Текст и перевод песни Michał Bajor - Martwe Liście

Martwe Liście

Niech tamtych dni choć okruszek najmniejszy
Do wspomnień dziś twoją nakłoni myśl
O czasach, gdy życie było piękniejsze
I słońca krąg błyszczał jaśniej niż dziś.

Już martwe liście wiatr zimny porywa
I gna, i unosi je w dal,
I dobrze wiem, że ich nic nie ożywi,
A w sercu mam tęsknotę i żal...

Powtarza wiatr, wiatr północny:
Miłości nie wskrzesisz tej...
A ja nucę piosenkę twą
I nie umiem zapomnieć jej...

Piosenka ta lśni każdą nutką,
Że kochasz ty, że kocham ja,
Że pięknie żyć – na przekor smutkom
Wspólnie się da każdego dnia...

Lecz zazdrosny los nie próżnuje,
Gdy runie zaś kochanków świat,
Życie powolutku zasypuje
Na piasku ich ślad, wspólny ślad...

A martwe liście jesienny wiatr miesza,
Zasnuwa świat zimnym deszczem i mgłą,
Lecz moja miłość jest od nich silniejsza,
Uśmiecham się, kiedy wspominam ją.

Słów naszych żar, urywanych w pół zdania
I oczu twych magiczny blask,
I przyjaźń, co się zmieniła w kochanie
Wspominam wciąż w ten jesienny czas.

Powtarza wiatr, wiatr północny:
Miłości nie wskrzesisz tej...
Ja wciąż nucę piosenkę twą
I nie umiem zapomnieć jej...

Piosenka ta lśni każdą nutką,
Że kochasz ty, że kocham ja,
Że pięknie żyć, na przekor smutkom
Wspólnie się da każdego dnia...

Lecz zazdrosny los nie próżnuje,
Gdy runie zaś kochanków świat,
Życie powolutku zasypuje
Na piasku ich ślad, wspólny ślad...

Мёртвые листья

Пусть хоть малейший осколок тех дней
К воспоминаниям тебя подтолкнёт,
О временах, когда жизнь была прекрасней
И солнца круг сиял ярче, чем сейчас.

Уже мёртвые листья холодный ветер уносит
И гонит, и кружит их вдаль,
И знаю я точно, что их ничто не оживит,
А в сердце моём тоска и печаль...

Повторяет ветер, ветер северный:
Любовь ту не воскресишь...
А я напеваю твою песенку
И не могу забыть её...

Песенка эта сияет каждой ноткой,
Что любишь ты, что люблю я,
Что жить прекрасно – наперекор печалям –
Вместе возможно нам каждый день...

Но завистливая судьба не дремлет,
Когда рушится влюблённых мир,
Жизнь потихоньку засыпает
На песке их след, общий след...

А мёртвые листья осенний ветер мешает,
Застилает мир холодным дождём и туманом,
Но моя любовь сильнее их,
Я улыбаюсь, когда вспоминаю её.

Жар наших слов, обрывавшихся на полуслове,
И магический блеск твоих глаз,
И дружбу, что превратилась в любовь,
Вспоминаю всё время в эту осеннюю пору.

Повторяет ветер, ветер северный:
Любовь ту не воскресишь...
Я всё ещё напеваю твою песенку
И не могу забыть её...

Песенка эта сияет каждой ноткой,
Что любишь ты, что люблю я,
Что жить прекрасно, наперекор печалям,
Вместе возможно нам каждый день...

Но завистливая судьба не дремлет,
Когда рушится влюблённых мир,
Жизнь потихоньку засыпает
На песке их след, общий след...