Głos (2017) - Michał Bajor перевод на немецкий

Głos (2017)

Świat mną zakręcił kolejny raz
Mocniej, spójrz, przygarbiony kumpel czas
Sto snów już wyśniłem - w moll i w dur
Szarość słów roztańczyłem
Po serca walc, co lawiną z gór

Ktoś memu życiu dał kształt i treść
Czworo rąk już się mocniej nie da spleść
Więc skąd - przecież sierpień, sam środek dnia
Przyszła noc, by swym sierpem
Rozdzielić nas na atomy szkła?

Jednak wciąż tam we mnie coś kołacze
Jednak coś pod słońce każe biec
Poprzez marce, uparcie, jak pąk przebiśniegu
Głos: "Ogrzej mnie!"

Jednak wciąż coś we mnie niewygasłe
Jednak coś prześwieca przez mój cień
Przez zawieje, nadzieje, przez chmur boska ciszę
Głos: "Ogrzej mnie!"

Świat wciąż na rondzie, przyśpiesza puls
Paru z nas już obrało wieczny kurs
Sto dróg przemierzyłem - a dokąd? Skąd?
Przestwór mórz uciszyłem
By odkryć swej Atlantydy ląd

Las tam posiałem najdzikszych róż
Pieli je mój ogrodnik - Anioł Stróż
Więc kto, z której strony, ten wiatr tu gna?
Los mój, spójrz, jak balonik
Czy przegra wiatr, czy ulegnę ja?

Jednak wciąż tam we mnie coś kołacze
Jednak ktoś pod słońce każe biec
Poprzez marce, uparcie, jak pąk przebiśniegu
Głos: "Ogrzej mnie!"

Jednak wciąż coś we mnie niewygasłe
Jednak ktoś prześwieca przez mój cień
Przez zawieje, nadzieje, przez chmur boska ciszę
Głos: "Ogrzej mnie!"

Stimme (2017)

Die Welt hat mich wieder einmal herumgewirbelt
Stärker, schau, der gebeugte Kumpel Zeit
Hundert Träume hab ich schon geträumt - in Moll und Dur
Die Grauheit der Worte hab ich zum Tanzen gebracht
Zum Herzenswalzer, der wie eine Lawine von den Bergen kam

Jemand gab meinem Leben Form und Inhalt
Vier Hände können nicht fester verschlungen werden
Woher also - es ist doch August, mitten am Tag
Kam die Nacht, um mit ihrer Sichel
Uns in Glasatome zu zerlegen?

Doch immer noch pocht da etwas in mir
Doch etwas drängt mich, zur Sonne zu laufen
Durch den März, hartnäckig, wie die Knospe eines Schneeglöckchens
Die Stimme: "Wärme mich!"

Doch immer noch ist etwas in mir unausgelöscht
Doch etwas scheint durch meinen Schatten
Durch Schneestürme, Hoffnungen, durch der Wolken göttliche Stille
Die Stimme: "Wärme mich!"

Die Welt noch im Kreisverkehr, der Puls beschleunigt sich
Einige von uns haben schon ewigen Kurs genommen
Hundert Wege bin ich gegangen - doch wohin? Woher?
Die Weite der Meere hab ich besänftigt
Um meines Atlantis' Land zu entdecken

Einen Wald der wildesten Rosen hab ich dort gesät
Mein Gärtner pflegt sie - der Schutzengel
Wer also, von welcher Seite, treibt diesen Wind hierher?
Mein Schicksal, schau, wie ein kleiner Ballon
Wird der Wind verlieren, oder werde ich nachgeben?

Doch immer noch pocht da etwas in mir
Doch jemand drängt mich, zur Sonne zu laufen
Durch den März, hartnäckig, wie die Knospe eines Schneeglöckchens
Die Stimme: "Wärme mich!"

Doch immer noch ist etwas in mir unausgelöscht
Doch jemand scheint durch meinen Schatten
Durch Schneestürme, Hoffnungen, durch der Wolken göttliche Stille
Die Stimme: "Wärme mich!"