Текст и перевод песни Meek, Oh Why? - Wieczne Pióro

Wieczne Pióro

Tytułem wstępu złożę kilka wyjaśnień:
Szanowny Duch, od sennych bzdur,
Próbuje mnie umieścić w swojej pułapce
Jego siedmionocne pióro, mimo tuszu z natchnień
Zawsze działa tak, że w końcu, na coś czasu znów zabraknie
Duch podsuwa wizję, piękną, choć straszną
A gdy uwierzysz w ten kuszący pomysł, spełnia swe niecne zamiary
Sam się kiedyś nabrał i go więzi senne miasto
A że stamtąd się nie wraca, innych wciąga w te koszmary
Jawi się współtwórcą, a w głębi cierpliwie czeka
Na swą ulubioną scenę o zachodzie siódmej nocy
Nakarmiony myślą, że nie tylko on ma szklane oczy
Skoro zachód znika z piórem. Coś wspominał o tym
Można pomyśleć, że postąpiłem głupio
Bo stworzyłem całe miasto, zamiast miłość wierszem ująć
Lecz nie chciałem pisać jej na kolanie
Więc nic nie mówiąc duchom
Przywłaszczyłem wieczne pióro dla niej
Mając pióro, szybko zagrałem rolę
No bo przecież duch też człowiek
Niech ma chwilę przyjemności swojej
Obudziłem się na moment płacząc nad rosołem
Odzyskałem wyobraźnię i wróciłem znów na moment
Trochę pożałowałem, że zapłakałem dla niego
Ale nieważne, łzy otarłem słowami "Szach mat"
Wyciągnąłem wieczne pióro i na całe niebo
Wyskrobałem napis. Letni spacer z nią, w zamian za świat
Niech się stanie

Eternal Pen

By way of introduction, I shall offer a few clarifications:
Esteemed Spirit, away from dreamy nonsense,
It tries to trap me in its pitfalls
Its seven-night pen, despite ink from inspirations
Always acts in such a way that, eventually, there is not enough time
The Spirit presents a vision, beautiful, yet dreadful
And when you believe in this tempting idea, it fulfills its evil intentions
It was once deceived itself and is thus imprisoned by a sleepy city
And since there is no return from there, it draws others into these nightmares
It appears as a collaborator, but deep inside it waits patiently
For its favorite scene at the sunset of the seventh night
Nourished by the thought that it is not the only one with glassy eyes
Since the sunset disappears with the pen. It mentioned something about that
One might think that I acted foolishly
Because I created an entire city instead of capturing love in verse
But I did not want to write it on my knee
Thus, without saying anything to the spirits
I appropriated the eternal pen for her
Having the pen, I quickly played the role
For after all, the spirit is also human
Let it have a moment of its own pleasure
I awoke for a moment weeping over broth
I regained my imagination and returned to the present for a moment
I regretted somewhat that I had wept for it
But it matters not, I wiped away my tears with the words “Checkmate”
I took out the eternal pen and across the whole sky
I scratched out an inscription. A summer walk with her, in exchange for the world
Let it be done