Текст и перевод песни Michał Bajor - A Kto Ciebie, Ty Wierzbino

A Kto Ciebie, Ty Wierzbino

A kto ciebie, ty wierzbino, wychował
A kto twoje fujareczki czarował
Wychowywał mnie mój rodzic, ciemny las
Kędy stoję w chłodnej rosie, aż po pas
Wykarmiła mnie ta ziemia, ta matka
Płakiwała ze mną brzoza, sąsiadka
Czarna rola podawała chleb i sól
Wykołysał wiatr szumiący z łąk i pól
Latał ci on wieczornymi nockami
Nad sennymi wioski naszej chatami
W ciemnej strudze maczał skrzydła jako ptak
I roztulał dzikie głogi, polny mak
Tęskność, smutek, łzy sieroce, jak biały tuman z łąki
Za nim w ślady leciały
Wiatr gałązki moje gibkie całował, całował
Na fujarki je urzekał, czarował, czarował
Czarował

Oh, Who Raised You, Willowy

Oh, who raised you, my willowy, who nourished
And made your magic oaten flutes so flourished
My nurturer was that parent dim, the wood
Where I stand in the cooling dew, up to my foot
My feeder was that earth, that mother,
That birch tree, my neighbor, wept with me, my other
The dark soil offered bread and salt to me
The whispering winds that roam the plains set me free
Ev'ry night they'd fly at dusk's gentle start
Over the village's slumbering homes, a hidden art
Like a bird, they'd dip their wings in the stream's dark flow
Unveiling wild blooms and poppies all aglow
Longing, grief, and orphaned tears, like mist from the meadow's face
Trailed behind them in their wake
The wind would kiss my supple branches so dear
Mesmerizing them with music, making flutes so clear
Beguiling