Текст и перевод песни Michał Bajor - Martwe Liście

Niech tamtych dni choć okruszek najmniejszy
Do wspomnień dziś twoją nakłoni myśl
O czasach, gdy życie było piękniejsze
I słońca krąg błyszczał jaśniej niż dziś.

Już martwe liście wiatr zimny porywa
I gna, i unosi je w dal,
I dobrze wiem, że ich nic nie ożywi,
A w sercu mam tęsknotę i żal...

Powtarza wiatr, wiatr północny:
Miłości nie wskrzesisz tej...
A ja nucę piosenkę twą
I nie umiem zapomnieć jej...

Piosenka ta lśni każdą nutką,
Że kochasz ty, że kocham ja,
Że pięknie żyć – na przekor smutkom
Wspólnie się da każdego dnia...

Lecz zazdrosny los nie próżnuje,
Gdy runie zaś kochanków świat,
Życie powolutku zasypuje
Na piasku ich ślad, wspólny ślad...

A martwe liście jesienny wiatr miesza,
Zasnuwa świat zimnym deszczem i mgłą,
Lecz moja miłość jest od nich silniejsza,
Uśmiecham się, kiedy wspominam ją.

Słów naszych żar, urywanych w pół zdania
I oczu twych magiczny blask,
I przyjaźń, co się zmieniła w kochanie
Wspominam wciąż w ten jesienny czas.

Powtarza wiatr, wiatr północny:
Miłości nie wskrzesisz tej...
Ja wciąż nucę piosenkę twą
I nie umiem zapomnieć jej...

Piosenka ta lśni każdą nutką,
Że kochasz ty, że kocham ja,
Że pięknie żyć, na przekor smutkom
Wspólnie się da każdego dnia...

Lecz zazdrosny los nie próżnuje,
Gdy runie zaś kochanków świat,
Życie powolutku zasypuje
Na piasku ich ślad, wspólny ślad...

Пусть в те дни хоть крошка малейшая
К воспоминаниям сегодня твоя мысль
О временах, когда жизнь была прекраснее
И Солнечный круг сверкал ярче, чем сегодня.

Уже мертвую листву холодный ветер уносит
И гнетет, и поднимает их вдаль,
И я хорошо знаю, что их ничто не оживит,
А в сердце у меня тоска и горе...

Повторяет ветер, северный ветер:
Любовь не воскресишь...
А я напеваю песню твою
И я не могу ее забыть...

Эта песня сияет каждой нотой,
Что любишь ты, что люблю я,
Что красиво жить-вопреки печалям
Вместе можно каждый день...

Но ревнивая судьба не напрасно,
Когда рушится мир любовников,
Жизнь медленно засыпает
На песке их след, общий след...

И мертвые листья осенний ветер перемешивает,
Окутывает мир холодным дождем и туманом,
Но моя любовь сильнее их,
Я улыбаюсь, когда вспоминаю ее.

Слова наши угли, оборванные на полуслове
И глаз твоих волшебный блеск,
И дружба, что превратилась в любовь
Вспоминаю все это осеннее время.

Повторяет ветер, северный ветер:
Любовь не воскресишь...
Я все еще напеваю песню твою
И я не могу ее забыть...

Эта песня сияет каждой нотой,
Что любишь ты, что люблю я,
Что красиво жить, вопреки печалям
Вместе можно каждый день...

Но ревнивая судьба не напрасно,
Когда рушится мир любовников,
Жизнь медленно засыпает
На песке их след, общий след...