Текст и перевод песни Michał Bajor - Naszych Matek Maleńkie Mieszkanka

Naszych Matek Maleńkie Mieszkanka

Mały balkon nasturcja porasta
I trzepocze na wietrze firanka
Świecą zmierzchem w ciemnej ścianie miasta
Naszych matek maleńkie mieszkanka

Matka dzień o świtaniu zaczyna
Szarym wróblom okruchy wymiata
Czasem świeczkę zapali za syna
Co wyfrunął daleko do świata

W matki domu zeschły wrzos i mięta
Listy, które oszczędziła wojna
W matki domu codzienność odświętna
W matki domu powszedniość, powszedniość dostojna

Biegnący przez huczący kram dnia twego
Tak dawno już nie byłeś tam

Przytulone jak jaskółcze gniazda
Ciepłym gwarem świergoczą co ranka
W ciemnej ścianie ogromnego miasta
Naszych matek maleńkie mieszkanka

W matki wzroku niepokój odważny
O dziś, jutro, o dziecko sąsiada
Tutaj nie ma spraw małych, nieważnych
Tu każdemu należy się rada

Przez to miejsce maleńkie i schludne
Biegnie prosto i dalej gna w przestrzeń
Twego życia zerowy południk
Byś mógł sobie określić gdzie jesteś

Aż nadejdzie zwyczajny poranek
I któregoś zwykłego poranka
Zogromnieją w pałace lustrzane
Naszych matek maleńkie mieszkanka

Uśmiech matek ozdobi oblicze
Matki będą powtarzały sobie
Że dziś muszą wrócić królewicze
Zagubieni po świecie synowie

Każda matka łzę jasną uroni
Drzwi otworzy niezgrabnie i prędko
Syn królewicz wrócił szóstką koni
Nie, to tylko pan listonosz, z rentą

Biegnący przez huczący kram dnia złego
Tak dawno już nie byłem tam
Dlaczego?

Le petit appartement de nos mères

Un petit balcon couvert de capucine
Et un rideau qui flotte au vent
Briller au crépuscule dans le mur sombre de la ville
Le petit appartement de nos mères

Ma mère commence sa journée à l'aube
Elle balaye des miettes pour les moineaux gris
Parfois, elle allume une bougie pour son fils
Qui s'est envolé loin dans le monde

Dans la maison de ma mère, des bruyères sèches et de la menthe
Des lettres épargnées par la guerre
Dans la maison de ma mère, le quotidien est festif
Dans la maison de ma mère, le quotidien, le quotidien digne

Courant à travers le tumulte de ton quotidien
Il y a si longtemps que tu n'y es pas allé

Serrés comme des nids d'hirondelles
Ils gazouillent chaleureusement chaque matin
Dans le mur sombre de la grande ville
Le petit appartement de nos mères

Dans le regard de ma mère, une inquiétude courageuse
Aujourd'hui, demain, l'enfant du voisin
Il n'y a pas de petites affaires ici, rien n'est insignifiant
Tout le monde mérite des conseils ici

À travers ce petit endroit propre et rangé
Il court droit et continue de courir dans l'espace
Le méridien zéro de ta vie
Pour que tu puisses te dire où tu es

Jusqu'à ce qu'arrive un matin ordinaire
Et un matin ordinaire
Ils se transformeront en palais miroirs
Le petit appartement de nos mères

Le sourire des mères ornera leurs visages
Les mères se répéteront
Que les princes doivent revenir aujourd'hui
Les fils perdus dans le monde

Chaque mère laissera tomber une larme claire
Elle ouvrira la porte maladroitement et rapidement
Le fils-prince est revenu avec six chevaux
Non, c'est juste le facteur, avec la pension

Courant à travers le tumulte de ton mauvais quotidien
Il y a si longtemps que je n'y suis pas allé
Pourquoi ?