Bar Pod zdechłym psem - Michał Bajor перевод на немецкий

Bar Pod zdechłym psem

Zanim się serce rozełka
Czemu, a bo ja wiem
Warto zajrzeć do szkiełka
W barze "Pod zdechłym psem"

Hulał po mieście listopad
Dmuchał w ulice jak w flet
W drzwiach otwartych mnie dopadł
Razem do baru wszedł

Siadaj poborco liści
Siewco zgryzot wieczornych
Czemuś drzew nie oczyścił?
Kiepski z ciebie komornik

Lepiej byś z trzecim kompanem...
Zresztą, można i bez...
Ledwiem to rzekł i już stanął
Trzeci mój kompan - bies

Czym to ja się spodziewał
Pić z takimi jak wy
Pierwszy będzie mi śpiewał
Drugi będzie mi wył

Cyk, kompania na zdrowie
Pijmy głębokim szkłem
Ja wam dzisiaj o sobie opowiem
W barze "Pod zdechłym psem" -

I poniosło, poniosło, poniosło
Na całego, na umór, na ostro
I listopad pijany, i bies
A mnie gardło się ściska od łez

I poniosło, poniosło, poniosło
W sali uda o uda trze fokstrot
W koło chleją, całują się, wrzeszczą
Nieprzytomnie, głupawo, złowieszczo

Przetaczają się falą pijaną
I tak do białego dnia
Milcząc pijemy pod ścianą
Diabeł, listopad i ja

Diable, bierz moją duszę
Jeśli jej jesteś rad
Ale przeżyć raz jeszcze muszę
Moje czterdzieści lat

Daj w nowym życiu, diable
Miłość i śmierć, jak w tem
Wiatr burzliwy na żagle
Myśl poza dobrem i złem

Znów będę bił się i kochał
Bujnie, wspaniale żył
Radość, a nie alkohol
Wlej mi, diable, do żył -

Diabeł był w meloniku
Przekrzywił go - Żyłeś dość
To dlatego przy twoim stoliku
Siedzimy: rozpacz i złość

Głupioś życie roztrwonił
Życie to jeden haust
Słyszysz jak kosą dzwoni
Stara znajoma, Herr Faust?

Na diabła mi dusza poety
Tak diabeł ze mnie drwi
Wiersześ wylał niestety
Resztki człowieczej krwi

Zniknęli czort z listopadem
Rozwiali się. Gdzie? Bo ja wiem
A ja na podłogę padam
W barze "Pod zdechłym psem"

Szumi alkohol i wieczność
Mruczą - Zalał się gość
A ja - Zgódźcie na drogę mleczną Taksówkę
Ja już mam dość

Bar Zum toten Hund

Bevor das Herz zu weinen beginnt,
Warum, ach was weiß ich schon,
Lohnt es sich, ins Gläschen zu schauen
In der Bar "Zum toten Hund".

Der November tobte durch die Stadt,
Blies in die Straßen wie in eine Flöte.
In der offenen Tür erwischte er mich,
Ging mit mir zusammen in die Bar.

Setz dich, du Blättereintreiber,
Säer abendlicher Sorgen.
Warum hast du die Bäume nicht gesäubert?
Ein lausiger Gerichtsvollzieher bist du.

Besser wär's mit einem dritten Kumpan...
Übrigens geht's auch ohne...
Kaum hatt' ich's gesagt, stand er schon da,
Mein dritter Kumpan – der Teufel.

Hätte ich denn erwartet,
Mit solchen wie euch zu trinken?
Der erste wird mir singen,
Der zweite wird mir heulen.

Prost, Kompanie, zum Wohl!
Trinken wir aus tiefem Glas.
Ich erzähle euch heute von mir
In der Bar "Zum toten Hund". –

Und es riss mich mit, riss mich mit, riss mich mit,
So richtig, bis zum Umfallen, knallhart.
Und der besoffene November, und der Teufel,
Und mir schnürt sich die Kehle zu vor Tränen.

Und es riss mich mit, riss mich mit, riss mich mit,
Im Saal reibt Schenkel an Schenkel der Foxtrott.
Ringsum saufen sie, küssen sich, schreien,
Besinnungslos, dumm, unheilvoll.

Sie wälzen sich als trunkene Welle
Und so bis zum lichten Tag.
Schweigend trinken wir an der Wand,
Der Teufel, der November und ich.

Teufel, nimm meine Seele,
Wenn du sie haben willst.
Aber noch einmal erleben muss ich
Meine vierzig Jahre.

Gib im neuen Leben, Teufel,
Liebe und Tod, wie in diesem.
Stürmischen Wind in die Segel,
Denken jenseits von Gut und Böse.

Wieder werde ich kämpfen und lieben,
Üppig, herrlich gelebt.
Freude, nicht Alkohol,
Gieß mir, Teufel, in die Adern. –

Der Teufel trug 'ne Melone,
Setzte sie schief – Du hast genug gelebt.
Deshalb an deinem Tisch
Sitzen wir: Verzweiflung und Zorn.

Dumm hast du dein Leben vergeudet,
Das Leben ist ein einziger Schluck.
Hörst du, wie die Sense klingt,
Die alte Bekannte, Herr Faust?

Was zum Teufel soll mir die Seele eines Dichters,
So spottet der Teufel über mich.
Verse hast du leider vergossen,
Die Reste menschlichen Blutes.

Verschwunden sind der Teufel und der November,
Haben sich verflüchtigt. Wohin? Was weiß ich.
Und ich falle auf den Boden
In der Bar "Zum toten Hund".

Es rauschen Alkohol und Ewigkeit.
Sie murmeln – Der Kerl ist voll.
Und ich – Ruft mir zur Milchstraße ein Taxi,
Ich hab' genug.