Текст и перевод песни Meek, Oh Why? - Wieczne Pióro

Tytułem wstępu złożę kilka wyjaśnień:
Szanowny Duch, od sennych bzdur,
Próbuje mnie umieścić w swojej pułapce
Jego siedmionocne pióro, mimo tuszu z natchnień
Zawsze działa tak, że w końcu, na coś czasu znów zabraknie
Duch podsuwa wizję, piękną, choć straszną
A gdy uwierzysz w ten kuszący pomysł, spełnia swe niecne zamiary
Sam się kiedyś nabrał i go więzi senne miasto
A że stamtąd się nie wraca, innych wciąga w te koszmary
Jawi się współtwórcą, a w głębi cierpliwie czeka
Na swą ulubioną scenę o zachodzie siódmej nocy
Nakarmiony myślą, że nie tylko on ma szklane oczy
Skoro zachód znika z piórem. Coś wspominał o tym
Można pomyśleć, że postąpiłem głupio
Bo stworzyłem całe miasto, zamiast miłość wierszem ująć
Lecz nie chciałem pisać jej na kolanie
Więc nic nie mówiąc duchom
Przywłaszczyłem wieczne pióro dla niej
Mając pióro, szybko zagrałem rolę
No bo przecież duch też człowiek
Niech ma chwilę przyjemności swojej
Obudziłem się na moment płacząc nad rosołem
Odzyskałem wyobraźnię i wróciłem znów na moment
Trochę pożałowałem, że zapłakałem dla niego
Ale nieważne, łzy otarłem słowami "Szach mat"
Wyciągnąłem wieczne pióro i na całe niebo
Wyskrobałem napis. Letni spacer z nią, w zamian za świat
Niech się stanie

В качестве предисловия я дам несколько объяснений:
Уважаемый дух, от сонной чуши,
Он пытается посадить меня в свою ловушку
Его семимильное перо, несмотря на чернила от вдохновения
Всегда работает так, что в конце концов, на что-то время снова закончится
Дух подает видение, прекрасное, хотя и ужасное
И когда ты поверишь в эту заманчивую идею, она исполнит свои гнусные намерения
Он сам когда-то одурачился и связал его сонным городом
А то, что он оттуда не возвращается, других втягивает в эти кошмары
Он явится со-творцом, а в глубине терпеливо ждет
На свою любимую сцену на закате седьмой ночи
Питается мыслью, что не только у него есть стеклянные глаза
Когда Запад исчезает с пером. Он что-то говорил об этом.
Можно подумать, я поступил глупо.
Потому что я создал целый город, а не любовь стихами
Но я не хотел писать ей на колене
Так что ничего не говоря призракам
Я присвоил ей авторучку.
Взяв перо, я быстро сыграл роль
Ведь и дух тоже человек.
Пусть у него есть момент удовольствия своего
Я проснулся на мгновение, плача над бульоном
Я вернул себе воображение и снова вернулся на миг
Я немного пожалел, что заплакал за него
Но как бы то ни было, слезы я вытерла словами "шах мат".
Достал авторучку и на все небо
Я вычеркнул надпись. Летняя прогулка с ней, в обмен на мир
Пусть это произойдет