Wieczne Pióro - Meek, Oh Why? перевод на немецкий

Wieczne Pióro

Tytułem wstępu złożę kilka wyjaśnień:
Szanowny Duch, od sennych bzdur,
Próbuje mnie umieścić w swojej pułapce
Jego siedmionocne pióro, mimo tuszu z natchnień
Zawsze działa tak, że w końcu, na coś czasu znów zabraknie
Duch podsuwa wizję, piękną, choć straszną
A gdy uwierzysz w ten kuszący pomysł, spełnia swe niecne zamiary
Sam się kiedyś nabrał i go więzi senne miasto
A że stamtąd się nie wraca, innych wciąga w te koszmary
Jawi się współtwórcą, a w głębi cierpliwie czeka
Na swą ulubioną scenę o zachodzie siódmej nocy
Nakarmiony myślą, że nie tylko on ma szklane oczy
Skoro zachód znika z piórem. Coś wspominał o tym
Można pomyśleć, że postąpiłem głupio
Bo stworzyłem całe miasto, zamiast miłość wierszem ująć
Lecz nie chciałem pisać jej na kolanie
Więc nic nie mówiąc duchom
Przywłaszczyłem wieczne pióro dla niej
Mając pióro, szybko zagrałem rolę
No bo przecież duch też człowiek
Niech ma chwilę przyjemności swojej
Obudziłem się na moment płacząc nad rosołem
Odzyskałem wyobraźnię i wróciłem znów na moment
Trochę pożałowałem, że zapłakałem dla niego
Ale nieważne, łzy otarłem słowami "Szach mat"
Wyciągnąłem wieczne pióro i na całe niebo
Wyskrobałem napis. Letni spacer z nią, w zamian za świat
Niech się stanie

Der ewige Füllfederhalter

Zur Einleitung gebe ich einige Erklärungen ab:
Der werte Geist, aus träumerischem Unsinn,
Versucht mich in seiner Falle zu platzieren
Sein Sieben-Nächte-Füller, trotz der Tinte aus Eingebungen
Funktioniert immer so, dass am Ende die Zeit für etwas wieder fehlt
Der Geist schiebt eine Vision unter, schön, wenn auch schrecklich
Und wenn du an diese verlockende Idee glaubst, erfüllt er seine schändlichen Absichten
Er selbst fiel einst darauf herein und die Traumstadt hält ihn gefangen
Und da man von dort nicht zurückkehrt, zieht er andere in diese Albträume hinein
Er gibt sich als Mitschöpfer aus, doch im Inneren wartet er geduldig
Auf seine Lieblingsszene beim Sonnenuntergang der siebten Nacht
Genährt vom Gedanken, dass nicht nur er Glasaugen hat
Da der Sonnenuntergang mit dem Füller verschwindet. Er erwähnte etwas darüber
Man könnte denken, ich hätte dumm gehandelt
Denn ich schuf eine ganze Stadt, anstatt die Liebe in einem Gedicht zu fassen
Doch ich wollte nicht über sie zwischen Tür und Angel schreiben
Also, ohne den Geistern etwas zu sagen
Eignete ich mir den ewigen Füllfederhalter für sie an
Mit dem Füller spielte ich schnell meine Rolle
Denn schließlich ist ein Geist auch nur ein Mensch
Soll er doch einen Moment seiner Freude haben
Ich wachte kurz auf, weinend über der Hühnerbrühe
Ich gewann meine Vorstellungskraft zurück und kehrte für einen Moment wieder
Ich bereute ein wenig, für ihn geweint zu haben
Aber egal, ich wischte die Tränen mit den Worten "Schachmatt" weg
Ich zog den ewigen Füllfederhalter hervor und an den ganzen Himmel
Kratzte ich eine Inschrift. Ein Sommerspaziergang mit ihr, im Tausch gegen die Welt
So soll es geschehen