Art & the Author - Mehrab перевод на немецкий

Art & the Author

چشامو بستم و یاد تو افتادم
نتونستم بیام ببخشید از پا افتادم
دوره کردن داداشتو اینجا یه مشت نامرد
حسین داداش حلالم کن از نفس افتادم
عباس تو سرش پایینه واسه مشک آب
نتونستم برسونم حتی یه چیکه آب
دنبال آب رفتم ولی نرسیدم آخر
سراغ هرجا رفتم فقط دیدم سراب
خداحافظ داداش انگاری خواب آخره
خوبه که نبودی گریه نکنه مادرت
اما میدونم که امروز سرتو میبرن
خوب شد این جوری ندیدمت
بمیره برادرت
ما میریم ولی تا هزار سال بعد پارچه های مشکی
تو دیدتو با خون نوشتی
فقط موندم خدا میخواد با چی پاداشتو بده
چشتو پر نمیکنه نه هیچ نه بهشتی
تو رفتی که دل این مظلوم ها آروم بگیره
آی اهل خیمه حسین داره آروم میمیره
انگاری مشک عباسو با صد تا تیر سوراخ کردن
خون داداشم سنگینه کسی گردن نمیگیره
گوشواره های رقیه اش ، پاهای برهنه اش
باباش نیست ببینه چی آوردن سر بچه اش
سر باباشو نشون دادن به بچه چند ساله
دخترش که هیچی دل آسمون هم می باره
آخه که پیدا میشه رو دلش مرهم بزاره
عموشونم که رفت دیگه برنگشت آب بیاره

Kunst und der Autor

Ich schloss meine Augen und dachte an dich
Ich konnte nicht kommen, verzeih, ich bin zusammengebrochen
Sie haben deinen Bruder umzingelt, eine Horde von Feiglingen
Hossein, mein Bruder, vergib mir, ich bin außer Atem
Abbas senkt seinen Kopf wegen des Wasserschlauchs
Ich konnte nicht einmal einen Tropfen Wasser bringen
Ich suchte nach Wasser, aber ich habe es nicht geschafft
Wo immer ich hinging, sah ich nur eine Fata Morgana
Leb wohl, Bruder, es scheint der letzte Schlaf zu sein
Gut, dass du nicht da warst, damit deine Mutter nicht weint
Aber ich weiß, dass sie dir heute den Kopf abschlagen werden
Gut, dass ich dich so nicht gesehen habe
Dein Bruder soll sterben
Wir gehen, aber auch nach tausend Jahren noch schwarze Tücher
Du hast deine Vision mit Blut geschrieben
Ich frage mich nur, womit Gott dich belohnen will
Nichts kann deine Augen füllen, weder das Paradies noch irgendetwas
Du bist gegangen, damit die Herzen dieser Unterdrückten Ruhe finden
Oh, Leute des Zeltes, Hossein stirbt langsam
Es scheint, als hätten sie Abbas' Wasserschlauch mit hundert Pfeilen durchbohrt
Das Blut meines Bruders ist schwer, niemand übernimmt die Verantwortung
Die Ohrringe seiner Tochter Roqiyeh, ihre nackten Füße
Ihr Vater ist nicht da, um zu sehen, was sie seinem Kind angetan haben
Sie zeigten dem kleinen Kind den Kopf seines Vaters
Seine Tochter, ganz zu schweigen, sogar der Himmel weint
Wer kann schon Balsam auf ihr Herz legen?
Ihr Onkel ist auch gegangen und nicht zurückgekehrt, um Wasser zu bringen