Текст и перевод песни Michał Bajor - Popołudnie

Dobry wieczór - pewnie dziwisz się kochanie
Że mnie widzisz tu samego w takim stanie
Co ma znaczyć ten jarzębiak
I ten popiół na dywanie
Usiłuję się pogłębiać
A w ten sposób jest najtaniej
Nie jesteśmy przecież tacy
Jacy w lustrze się widzimy
Ja wyszedłem wcześniej z pracy
I zabrakło mi rutyny
Bo spotkało mnie zdarzenie
(Wiem, bełkoczę i seplenię)
Bo spotkało mnie zdarzenie
Dosyć nieprzyjemne i
To był fatalny dzień
Nie chcę więcej takich dni

Więc wyszedłem wcześniej z biura - jak mówiłem
Od lat wielu miałem pierwszą wolną chwilę
Tej dzielnicy gdzie pracuję
Prawie nie znam - zabłądziłem
Zwykle to się denerwuję
A to było nawet miłe
I ulicą pierwszą z brzegu
Szedłem w przypadkowy spacer
Ten brak czasu tak dolega
Chciałem chociaż raz inaczej
Nie zdawałem sobie sprawy
(Nie kochanie, nie chcę kawy)
Nie zdawałem sobie sprawy
Że to jest ryzyko i
To był fatalny dzień
Nie chcę więcej takich dni

Tą ulicą doszedłem aż do baru
Było pusto poza jedną ładną parą
On coś mówił głupawego
Niewidzialny siadłem obok
Ona tak wpatrzona w niego
Że już być przestała sobą
I poczułem żal do losu
Że jest miłość, ta prawdziwa
Żal niemądry, że w ten sposób
Nigdy na mnie nie patrzyłaś
By im nie przeszkadzać, cicho
Zamykałem baru drzwi
To był fatalny dzień
Nie chcę więcej takich dni

To był fatalny dzień
Tą kobietą byłaś ty

Добрый вечер-вы, наверное, удивляетесь, дорогая
Что ты видишь меня здесь одного в таком состоянии
Что значит этот рябчик?
И этот пепел на ковре
Я пытаюсь углубиться
И это самый дешевый способ
Мы же не такие.
Как мы видим себя в зеркале
Я рано ушел с работы.
И у меня кончилась рутина
Потому что со мной случилось событие.
(Я знаю, я бормочу и шепелявлю)
Потому что со мной случилось событие.
Довольно неприятно и
Это был роковой день
Я не хочу больше таких дней

Поэтому я рано вышел из офиса - как я сказал
За многие годы у меня был первый свободный момент
Район, где я работаю
Почти не знаю - заблудился
Обычно я нервничаю.
И это было даже приятно
И улица первая с берега
Я шел в случайную прогулку
Эта нехватка времени так беспокоит
Я хотел хотя бы раз по-другому
Я не понимал
(Нет, дорогая, я не хочу кофе)
Я не понимал
Что это риск и
Это был роковой день
Я не хочу больше таких дней

По этой улице я дошел до бара
Было пусто, кроме одной красивой пары
Он говорил что-то глупое.
Невидимый сел рядом
Она так уставилась на него.
Что она уже перестала быть собой
И я почувствовал сожаление к судьбе
Что есть любовь, эта настоящая
Сожаление неразумно, что таким образом
Ты никогда не смотрела на меня.
Чтобы не мешать им, тихо
Я запирал дверь бара
Это был роковой день
Я не хочу больше таких дней

Это был роковой день
Той женщиной была ты.