Текст и перевод песни Mehrad Hidden - Bozorg (Live)

Bozorg (Live)

صدام نمی رسید اون وقت
که آروم و ساکت بودم
فریاد من از رو خشم نیست
بلند میگم همه بشنون
صدام نمی رسید اون وقت
که آروم و ساکت بودم
فریاد من از رو خشم نیست
بلند میگم همه بشنون

سالیانی پیش، گلی غنچه کرد
پاشو کرد تو زمین، خودشو از ریشه گنده کرد
سالیانی پیش، شاخه ای کس نداشت
فقط یه اسم مستعار بقیه گذاشتن براش
کنار هم بزرگ، نشون دادن ارزشو
شاخه تنومندیشو، گلم بوی عطرشو
یکی برگشو، اون یکی رنگشو
تا که آسمون بسته شد، طوفانی اومد سمتشون
خار زیاد شد، سیاه پوشوند پیکرو
گل برازنده رو، گرفت ازش جلوه رو
باد اومد شاخه رو، تکون داد اون هیکلو
گرفت ازش هیبتو، شل کرد هر چی سفته رو
گرگ اومد، کند و رفت
ملخ رسید، کند و رفت
سیل زد و رفت و هر چی بود و کرد نرم و لخت
گِل و آب، مه و خاک، له و باز هر دو ور
شاخه رسید سمت راست و گل جدا شد سمت چپ

سالیانی بعد، بر حسب اتفاق
گذرا به هم خورد، نبود فرق و اختلافی
شاخه درختی شده بود و گل سربلند
یاد گذشته کردن و خندیدن با هم بلند
آسمون صاف، پرنده داشت می خوند
که قرار شد ادامه بدن همون راه عادیشونو
رو به جلو، رو به افق
تو باغچه نه این بار، تو بوستانی بزرگ

صدام نمی رسید اون وقت
که آروم و ساکت بودم
فریاد من از رو خشم نیست
بلند میگم همه بشنون

چه کنیم در این بوستان بزرگ؟
لازم نیست فقط مخصوص قشر خاصی باشه
جذابیتش برای سن و سالی باشه
برا جلب توجه دست رو جای حساسی باشه
کار من نیست، من بیشترم
با سلیقه ی هر کس اختلافی داشته باشه
با عقیده های شخصی بخواد شاخ به شاخ شه
پر فحش و حرفای نازسایی باشه
کار من نیست، من بیشترم
یه چیزی اختراع شه، که نه سیاسی
نه احساسی و نه اجتماعی باشه
بدون این که اسم هیچ غذایی باشه
باعث شه یه جایی، یه اشتهایی وا شه
یه دوایی باشه، خوابیده بیدار شه، پاشه
هر کسی برا خودش کس خاصی باشه
یه قهرمانی باشه، که تنها هدفش تو زندگی
اینه که رکورد خودش جا به جا شه
با این رشته کلید شاید یه درایی وا شه
هزار تا قصه، بی این که داستانی باشه
یه طرز فکر پر و بی اعتراضی باشه
جا خبرنگاری، چیز خبرسازی باشه
چرا تو شب از تاریکی قصه هایی باشه؟
خوبه تو این قصه ها یه چراغی باشه
تو زیرزمینش پله هایی باشه
واقعیت تلخه، تو قصه عشق و حالی باشه
بدون ایهام و قافیه ی خاصی باشه
همچین چیزی باید خیلی لوس و عادی باشه!
شایدم یه درصد یه کار استثنایی شد
میگفتن: "نمیشه"، نمیشد!

صدام نمی رسید اون وقت
که آروم و ساکت بودم
فریاد من از رو خشم نیست
بلند میگم همه بشنون
بشنون
بشنون

شاید این بار برسه صدام به گوشای بسته
فریاد من از شوقیه که توی سینه ها حبسه
ووووه

صدام نمی رسید اون وقت
که آروم و ساکت بودم
فریاد من از رو خشم نیست
بلند میگم همه بشنون

جای آرش دارا خیلی خالیه

Bozorg (Live)

My voice couldn't reach you then,
When I was quiet and still.
My cry is not from anger,
I speak loudly for all to hear.
My voice couldn't reach you then,
When I was quiet and still.
My cry is not from anger,
I speak loudly for all to hear.

Years ago, a flower budded,
It stepped into the earth, and grew big from its roots.
Years ago, a branch had no one,
Only a nickname others gave it.
Together they grew big, showing their value,
The branch its sturdiness, the flower its fragrance.
One its leaves, the other its color,
Until the sky closed, a storm came towards them.
Thorns multiplied, black covered the body,
It took the grace from the beautiful flower,
The wind came, shook the branch, that frame,
Took its stature, loosened everything that was firm.
The wolf came, dug and left,
The locust arrived, gnawed and left,
The flood struck and left, and everything it did was soft and limp.
Mud and water, fog and dust, crushed and back on both sides,
The branch reached to the right, and the flower separated to the left.

Years later, by chance,
They crossed paths, there was no difference or conflict.
The branch had become a tree, and the flower was proud,
They remembered the past and laughed loudly together.
The sky was clear, a bird was singing,
That they decided to continue their usual path.
Forward, towards the horizon,
Not in the garden this time, but in a large orchard.

My voice couldn't reach you then,
When I was quiet and still.
My cry is not from anger,
I speak loudly for all to hear.

What shall we do in this large orchard?
It doesn't need to be exclusive to a certain group,
Its appeal should be for all ages,
To attract attention, it should touch a sensitive spot.
It's not my style, I'm more than that,
To have a difference with everyone's taste,
To go head-to-head with personal beliefs,
To be full of insults and indecent words.
It's not my style, I'm more than that,
Something should be invented, that's neither political,
Nor emotional, nor social,
Without being the name of any food,
It should make someone, somewhere, have an appetite.
It should be a medicine, for the sleeping to wake up, to rise,
For everyone to have someone special,
A champion whose only goal in life
Is to break his own record.
With this bunch of keys, maybe some doors will open,
A thousand stories, without being a story,
A way of thinking full and without complaint,
Instead of a journalist, something newsworthy,
Why are there stories of darkness in the night?
It's good to have a light in these stories,
To have stairs in its basement,
Reality is bitter, in the story there should be love and passion,
Without ambiguity and a particular rhyme,
Such a thing should be very cheesy and ordinary!
Maybe one percent became an exceptional work,
They used to say, "It's not possible," it wasn't!

My voice couldn't reach you then,
When I was quiet and still.
My cry is not from anger,
I speak loudly for all to hear.
Hear,
Hear.

Maybe this time my voice will reach closed ears,
My cry is from the joy that is trapped in my chest.
Woooh.

My voice couldn't reach you then,
When I was quiet and still.
My cry is not from anger,
I speak loudly for all to hear.

Arash Dara's place is very empty.