Текст и перевод песни Michał Bajor - Cyganeria

Cyganeria

W tamte lata Montmartre
To ku sławie był start,
Mienił się wśród błękitu,
Małych kafejek czar
Wciągał nas, a ich gwar
Nie milknął aż do świtu.

Jadło się byle co,
Potem stromo się szło
Na maleńką mansardę,
Gdzie zalegały strych
Rysunki głowy twej
I zarys bioder twych.

Cyganeria, La Boheme,
Młodości smak, nadziei smak,
Cyganeria, La Boheme,
Nie jęczał nikt, że forsy brak.

Gdy artystą się jest,
Czekasz na losu gest,
Poczekalnia jest długa.
Patrzyliśmy nie raz
W noc letnią pełną gwiazd,
Czy któraś do nas mruga.

I uśmiechał się świat,
Kiedy grosz komuś wpadł
Z łaski pana marszanda,
I każdy królem był,
Do świtu wino pił,
Z kumplami z biedy drwił.

Cyganeria, La Boheme,
To oczy twe, to usta twe,
Cyganeria, La Boheme,
To myśl, że anioł dotknie mnie...

Tobie sił było brak,
A ja, że wciąż nie tak,
Namaluję cię piękniej,
że uchwycę twój czar,
Nim się zbudzi Montmartre
I świt o szyby brzęknie.

Istnieć przestawał czas,
Wlewał się między nas
Czarnej kawy ocean,
Krzyczała w nas ta myśl,
Bezczelna – co tu kryć,
że tak kochamy żyć!

Cyganeria, La Boheme,
Dwadzieścia lat, szczęśliwy czas,
Cyganeria, La Boheme,
Geniusz tych czasow mieszkał w nas.

To już było, a dziś
Gdy mi zdarza się iść
Krok od tamtego bistra,

Inny szyld, inne drzwi
Przypominają mi,
że moja młodość prysła.

Siłą wspomnień mnie gna,
Ile tchu wbiegam na
Schody od mej mansardy,
Lecz z popękanych ścian
Czas dawno barwę starł
I bez za oknem zmarł...

Cyganeria, La Boheme,
Oddala się, w niepamięć mknie,
Cyganeria, La Boheme,
Choć trochę ją ocalić chcę...

Bohemian Lifestyle

In those days Montmartre
Was the launchpad of fame,
It shimmered amid the blue,
The magic of little cafes
Lured us in, and their buzz
Never fell silent until dawn.

We ate whatever was going,
Then with difficulty we would climb
Up to our tiny attic room,
Where sketches of your head
And the outline of your hips
Lingered in the rafters.

Bohemian lifestyle, La Bohème,
The taste of youth, the taste of hope,
Bohemian lifestyle, La Bohème,
No one complained that they had no money.

When you are an artist,
You wait for fate to beckon,
The waiting room is long.
Time and again we gazed
At summer nights filled with stars,
Hoping one might give us a wink.

And the world would smile,
When at last someone found a franc
Out of the kindness of an art dealer,
And you would feel like a king,
Drinking wine until dawn,
Laughing at poverty with your mates.

Bohemian lifestyle, La Bohème,
Your eyes, your lips,
Bohemian lifestyle, La Bohème,
The thought that an angel might touch me...

You were all out of energy,
And I was always telling you it wasn't right,
I would paint you so much more beautifully,
That I would capture your magic,
Before Montmartre woke
And dawn broke in the windowpanes.

Time ceased to exist,
Between us flowed
An ocean of black coffee,
This audacious thought screamed within us,
There's no denying it,
That we loved to live!

Bohemian lifestyle, La Bohème,
Twenty years, a happy time,
Bohemian lifestyle, La Bohème,
The genius of that era lived within us.

That's how it was, but now
Whenever I happen to pass by
That bistro once again,

A different sign, a different door
Remind me,
That my youth has vanished.

Driven by memories I force myself,
Breathless, to climb the
Stairs to our attic room,
But from the cracked walls
Time has long since erased the color
And outside the window life is no more...

Bohemian lifestyle, La Bohème,
It fades into oblivion,
Bohemian lifestyle, La Bohème,
Even if I wanted to save it a little...