни Maryla Rodowicz - Tango na glos, orkiestre i jeszcze jeden glos

By³o ciemno, wiêc niewiele co widzia³am
I pamiêtam te¿ niewiele
By³o ciemno, wiem, ¿e z pochylon¹ g³ow¹ sta³am
Tak jak stoi siê w Koœciele
A wiêc sta³am, nie widzia³am, by³o ciemno, lecz s³yszy³am
Wci¹¿... ten g³os, ten g³os, ten g³os, ten g³os...
PodejdŸ bli¿ej, wiêc podesz³am
Jak skruszony obywatel do przedstawiciela w³adzy
PodejdŸ bli¿ej, ju¿ wiedzia³am,
¯e ucieczka b³yskawiczna tu niczemu nie zaradzi
Wiêc podesz³am, pos³ucha³am, by³o ciemno, lecz s³ysza³am
Wci¹¿... ten g³os, ten g³os, ten g³os, ten g³os...
To nie wróg by³, bo g³os cichy i subtelny
Ale polski i nieskazitelny
To nie wróg by³, ten by zaraz mnie zapyta³
Czy mój œwiatapogl¹d celny
Wiêc to nie by³ wróg na pewno, bo nad g³ow¹, tu¿ nade mn¹
Us³ysza³am... ten g³os, ten g³os, ten g³os, ten g³os...
Ty to masz szczêœcie
¯e w tym momencie
¯yæ ci przysz³o
W kraju nad Wis³¹
Ty to masz szczêœcie
Twój kraj szczêœliwy
Piêkny, prawdziwy
Ludzie uczynni
W sercach niewinni
Twój kraj szczêœliwy
By³o ciemno, wiêc nie mog³am stwierdziæ
Komu pomyli³y siê stulecia
By³o ciemno, mo¿e to Mickiewicz jaki
Bo tak zgrabnie romantyczn¹ wiarê krzesa³
Trochê niezorientowany, bo w tym kraju tak kochanym
Dawno nie by³ ju¿ widziany
Mo¿e Norwid, bo coœ plót³,
¯e ³za gdzie znad planety spada i groby przecieka
Ale sk¹dby, sk¹dby wiedzia³,
¯e na jego s³owa ktoœ tu jeszcze mo¿e czekaæ?
Teraz w modzie nie Norwidy filozofio-okryjbidy
Wiêc czyj... ten g³os, ten g³os, ten g³os, ten g³os...
By³o ciemno, sama nie wiem,
Jak do domu wprost dosz³am i do siebie
By³o ciemno, a ja czu³am siê jak w niebie
I dlaczego nie wiem, nie wiem.
Z pochylon¹ g³ow¹ sta³am, wierzcie, ja nie zwariowa³am,
Lecz jak dziecko powatarza³am na g³os, na g³os, na g³os...
Ja to mam szczêœcie
¯e w tym momencie
¯yæ mi przysz³o
W kraju nad Wis³¹
Ja to mam szczêœcie
Mój kraj szczêœliwy
Piêkny, prawdziwy
Ludzie uczynni
W sercach niewinni
Mój kraj szczêœliwy

By3o ciemno, wiêc niewiele co widzia3am
Я пишу тебе в ньюиеле
By3o ciemno, wiem, ¿e z pochylon1 g3ow1 sta3am
Tak jak stoi siê w Koœciele
A wiêc sta3am, nie widzia3am, by3o ciemno, lecz s3yszy3am
Wci1¿... десять g3o, десять g3o, десять g3o, десять g3o...
PodejdŸ bli¿ej, wiêc podesz3am
Як скрушоны обзыватель до прзедставицела в3адзы
PodejdŸ bli¿ej, ju¿ wiedzia3am,
e ucieczka b3yskawiczna ты niczemu отрицает zaradzi
Wiêc podesz3am, pos3ucha3am, by3o ciemno, lecz s3ysza3am
Wci1¿... десять g3o, десять g3o, десять g3o, десять g3o...
To wróg nie by3, бо g3os cichy i subtelny
Але польский и несказательный
To wróg nie by3, ten by zaraz mnie zapyta3
Czy mój œwiatapogl1d celny
Wiêc to nie by3 wróg na pewno, bo nad g3ow1, ты¿ nade mn1
Us3ysza3am ... десять g3os, десять g3os, десять g3os, десять g3os...
Ty to masz szczêœcie
Е Ж Тим моменси
yæ ci przysz3o
W kraju nad Wis31
Ty to masz szczêœcie
Twój kraj szczêœliwy
Пьекны, праудзивы
Людзи учинни
W sercach niewinni
Twój kraj szczêœliwy
By3o ciemno, wiêc отрицает mog3am stwierdziæ
Кому pomyli3y siê stulecia
By3o ciemno, mo¿e to Мицкевича jaki
Bo tak zgrabnie romantyczn1 wiarê krzesa3
Троше ньезорьентованы, бо ж тым краю так кочаным
Dawno nie by3 ju¿ widziany
МО Э Норвид, бо се плоц3,
e 3za gdzie знад planety spada i groby przecieka
Эль ск1дбю, ск1дбю видзиа3,
e na jego " s3owa ktoœ ты jeszcze mo¿e czekaæ?
Тераз с модзие ние Норивиды филозофио-окрыйбиды
Десять g3o, десять g3o, десять g3o, десять g3o...
By3o ciemno, сама отрицает это,
Jak do domu wprost dosz3am i do siebie
By3o ciemno, a ja czu3am siê jak w niebie
Я продолжаю отрицать это, отрицать это.
Z pochylon1 g3ow1 sta3am, wierzcie, ja nie zwariowa3am,
Лекц Як дзецко поватарза3ам на г3ос, на г3ос, на г3ос...
Ja to mam szczêœcie
Е Ж Тим моменси
yæ mi przysz3o
W kraju nad Wis31
Ja to mam szczêœcie
Mój kraj szczêœliwy
Пьекны, праудзивы
Людзи учинни
W sercach niewinni
Mój kraj szczêœliwy